Φρανσουά Φιγιόν: Η διπλή έκπληξη

Toυ Πολυδεύκη Παπαδόπουλου

O Φρανσουά Φιγιόν (François Fillon, είναι ο υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας του κεντροδεξιού χώρου, με κύρια συνιστώσα το κόμμα «Οι Ρεπουμπλικανοί» (Les Republicains).

Η μετεωρική του άνοδος το περασμένο φθινόπωρο ακολουθήθηκε από μεγάλη πολιτική φθορά τους τελευταίους μήνες λόγω κατηγοριών για πλασματική εργασία της συζύγου του και των παιδιών του, σε θέσεις που φρόντισε ο ίδιος να τους δοθούν όταν ήταν κοινοβουλευτικός.  Οι σχετικές αποκαλύψεις αποτέλεσαν μεγάλο πλήγμα στην καμπάνια του και στη δημοτικότητα του, αλλά ο Φιγιόν αρνήθηκε να παραιτηθεί.

Ποιος είναι και πώς εξελίχθηκε πολιτικά

Ο Φιγιόν γεννήθηκε στο Λε Μαν, στην περιοχή της Σαρτ, το 1954. Ο πατέρας του ήταν συμβολαιογράφος και η μητέρα του γνωστή ιστορικός. Έλαβε ένα βασικό πτυχίο Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λε Μαν το 1976 και στη συνέχεια έκανε το 1977 μεταπτυχιακά Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι.  Παντρεύτηκε την oυαλικής καταγωγής Πενέλοπε Φιγιόν -η οποία βρίσκεται τώρα στο μάτι του πολιτικού κυκλώνα-  με την οποία απέκτησε  πέντε παιδιά.

Για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής στο Διαμέρισμα Σαρτ το 1981, σε ηλικία 27 ετών, αποτελώντας το νεότερο μέχρι τότε μέλος της γαλλικής Βουλής. Διατήρησε συνεχόμενα την έδρα του έως το 1993. Παραλλήλως, όπως επιτρέπεται αλλά και συνηθίζεται στη Γαλλία, συμμετείχε και στην τοπική αυτοδιοίκηση, ως αντιδήμαρχος (1981-83) και έπειτα δήμαρχος (1983-2001) της πόλης Σαμπλέ-σιρ-Σαρτ, καθώς και Πρόεδρος της Περιφέρειας Πεΐ ντε Λα Λουάρ (1998-2002). Στις εκλογές του Ιουνίου του 2007 επανεξελέγη στην Εθνοσυνέλευση, αλλά εγκατέλειψε την έδρα του όταν διορίστηκε στην πρωθυπουργία. Επίσης, από το 2005 ως το 2007 ήταν γερουσιαστής της εκλογικής περιφέρειας Σαρτ.

Πριν την πρωθυπουργοποίησή του, χρημάτισε στις κυβερνήσεις Σιράκ υπουργός Ανώτερης Εκπαίδευσης και Έρευνας (1993-95), Τύπου, Τεχνολογίας και Ταχυδρομείων (1995), Ταχυδρομείων, Τηλεπικοινωνιών και Διαστήματος (1995-97). Με τις ιδιότητες αυτές συνέβαλε στην ιδιωτικοποίηση της France Telecom, δηλαδή του δημόσιου οργανισμού τηλεπικοινωνιών της Γαλλίας. Είναι η πρώτη πράξη η οποία του προσέδωσε για ορισμένους το ρόλο του «Μεταρρυθμιστή» του γκωλικού χώρου. Οι επόμενες πράξεις σ’ αυτό το έργο   θα έρθουν μετά την επανεκλογή Σιράκ στη γαλλική προεδρία, το 2002.

Στην κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ζαν Πιέρ Ραφαρέν θα αναλάβει υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων, Εργασίας και Αλληλεγγύης (2002-04), περνώντας αρκετές αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων ήταν η πρώτη ελαστικοποίηση της εβδομάδας εργασίας των 35 ωρών και η αύξηση του συνταξιοδοτικού ορίου ηλικίας.

