Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου
Είναι πολύ περίπλοκο το ζήτημα των κόκκινων δανείων, ιδιαίτερα ευαίσθητο πολιτικά, ενώ αποτελεί και το «κλειδί» για τις νέες οικονομικές και επιχειρηματικές ισορροπίες που θα διαμορφωθούν στο εξής.
Είναι λογικό, λοιπόν, να αποτελεί ένα από τα μεγάλα «αγκάθια» της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές αλλά και το πεδίο μιας σκληρής μάχης που διεξάγεται στα παρασκήνια.
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, δίνει μάχη για να κρατήσει τον «πήχη» της προστασίας όσο ψηλότερα γίνεται και να προφυλάξει έτσι την πρώτη κατοικία όλων, πλην εκείνων που μπορούν να χαρακτηριστούν «πλούσιοι», με ακίνητα ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, όπως διαβεβαιώνουν κυβερνητικοί παράγοντες.
Με λίγα λόγια, επιδιώκει να προστατεύσει τα σπίτια της μεσαίας τάξης, ανθρώπων που αγόρασαν ένα σπίτι με δάνειο πριν την κρίση και στη συνέχεια, λόγω της μείωσης των εισοδημάτων τους δυσκολεύονται ή αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις, όπως άλλωστε είχε δεσμευτεί και προεκλογικά.
Η καρδιά του προβλήματος βρίσκεται στο ότι για πρώτη φορά ύστερα από πέντε χρόνια μνημονίων, οι δανειστές πιέζουν για μέτρα τα οποία θα ελαττώσουν την προστασία για τους δανειολήπτες και θα ανοίξουν το δρόμο για πλειστηριασμούς ακινήτων.
Το ζήτημα έχει καθοριστική σημασία, διότι μέχρι σήμερα το πρόβλημα είχε μπει «στο ψυγείο» και επί της ουσίας πλειστηριασμοί δεν έγιναν.
Θα τεθούν, λοιπόν, εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια για τον καθορισμό των δικαιούχων προστασίας και το κλειδί είναι σε ποιο σημείο θα μπει ο «πήχης».
Οι δανειστές από την πλευρά τους πιέζουν για να τεθούν όρια εισοδήματος και περιουσίας των δανειοληπτών, τέτοια που ουσιαστικά θα αφορούν μόνο τα πολύ χαμηλά εισοδήματα και θα αφήνουν εκτεθειμένα νοικοκυριά τα οποία στην ουσία ανήκουν στα λαϊκά και μεσαία στρώματα.
Στην πραγματικότητα, τους πλειστηριασμούς δεν τους θέλουν ούτε οι τράπεζες, διότι θα έχουν ως συνέπεια να υποχωρήσουν κι άλλο οι τιμές στην κτηματαγορά, πράγμα που θα ρίξει και την αξία των ακινήτων που «στηρίζουν» ως υποθήκες τα δάνεια και δια του τρόπου αυτού το ενεργητικό των ισολογισμών τους. Θα είναι, δηλαδή, μια πρόσθετη ζημιά στις ήδη επιβαρυμένες τράπεζες που ήδη βρίσκονται σε διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης.
Το σοκ από μια τέτοια διαδικασία θα είναι τεράστιο για την οικονομία, γεγονός που αναιρεί και το επιχείρημα ορισμένων εκ των δανειστών ότι τελικά με τον τρόπο αυτό θα επιτευχθεί και η επανεκκίνηση της κτηματαγοράς -από ακόμα χαμηλότερες τιμές.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, βέβαια, θα είναι κοινωνικό.
Η ελληνική κοινωνία έζησε τα τελευταία χρόνια -και συνεχίσει να ζει- τη μείωση των εισοδημάτων, την αύξηση των φορολογικών βαρών, την ανεργία και όλα τα άλλα δεινά της λιτότητας, αλλά γενικευμένους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας δεν έζησε, με πολύ λίγες εξαιρέσεις.
Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα έχουμε ένα νέο πρωτόγνωρο φαινόμενο να προστίθεται στην πλάτη των πολιτών οι οποίοι βιώνουν ήδη με πρωτοφανή τρόπο για καιρό ειρήνης την οικονομική ύφεση.
Δεν είναι μόνο ότι η ένταση της οικονομικής πίεσης θα αυξηθεί, αλλά και ότι θα λάβει άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά, δυσμενέστερα και μάλιστα με συνέπειες που δεν μπορούν να προεξοφληθούν με «γραμμικό» τρόπο.
Είναι αμφίβολο ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να δεχθεί ένα νέο πλήγμα, ιδιαίτερα καθώς αφορά στην κατοικία η οποία αποτελεί πρωτίστως προσωπικό και οικογενειακό καταφύγιο αλλά και ιστορικά παραδοσιακό μέσο τοποθέτησης αποταμιεύσεων.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος