ΕΣΑμεΑ: Φτωχότεροι μεταξύ των φτωχών τα ΑμεΑ

Με αφορμή την 3η Δεκέμβρη 2017, Εθνική και Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, το Παρατηρητήριο της ΕΣΑμεΑ έδωσε στη δημοσιότητα σημαντικά στοιχεία έρευνας για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στα άτομα με αναπηρία.

Διαβάστε την αναλυτική έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, που μεταξύ άλλων αναφέρει ότι:

· Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους αναδεικνύονται με διαφορά οι φτωχότεροι μεταξύ των φτωχών.

· Τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα είναι το 24,7% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, δηλαδή 2.231.197 σε σύνολο 9.016.247, εκ των οποίων 1.014.177 άτομα με βαριά αναπηρία.

· Τα επιδόματα αναπηρίας επανορθώνουν δεν εξαλείφουν τις οικονομικές ανισότητες

· 6 στους 10 πολίτες με σοβαρή αναπηρία από 16 έως 64 ετών βρίσκονται στο φάσμα της φτώχειας και του αποκλεισμού.

· 63,5% του πληθυσμού με αναπηρία 25-29 ετών (έναντι του 44,7% του πληθυσμού χωρίς αναπηρία) είναι σε κίνδυνο φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

· Στην ομάδα 16-64 το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (αφαιρώντας δηλαδή τα επιδόματα και τις συντάξεις από το εισόδημα) αγγίζει το 67% στον πληθυσμό των ατόμων με σοβαρή αναπηρία και το 58,1 στην ομάδα με μετρίου βαθμού περιορισμό δραστηριότητας, ενώ στον πληθυσμό χωρίς αναπηρία ανέρχεται στο 42,2%.

· 4 στους 10 πολίτες με σοβαρή αναπηρία μεταξύ 16 και 64 ετών βιώνουν σοβαρές υλικές στερήσεις.

· Το 42,8% του πληθυσμού με βαριά αναπηρία 16 έως 59 ετών διαβιεί σε νοικοκυριά με σοβαρό βαθμό υποαπασχόλησης.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΑμεΑ Ιωάννη Βαρδακαστάνη: «Η αναπηρία και η φτώχεια είναι ζεύγος αχώριστο. Το ίδιο και η αναπηρία και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Είναι κάτι που το αναπηρικό κίνημα το επισημαίνει με όλους τους δυνατούς τρόπους πάρα πολλά χρόνια και σήμερα το παρουσιάζει με επιστημονικό τρόπο, μέσω της έρευνας του Παρατηρητηρίου Θεμάτων της Αναπηρίας. Κανένας αρμόδιος φορέας, κανένα στέλεχος της Πολιτείας δεν μπορεί πλέον να δηλώσει άγνοια, για μια κατάσταση που βέβαια στην ελληνική κοινωνία είναι γνωστό: τα άτομα με αναπηρία παραμένουν οι φτωχότεροι των φτωχών.

Εδώ και δεκαετίες είναι στρατηγικός στόχος του αναπηρικού κινήματος η διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής των ατόμων με αναπηρία στα κοινωνικοοικονομικά δρώμενα, γεγονός που προϋποθέτει την προώθηση από την Πολιτεία πολιτικών και μέτρων που θα στοχεύουν στην άρση των εμποδίων που οδηγούν τα άτομα με αναπηρία στον αποκλεισμό. Όπως είναι γνωστό όμως ο σχεδιασμός πολιτικών και μέτρων για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να βασίζεται σε δεδομένα προερχόμενα από επιστημονικές έρευνες και αξιόπιστες στατιστικές, η δε υλοποίηση αυτών να παρακολουθείται από εξειδικευμένους και κατάλληλους δείκτες.

Στοιχεία τα οποία, αναφορικά με τα άτομα με αναπηρία, μέχρι πρόσφατα απουσίαζαν παντελώς από τη χώρα μας. Χρειάστηκαν πολύχρονοι αγώνες και πιέσεις ώστε η Πολιτεία να αποδεχθεί ως καταστροφικό το γεγονός ότι ο επίσημος αριθμός των πολιτών με αναπηρία δεν είναι γνωστός! Για να κατανοήσουμε τις σημαντικές επιπτώσεις αυτού του γεγονότος, φτάνει να αναφερθούμε στην τελευταία καταστροφή που έπληξε τη Μάνδρα και μεγάλο κομμάτι της Δυτικής Αττικής: τα άτομα με αναπηρία, πρώτα μεταξύ των θυμάτων, παραμένουν αόρατα, κανένα σχέδιο δε πολιτικής προστασίας δεν έχει συνταχθεί προς άμεση και μετέπειτα βοήθειά τους.

Αυτά τα στοιχεία έρχονται να καταδείξουν τώρα που διεξάγεται η 3η αξιολόγηση ότι οποιαδήποτε περικοπή των ελάχιστων μέτρων στήριξης που παρέχει η ελληνική πολιτεία στα άτομα με αναπηρία αποτελεί ευθεία βολή στον πυρήνα της κοινωνικής αξιοπρέπειας των πολιτών με αναπηρία. Για αυτό και η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει με ένα σκληρό και ασυμβίβαστο ΟΧΙ στις παράλογες, άδικες και απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών της χώρας».