Στην Πορτογαλία η Ε.Σ.Α.μεΑ. για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία

Τριήμερη επίσκεψη στην Πορτογαλία πραγματοποίησε από τη Δευτέρα 19 Μαρτίου έως την Τετάρτη 21 Μαρτίου ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ Ιωάννης Βαρδακαστάνης, με την ιδιότητά του ως αντιπρόεδρος της Ομάδας 3 της ΕΟΚΕ και μέλος της Μόνιμης Ομάδας για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, ως μέλος αποστολής.

Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία: “Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της μελέτης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στα άτομα με αναπηρία, σε μια χώρα του Νότου, μετά και την αλλαγή κυβέρνησης στην Πορτογαλία. Εκτός του κ. Βαρδακαστάνη την αποστολή αποτελούσαν η κ. Irene Petraitiene από τη Λιθουανία, πρόεδρος του PSG DIS και εκπρόσωπος της ομάδας εργαζομένων και η κ. Madi Sharma από το Ηνωμένο Βασίλειο, που εκπροσωπεί την ομάδα εργοδοτών.

Η διακριτική μεταχείριση των ατόμων με αναπηρία στην Ευρώπη είναι κατά μέσο όρο στο 15%, αλλά στην Πορτογαλία ο αριθμός αυτός αυξάνεται στο 65%. Παραδόξως, η πορτογαλική κυβέρνηση δεν διαθέτει εθνική στρατηγική για τα άτομα με αναπηρία. Η ανάλυση δεδομένων και η έρευνα από το Παρατηρητήριο για την Αναπηρία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που εδρεύει στο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας, παρουσιάζει στρεβλώσεις κ διαρθρωτικές αδυναμίες.

Από το 2016, η νέα πορτογαλική κυβέρνηση εισήγαγε δύο σημαντικά μέτρα για τη βελτίωση της κατάστασης των ατόμων με αναπηρία. Τα μέτρα αυτά επικεντρώθηκαν σε στοχευμένα κοινωνικά οφέλη και στην ανεξάρτητη διαβίωση. Στόχος η απομάκρυνση από τα ιδρύματα αλλά και η ενδυνάμωση των ατόμων με αναπηρία μέσω των νέων μέτρων. Για τα θέματα αυτά πραγματοποιήθηκαν δημόσιες συζητήσεις και διαβουλεύσεις με την κοινωνία των πολιτών με στόχο την υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων.

Ωστόσο, πολλοί από τους οργανισμούς στους οποίους μίλησαν τα μέλη της ΕΟΚΕ δήλωσαν ότι, ενώ είχαν συμπεριληφθεί στις αρχικές διαβουλεύσεις της κυβέρνησης, θεώρησαν ότι η έλλειψη εθνικής στρατηγικής αποτελούσε σημαντικό εμπόδιο στην καταπολέμηση των διακρίσεων και της αύξησης του κινδύνου φτώχειας των ατόμων με αναπηρία στην Πορτογαλία”.

Ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης τόνισε ότι «απαιτούνται μεταρρυθμίσεις για το πώς οι άνθρωποι λαμβάνουν κοινωνικές παροχές και για τον τρόπο που το σύστημα αξιολόγησης της αναπηρίας λειτουργεί, ειδικά αναφορικά με την αξιολόγηση και την πιστοποίηση της αναπηρίας. Η αξιολόγηση πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη συνιστώσα των αναγκών του ατόμου, τα εμπόδια που αντιμετωπίζει στη ζωή του (περιβαλλοντικά, κοινωνικά, συμπεριφορικά κλπ.) και τη βαρύτητα της αναπηρίας: αυτή είναι η προσέγγιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Σε άλλα σημεία της ανακοίνωσής της η ΕΣΑμεΑ αναφέρει: “Η καταπολέμηση των διακρίσεων πρέπει να ξεκινήσει με ένα σύστημα εκπαίδευσης χωρίς αποκλεισμούς και οι στατιστικές για την Πορτογαλία είναι καλές. Η ένταξη των μαθητών με αναπηρία στο εκπαιδευτικό σύστημα φτάνει στο 99%, με το 86% να λαμβάνει τη γενική εκπαίδευση.

Το αποκορύφωμα της κακής εκπαίδευσης προκύπτει από τα ευρήματα του Παρατηρητηρίου για την Αναπηρία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: το 18% του πορτογαλικού πληθυσμού ηλικίας 5 ετών και άνω δήλωσε σοβαρή δυσκολία στην επίτευξη 6 προκαθορισμένων ημερήσιων καθηκόντων, αλλά αυτό αυξάνεται στο 50% για τους άνω των 65 ετών. Επιπλέον, τα στοιχεία για την περίοδο 2011-2016 υπογραμμίζουν ότι η εγγεγραμμένη ανεργία μειώθηκε κατά 18,8% μεταξύ του γενικού πληθυσμού στην Πορτογαλία, αλλά αυξήθηκε σε 26,7% μεταξύ των ατόμων με αναπηρία. Οι γυναίκες με αναπηρία αντιμετωπίζουν διπλή διάκριση, μιας και 20% των ανδρών με αναπηρία είναι άνεργοι και 37,2% γυναίκες. Πολλά από τα παραπάνω μπορούν να αποδοθούν στην έλλειψη υποστήριξης που λαμβάνουν στα σχολεία οι νέοι με αναπηρία και ιδιαίτερα τα κορίτσια.

Τα μέτρα προώθησης της απασχόλησης απευθύνονται περισσότερο στον γενικό πληθυσμό ενώ τα άτομα με αναπηρία απασχολούνται σε βραχυπρόθεσμα προγράμματα, όπως πρακτική άσκηση και μαθητεία, ενώ για τις μακροπρόθεσμες ευκαιρίες απασχόλησης υπάρχει σοβαρή αρνητική τάση. Ο ιδιωτικός τομέας απασχολεί μόνο 0,51% άτομα με αναπηρία και ο δημόσιος τομέας μόνο 2,3%, παρά τους στόχους για 2% και 5% αντίστοιχα. Η χαμηλή ένταση εργασίας οδηγεί σε χαμηλό εισόδημα (24,8%), του οποίου οι συνέπειες είναι υψηλό κίνδυνος φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, μεγαλύτερος κατά 36,5% για τα άτομα με σοβαρές αναπηρίες”.