Στη συνέχεια, την περίοδο 2004-05 έγινε υπουργός Εθνικής Παιδείας, Ανώτερης Εκπαίδευσης και Έρευνας εισάγοντας μια επίσης αμφιλεγόμενη ρύθμιση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Επρόκειτο για «τον νόμο Φιγιόν» που δημιουργούσε έναν σκληρό πυρήνα μορφωτικών αντικειμένων στα σχολεία,  από γαλλικά, μαθηματικά, ξένη γλώσσα, ανθρωπιστικές επιστήμες, τεχνικές επιστήμες και επικοινωνία, ενώ απέκλειε τις τέχνες. Και οι δύο αυτές μεταρρυθμίσεις, δημιούργησαν μεγάλες συζητήσεις στη γαλλική κοινωνία, με ένα τμήμα της να αντιδρά και ένα άλλο να δίνει νέο φωτοστέφανο μεταρρυθμιστή στον Φιγιόν.

Το Μάιο του 2005 έμεινε έξω από τη δεύτερη κυβέρνηση Σιράκ αυτής της περιόδου, υπό τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, με τον οποίο δεν είχε καλές σχέσεις. Ωστόσο, δεν έμεινε άπραγος, καθώς την ίδια χρονιά, όπως προαναφέρεται, εκλέχτηκε ξανά γερουσιαστής στην περιφέρεια της Σαρτ.

Και τελικά στις 17 Μαΐου του 2007, μετά τη νίκη στις τότε προεδρικές εκλογές του Νικολά Σαρκοζί, ο Φιγιόν διορίστηκε από τον τελευταίο στη θέση του πρωθυπουργού. Επιβίωσε τον διαφόρων κρίσεων και ανασχηματισμών που έγιναν στην περίοδο Σαρκοζί και κράτησε το πόστο έως τη λήξη της πενταετίας του και την εκλογή το 2012 του Φρανσουά Ολάντ.

Ο Φρανσουά Φιγιόν πήρε το χρίσμα της κεντροδεξιάς παράταξης της Γαλλίας ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017, αποτελώντας την έκπληξη των εσωκομματικών εκλογών στις οποίες έλαβαν μέρος περίπου 4,4 γάλλοι πολίτες τον περασμένο Νοέμβριο. Επικράτησε των 6 αντιπάλων του (και ιδίως των Αλάν Ζιπέ και Νικολά Σαρκοζί) στον πρώτο γύρο ήδη με άνεση,   για να κερδίσει και στον δεύτερο, με μεγάλη διαφορά (66,5%-33,5%) τον πρώην πρωθυπουργό Ζιπέ.

Από την άνοδο στην πτώση λόγω αποκαλύψεων

Η μεγάλη εσωκομματική νίκη έδωσε στον υποψήφιο-έκπληξη ένα δυναμικό ξεκίνημα και τον ανέδειξε φαβορί στην προεκλογική κούρσα το διάστημα Νοεμβρίου-Ιανουαρίου. Ωστόσο, στη συνέχεια, ο Φιγιόν άρχισε να χάνει συνεχώς έδαφος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και κυρίως σε σχέση με την υποψήφια του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν και τελευταίο διάστημα σε ό,τι αφορά τον ανεξάρτητο κεντρώο υποψήφιο Εμανουέλ Μακρόν. Έτσι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των όλων των δημοσκοπήσεων του τελευταίου διμήνου η έκπληξη αντιστράφηκε και ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς θα αποκλεισθεί από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 23 Απριλίου.

Σύμφωνα, μάλιστα, με ορισμένες δημοσκοπήσεις που μετρούν και άλλες παραμέτρους, το 75% των Γάλλων ψηφοφόρων επιθυμούσε τις τελευταίες εβδομάδες την αποχώρηση του Φρανσουά Φιγιόν από την κούρσα των προεδρικών εκλογών, εννέα στους δέκα Γάλλους θεωρούσαν πως ο Φρανσουά Φιγιόν δεν είναι έντιμος, ενώ τρεις στους τέσσερεις έλεγαν ότι δεν είναι «πειστικός» όταν απαντά στα όσα του καταμαρτυρούν.

Και τούτα αφορούν την αποκάλυψη μιας σειράς ενεργειών του στο παρελθόν, όταν ήταν απλός κοινοβουλευτικός ή και υπουργός, που μπορούν να χαρακτηριστούν  οικονομικά σκάνδαλα.  Εν τέλει, ύστερα από μια σειρά δημοσιευμάτων στον γαλλικό τύπο, σε βάρος του υποψηφίου της δεξιάς, ο οποίος είχε καταστήσει την ευθύτητα θέμα-κλειδί της προεκλογικής εκστρατείας του, απαγγέλθηκαν μια σειρά από κατηγορίες στο πλαίσιο της έρευνας για εικονικές θέσεις απασχόλησης που φέρεται να κατείχαν η σύζυγός του και δύο από τα παιδιά του.

Συγκεκριμένα, σε βάρος του 63χρονου πολιτικού απαγγέλθηκαν κατηγορίες για κατάχρηση δημόσιων κονδυλίων, για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και συνέργεια σε υπεξαίρεση και παράλειψη της υποχρέωσης υποβολής δήλωσης στην Ανώτατη Αρχή για τη Διαφάνεια στη Δημόσια Ζωή. Επίσης, η Πενέλοπε κλήθηκε και εξετάστηκε από τις δικαστικές αρχές.

Να σημειωθεί ότι με βάση τη γαλλική νομοθεσία, η απαγγελία κατηγοριών σημαίνει, μόνον,  ότι υπάρχουν «σοβαρές ενδείξεις» για την πιθανή ανάμιξη ενός υπόπτου σε μια εγκληματική ενέργεια. Αυτό μεν αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς τη διεξαγωγή δίκης, αλλά αρκετές τέτοιες υποθέσεις τελικά μπαίνουν στο αρχείο, δίχως να δοθεί συνέχεια.

Στο «σίριαλ» των αποκαλύψεων που αφορούν τον Φιγιόν και οι οποίες έχουν διχάσει τη γαλλική κοινή γνώμη, η εφημερίδα «Journal du Dimanche»  παρουσίασε, επίσης, ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο λογαριασμός, ύψους πολλών χιλιάδων ευρώ που έκανε η Πενελόπ Φιγιόν σε πολυτελή οίκο μόδας στο Παρίσι πληρώθηκε από έναν επιχειρηματία, η ταυτότητα του οποίου δεν αποκαλύφθηκε.

Άλλες δημοσιογραφικές έρευνες, κυρίως της αποκαλυπτικής και σατυρικής εφημερίδας «Le Canard Enchainé», (Η Αλυσοδεμένη Πάπια), μιλούν για ανεπίσημα δάνεια που ελάμβανε και παράλληλες θέσεις συμβούλου που διατηρούσε, σε συνδυασμό με τα δημόσια αξιώματα που κατείχε. Συγκεκριμένα, ο πρώην πρωθυπουργός του Νικολά Σαρκοζί φέρεται να εισέπραξε ποσό 45.000 ευρώ από τον Λιβανέζο μεγαλοεπιχειρηματία Φουάντ Μακζούμι, προκειμένου να του «ανοίξει πόρτες» σε καινούργιες χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ρωσίας και της Γαλλίας, κανονίζοντας το 2015 συναντήσεις του με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον διευθύνοντα σύμβουλο του γαλλικού ενεργειακού γίγαντα Total, Πατρίκ Πουγιανέ. Η πληρωμή του Φιγιόν έγινε βάσει σύμβασης συνεργασίας που είχε υπογράψει η εταιρεία συμβούλων του Γάλλου πολιτικού, 2F Conceil, με τον όμιλο FPI του Λιβανέζου μεγιστάνα, που έχει έδρα το Ντουμπάι και προμηθεύει με αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου τις μοναρχίες του Κόλπου. Ακόμη οι έρευνες επεκτάθηκαν έως  και σε ακριβά κοστούμια που ο Φρανσουά Φιγιόν έλαβε ως δώρα, από άγνωστα προς το παρόν πρόσωπα.

Γιατί δεν παραιτήθηκε

Οι αποκαλύψεις των ΜΜΕ, αλλά και οι συγκεκριμένες δικαστικές έρευνες που ξεκίνησαν και θα προχωρήσουν ουσιαστικά μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, έχουν πλήξει βαριά τη δημόσια εικόνα του υποψηφίου της γαλλικής δεξιάς. Έτσι, εκτός από ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, ένα σημαντικό τμήμα στελεχών της κεντροδεξιάς ζήτησαν επανειλημμένα το τελευταίο δίμηνο την αποχώρηση του από την προεκλογική κούρσα και τον ορισμό ενός άλλου υποψηφίου. Ωστόσο, ο Φιγιόν αρνήθηκε κατηγορηματικά να το πράξει, δηλώνοντας πως δεν έχει κάνει τίποτα παράνομο. Κατήγγειλε δε πολλές φορές πως πρόκειται για «χειραγώγηση υποθέσεων» προκειμένου να αποκλειστεί, βάση μάλιστα ενός  «διαβολικού χρονοδιαγράμματος» που σχετίζεται με την εξέλιξη της προεκλογικής κούρσας. Έφτασε μάλιστα να κατηγορήσει σε τηλεοπτική εκπομπή τον Πρόεδρο Ολάντ ότι οργανώνει ως επικεφαλής ενός “μαύρου γραφείου” τις διαρροές στον Τύπο για τις δικαστικές του υποθέσεις. Φυσικά, ο πρόεδρος Ολάντ, απάντησε, δηλώνοντας από την πλευρά του ότι «ο Φιγιόν επιδεικνύει έλλειψη αξιοπρέπειας” και ευθύνης».

Πάντως, ο Φιγιόν παρέμεινε υποψήφιος της κεντροδεξιάς, αν και παραδέχθηκε ότι σκέφτηκε αρκετές φορές να παραιτηθεί. Ωστόσο, όπως εξήγησε, δεν το έκανε και αποφάσισε να αντισταθεί, διαπιστώνοντας ένα ολόκληρο σχέδιο εναντίον του, ακόμη και από μέρος του γαλλικού κατεστημένου. Αυτό, όπως είπε, «τον απελευθερώνει από τη δέσμευση που είχε αναλάβει να μην είναι υποψήφιος» σε περίπτωση απαγγελίας κατηγοριών. «Το να υποχωρήσω θα σήμαινε πως δεν είναι ο γαλλικός λαός που θα επιλέγει τον πρόεδρό του, το πρόγραμμά του, είναι τα κέντρα, είναι οι δολοπλοκίες», πρόσθεσε ο πρώην πρωθυπουργός.

Το πρόγραμμά του

Μετά τις αποκαλύψεις των τελευταίων μηνών το πρόγραμμα του Φιγιόν έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, καθώς αυτός ήταν υποχρεωμένος να μιλά και να απαντά κυρίως για τα προσωπικά του θέματα. Ωστόσο, το περασμένο φθινόπωρο το μείγμα οικονομικού νεοφιλελευρισμού, κοινωνικού συντηρητισμού και προσεκτικού εθνικισμού που παρουσίασε για ατζέντα προξένησε συζητήσεις, ενδιαφέρον, αντιδράσεις και τελικά είχε βρει σημαντική υποστήριξη.

Στην οικονομία, όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, δηλαδή η πολιτικός που θαυμάζει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο κατά δήλωσή του, ο Φιγιόν θέλει να επιβάλει αναπτυγμένες πολιτικές της ελεύθερης αγοράς, καθώς και να περιορίσει την ισχύ των εργατικών συνδικάτων της Γαλλίας. Υποσχέθηκε, μάλιστα, ένα «ριζοσπαστικό σοκ» της γαλλικής οικονομίας με περικοπές σε φόρους και μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 100 δισ. σε πέντε χρόνια. Επίσης δεσμεύτηκε να απολύσει 500.000 δημοσίους υπαλλήλους και να αντικαταστήσει την εβδομάδα 35 ωρών με μια εργάσιμη εβδομάδα 39 ωρών. Επιπλέον, έχει δηλώσει ότι θα αυξήσει το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 65 έτη και πως θα μειώσει τα επιδόματα ανεργίας.

Σκληρή είναι η ατζέντα του, επίσης, σε ό,τι αφορά τα θέματα ασφάλειας και το  μεταναστευτικό, επιδιώκοντας να εξουδετερώσει την επιρροή που έχει σε μέρος του εκλογικού σώματος η Λεπέν, εξ αιτίας αυτών των ζητημάτων. Π.χ. τονίζει ότι η Γαλλία έχει ανάγκη ποσοστώσεων στο μεταναστευτικό, που σημαίνει ότι πρέπει κάθε χρόνο να είναι σε θέση να αποφασίζει πόσους ανθρώπους μπορεί να δεχτεί στο έδαφός της.

Ακόμη, συνδέοντας μεταναστευτικό και ασφάλεια, και προκειμένου να μετριαστεί η τρομοκρατική απειλή, ο συντηρητικός Φιγιόν δηλώνει αποφασισμένος να απαιτήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να θεσπίσει αυστηρότερους όρους στη μεταναστευτική της πολιτική και την πολιτική ασύλου. Στο πρόγραμμά του περιλαμβάνεται επίσης η διακοπή των κοινωνικών παροχών προς πρόσφυγες και μετανάστες, ακόμη και σε περιπτώσεις που βρίσκονται  νόμιμα στη Γαλλία.

Επίσης, ο Φιγιόν είναι πιο άμεσος σε σχέση με άλλους πολιτικούς ως προς τα αμφιλεγόμενα θέματα της ισλαμικής τρομοκρατίας και της μετανάστευσης. Ο ίδιος κατηγορηματικά απορρίπτει, τις «αριστερίστικες εμμονές της πολυπολιτισμικότητας», όπως τις αποκαλεί και  προωθεί την ιδέα της «αφομοίωσης». «Η Γαλλία έχει μια ιστορία, μια γλώσσα, μια κουλτούρα. Φυσικά αυτή η κουλτούρα και η γλώσσα έχουν εμπλουτιστεί από τις εισφορές των ξένων πληθυσμών, αλλά παραμένουν το θεμέλιο της ταυτότητάς μας» αναφέρει. Και προσθέτει: «Όταν πηγαίνουμε στο σπίτι κάποιου, εμείς δεν θα προσπαθήσουμε να τον αμφισβητήσουμε. Έτσι και οι μετανάστες στη Γαλλία πρέπει να σέβονται την πολιτιστική μας κληρονομιά».

Τέλος, ο Φιγιόν δηλώνει ικανός να αντιμετωπίσει την απειλή του ριζοσπαστικού Ισλάμ κατά μέτωπο.  Στο βιβλίο «Κατακτώντας τον ισλαμικό ολοκληρωτισμό» που κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Φιγιόν έγραφε ότι «είναι καιρός να ξεχάσουμε την πολιτική ορθότητα και να αντιμετωπίσουμε άμεσα τον κίνδυνο», προειδοποιώντας ότι «η αιματηρή εισβολή του ισλαμισμού στην καθημερινή μας ζωή θα μπορούσε να προκαλέσει ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο».

Ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς είχε εκφράσει, επίσης, διαφορετικές απόψεις για τα θέματα της Μ.Ανατολής, αλλά και της Ρωσίας, σε σχέση με τη διακυβέρνηση Ολάντ, αλλά ακόμη και από μέρος της γαλλικής κεντροδεξιάς.

Π.χ. αν και διαβεβαιώνοντας ότι δεν επιθυμεί τη διατήρηση του Μπασάρ αλ-Άσαντ στην συριακή εξουσία καθότι είναι ένας δικτάτορας, δέχεται ότι αυτός διαθέτει την υποστήριξη μέρους του λαού του. Υποστηρίζει, έτσι, ότι η γαλλική και εν γένει η δυτική διπλωματία, αρνούμενες ακόμη και την ιδέα να μιλήσουν με τον Μπασάρ αλ-Άσαντ, αποκλείονται σε μεγάλο βαθμό από την διευθέτηση της συριακής σύγκρουσης». Επιπλέον, ο Φιγιόν είχε εκδηλώσει τη διάθεση για ομαλοποίηση των σχέσεων της Γαλλίας και της ΕΕ με τη Ρωσία, με τον πρόεδρο της οποίας Πούτιν είναι γνωστό πως έχει ιδιαίτερες σχέσεις.

Τέλος, ως ενεργός καθολικός, ο Φιγιόν, ηγήθηκε στο παρελθόν του κινήματος «Manif Pour Tous», το οποίο ήταν αντίθετο στους γάμους μεταξύ ομόφυλων. Αν και έχει δηλώσει πως αν εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας δεν θα καταργήσει το νόμο του 2012 με τον οποίο νομιμοποιείται ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ατόμων, συμπληρώνει πως θα τους απαγορεύσει την υιοθεσία παιδιών, εκτός κι αν αυτά συνεχίζουν να έχουν επαφή με τους βιολογικούς γονείς τους.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος