Την ονόμασαν nomophobia. Σημαίνει οξύ άγχος απώλειας του κινητού τηλεφώνου, και συζητείται εδώ και χρόνια. Στην Ασία, το πρόβλημα αρχίζει να παίρνει διαστάσεις, όπως αναφέρει το βρετανικό δίκτυο BBC. Οι ειδικοί ψάχνουν τις αιτίες, και η κουβέντα “βαθαίνει”, αναζητώντας όχι μόνο τις λύσεις, αλλά -κυρίως- τα αίτια.
Στη νότια Κορέα, το 72% των παιδιών έχουν δικό τους smartphone από την ηλικία των 11 ή 12, και ξοδεύουν κατά μέσο όρο 5,4 ώρες την ημέρα πάνω στο κινητό τους. Το 25% των παιδιών θεωρούνται εθισμένα στα smartphones.
Στην Ασία, 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν smartphones. Το κινητό τηλέφωνο γίνεται σιγά-σιγά τμήμα της κουλτούρας πολλών κοινωνιών. Δίνει και πρωτοσέλιδα: η τουρίστρια από την Ταϊβάν που έπεσε σε προβλήτα ενώ έβλεπε τη σελίδα της στο Facebook στο τηλέφωνό της. Ή η γυναίκα στην Κίνα που έπεσε σε υπόνομο ενώ κοιτούσε το τηλέφωνό της.
Η βαθύτερη, όμως, ανησυχία πολλών είναι η διείσδυση στις νέες ηλικίες. Η Σιγκαπούρη, με πληθυσμό μόλις έξι εκατομμυρίων, έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά διείσδυσης του κινητού στον κόσμο. Έχει ακόμη ειδικούς στον ψηφιακό εθισμό και μια εκστρατεία για να υπάρξει επίσημη αναγνώριση του προβλήματος.
“Οι νέοι δε διαθέτουν το απαιτούμενο επίπεδο ωριμότητας, και είναι δυσκολότερο για αυτούς να ελέγξουν τη χρήση του κινητού, καθώς δεν έχουν αυτοέλεγχο“, λέει στο BBC ο Τσονγκ Ιτζέι, διευθυντής ειδικού κέντρου στη Σιγκαπούρη.
Ένας στους δύο «νομοφοβικούς» αναφέρεται ότι δεν κλείνουν ποτέ το κινητό τους τηλέφωνο.
Η 19χρονη Έμα Γιον (ψευδώνυμο) υποβάλλεται σε θεραπεία για τη νομοφοβία από τον Απρίλιο του 2013. Η ίδια λέει: “Το κινητό μου τηλέφωνο έγινε προέκτασή μου. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή και οι παλάμες μου ίδρωναν αν νόμιζα ότι έχασα το τηλέφωνό μου”.
Ο ψυχίατρος Τόμας Λι συγκρίνει: “Το να χρησιμοποιεί κανείς το κινητό του τηλέφωνο για να βελτιώσει τη διάθεσή του λειτουργεί με τον ίδιο σχεδόν τρόπο με τον οποίο τα ναρκωτικά επηρεάζουν τη συμπεριφορά του ατόμου“. Και προχωρώντας ακόμη περισσότερο ζητά να αναγνωρίσουν ασιατικές χώρες τον εθισμό στα κινητά ως επίσημες ψυχικές διαταραχές.
Υπάρχει, όμως, και η άλλη άποψη. Και είναι ισχυρή.
Η ψυχολόγος Μαρλέν Λι από τη Σιγκαπούρη λέει ότι δεν πρόκειται για νέο φαινόμενο. “Οι τεχνολογικοί εθισμοί στην πραγματικότητα έχουν ως υπόβαθρο τους ίδιους μηχανισμούς με άλλους εθισμούς. Απλώς αλλάζει η μορφή“.
Ο ψυχίατρος Άντριαν Γουάνγκ συμφωνεί. Δηλώνει απρόθυμος να κάνει τέτοιου είδους διαγνώσεις, επειδή “μετατρέπουν σε ιατρικά, προβλήματα που είναι κοινωνικά, και στην πραγματικότητα αποτελούν τμήμα μεγαλύτερων κοινωνικών προβλημάτων, όπως αυτά που έχουν να κάνουν με την οικογένεια και με θέματα αυτοεκτίμησης“.
Την άποψη αυτή ενισχύει έρευνα που έγινε σε μαθητές στη νότια Κορέα και θα δημοσιευτεί το 2016. Τα συμπεράσματά της δείχνουν όσοι έχουν χαμηλότερο αυτοέλεγχο και περισσότερο στρες, έχουν και περισσότερες πιθανότητες να εθιστούν στο κινητό τηλέφωνο.
πηγή: BBC, Wikipedia
Φωτό: ΑΠΕ/ΜΠΕ
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος