Το 2011 ο Ασγκάρ Φαραντί έκανε μια ταινία για “έναν χωρισμό”. Από την πρώτη σκηνή, το ζευγάρι κάθεται μπροστά στον δικαστή και εξηγεί, σαν να μιλάει στο κοινό, ο καθένας χωριστά, τη δική του άποψη για το δικαίωμα στο διαζύγιο. Με βλέμμα βαθύ και ακριβές, ο ιρανός σκηνοθέτης “βουτά” στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας του, σε μια ταινία για τα ήθη και τις παραδόσεις, που δε γίνεται φολκλόρ ούτε λεπτό. Αυτές τις παραδόσεις αμφισβητούν τώρα οι ίδιοι οι ιρανοί.
Η αφορμή δόθηκε πριν από λίγες εβδομάδες. Η Νιφουλάρ Αρνταλάν είναι αρχηγός μιας δημοφιλούς ποδοσφαιρικής ομάδας του Ιράν. Τη φωνάζουν, “η Κυρία Γκολ”. Στα μέσα του Σεπτεμβρίου ήταν προγραμματισμένο να εκπροσωπήσει τη χώρα της σε έναν αγώνα στη Μαλαισία. Μέσω του Instagram έκανε γνωστό ότι η ομάδα θα αγωνιζόταν χωρίς την ίδια. Ο σύζυγός της, γνωστός παρουσιαστής της κρατικής τηλεόρασης, δεν της είχε δώσει άδεια να ταξιδέψει έξω από τη χώρα, επειδή εκείνος ήθελε να πάει εκείνη στο σχολείο του επτάχρονου γιου τους την πρώτη μέρα των μαθημάτων.
Στο Ιράν, όλα τα ζευγάρια υπογράφουν συμβόλαιο γάμου. Αυτό δίνει στον σύζυγο το δικαίωμα να αποφασίζει αν η σύζυγός του μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό. Του δίνει την εξουσία να αποφασίζει πού θα ζήσει η οικογένεια, αν η σύζυγος μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές της ή αν θα πάει στη δουλειά. Και του δίνει το δικαίωμα να αποφασίζει αν η σύζυγος μπορεί να ζητήσει διαζύγιο.
[blocktext align=”right”]”Η ανταπόκριση από τους πολίτες είναι εκπληκτική –πολλοί ιρανοί άντρες έχουν στείλει φωτογραφίες των συμβολαίων γάμου τους, δείχνοντας τη σελίδα όπου έχουν γράψει τροποποιήσεις με τις οποίες αφήνουν ελεύθερες τις συζύγους τους να ταξιδέψουν, να σπουδάσουν, να δουλέψουν…”[/blocktext]Από τη μέρα που έγινε γνωστή η υπόθεση Αρνταλάν, τα πράγματα άρχισαν να τρέχουν. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άντρες και γυναίκες ασκούσαν κριτική στον σύζυγο της Αρνταλάν. Η αναταραχή συνεχίστηκε, και γρήγορα πήρε μια πιο ενεργητική μορφή. Και αυτή τη φορά, η πρωτοβουλία ήταν των αντρών. “It’s Men’s Turn” την ονόμασαν. “Είναι η Σειρά των Αντρών”. Δεκάδες σύζυγοι άρχισαν να στέλνουν φωτογραφίες στα social media, υποστηρίζοντας την ισότητα των φύλων. Πολλοί σύζυγοι, αναρτούν φωτογραφίες με τροποποιήσεις σε συμβόλαια γάμου.Οι περιορισμοί στις ζωές των γυναικών νομιμοποιούνται με νόμους που εμποδίζουν την πρόσβαση των γυναικών σε προεδρία, αρχηγία, δικαστικά αξιώματα και συγκεκριμένα εκπαιδευτικά πεδία, καθώς, επίσης, και με νόμους κληρονομιάς.
Οι ιρανές δεν είναι ελεύθερες να επιλέξουν ή να έχουν τον έλεγχο σε πολλές πλευρές της ζωής τους, λέει το Φόρουμ των Γυναικών κατά του Φονταμενταλισμού στο Ιράν (WFAFI).
Ο σύζυγος εγγυάται το δικαίωμα της συζύγου να συνεχίσει τις σπουδές, τη δουλειά, και να ταξιδέψει στο εξωτερικό με δική της βούληση, γράφει ένας ιρανός. Η σύζυγός μου δε χρειάζεται την άδειά μου για να ταξιδέψει στο εξωτερικό ή να εργαστεί, είναι το μήνυμα ενός άλλου.
“My Stealthy Freedom”, “Η Μυστική μου Ελευθερία”, είναι η σελίδα που “φιλοξενεί” τα μηνύματα. Τη δημιούργησε η ιρανή δημοσιογράφος Μασίχ Αλινετζάντ. Η ίδια ζει στη Νέα Υόρκη, και κατασκεύασε τη σελίδα τον περασμένο χρόνο για να προωθήσει τα δικαιώματα των γυναικών στο Ιράν. Τώρα, συγκεντρώνει τις φωτογραφίες που στέλνουν οι ιρανοί σύζυγοι, τις επαληθεύει και τις αναρτά στη σελίδα. Και είναι όλο και περισσότερες, όπως λέει.
“Όταν έγινε γνωστή η ιστορία της Νιφουλάρ Αρνταλάν και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης άρχισαν να τη συζητούν, πολλοί άντρες στο Ιράν αισθάνθηκαν πολύ ενοχλημένοι επειδή ένας άντρας «κακοχαρακτηρίζει» και τους υπόλοιπους. Επειδή στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άντρες στο Ιράν –και ιδίως στη νεότερη γενιά- δεν πιστεύουν σε αυτούς τους αναχρονιστικούς νόμους που τους μετατρέπουν σε αφεντικό της ζωής των γυναικών τους. Αυτό είναι ένα τέλειο παράδειγμα του πώς η σύγχρονη ιρανική κοινωνία συγκρούεται με τους πολύ συντηρητικούς νόμους της χώρας.”
“Αρχίσαμε αυτή την καμπάνια για πολλούς λόγους. Πρώτα απ΄όλα, για να δώσουμε χώρο στους ιρανούς άντρες να εκφράσουν τη δική τους άποψη. Δεύτερον, για να ενημερώσουμε τα νεότερα άτομα, καθώς πολλοί υπογράφουν συμβόλαια γάμου χωρίς να τα διαβάζουν, και, κυρίως, χωρίς να ξέρουν ότι μπορούν να τα αλλάξουν. Τέλος, για να ασκήσουμε πίεση στους νομοθέτες στη βουλή να ξεφορτωθούν αυτούς τους περιορισμούς στην ελευθερία των γυναικών, μια για πάντα!”
Τα μηνύματα από ιρανούς συζύγους δεν είναι όλα ίδια στη μορφή. Ούτε στο ύφος. Άλλα είναι μακροσκελή. Άλλα είναι ολιγόλογα. Όλα, όμως, θέλουν να πουν το ίδιο πράγμα. Με μια ατομική κίνηση αγάπης, που μετατρέπεται και σε πολιτική πράξη.
“Είναι σειρά μου να επιστρέψω στη σύζυγό μου το δικαίωμά της να ταξιδεύει”.
“Είναι σειρά μας να δώσουμε πίσω το δικαίωμα να ταξιδεύουν στις γυναίκες της χώρας μας”.
“Ως ανθρώπινο πλάσμα νιώθω ντροπή να έχω αυτά τα δικαιώματα”.
“Το δικαίωμα να ταξιδεύει είναι το ελάχιστο των δικαιωμάτων που σκοπεύω να της επιστρέψω”.
“Δεν είμαι ιδιοκτήτης, αλλά σύντροφος για τη σύζυγό μου”.
“Επιστρέφω όλα τα δικαιώματα… στη σύντροφο της ζωής μου”.
“Εγώ, ένας ιρανός άντρας, αισθάνομαι ντροπή για το άρθρο 18 για τα ταξίδια, γυναίκα μου! Είσαι ελεύθερη”.
πηγές: BBC, observers.france.24, wfafi
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος