Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου
Πολύ κρατήθηκε σιωπηλός ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και δεν άντεξε. Δεν περιορίστηκε απλώς στο να τοποθετηθεί υπέρ της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά εκτόξευσε και απειλές, έστω κι αν τις παρουσιάσε υπό τύπον θυμοσοφίας: «Δεν πρέπει να πηγαίνεις τόσες φορές στο πηγάδι μέχρι να σπάσει η στάμνα. Αυτό δεν είναι καλό για την στάμνα» δήλωσε χθες.
Φαίνεται ότι ότι ο κ. Σόιμπλε ανοίγει πάλι έναν κύκλο αντιπαραθέσεων μετά από ένα διάστημα ύφεσης το οποίο ακολούθησε τη συμφωνία του καλοκαιριού και τις εκλογές. Ιδιαίτερα εάν το συνδυάσουμε με τα δημοσιεύματα της Die Welt περί «ακυβερνησίας» στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα αποτέλεσε πολιτικό στόχο του κ. Σόιμπλε όλο το προηγούμενο διάστημα, καθώς είχε στόχο να δείξει σε όλη την Ευρώπη ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρέκκλισης από τις σκληρές πολιτικές που επιβάλλει το Βερολίνο και επομένως ούτε και ελπίδα για χαλάρωση από τις αριστερές πολιτικές δυνάμεις.
Στόχος του ήταν να καταπνιγεί «εν τω γεννάσθαι» η αριστερή στροφή που εκδηλώθηκε στην Ελλάδα και να αποτραπεί η επέκτασή της στην Ευρώπη, όπου είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται ανάλογες τάσεις, όπως στην Ισπανία με τους Podemos οι οποίοι πριν ένα χρόνο είχαν «αέρα στα πανιά τους», σε μια πορεία που είχε ομοιότητες με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, με την κυβέρνηση συνεργασίας Σοσιαλιστών – Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Κομουνιστών να έχει μόλις σχηματιστεί στην Πορτογαλία και με τις εκλογές στην Ισπανία να αναμένονται στις 20 Δεκεμβρίου, όσο κι αν οι Podemos εμφανίζονται να έχουν υποχωρήσει δημοσκοπικά, είναι αναμενόμενο ότι ο κ. Σόιμπλε θα συνεχίσει την ίδια τακτική, επιμένοντας στην πολιτική του μαστιγίου για την Ελλάδα.
Στο πλαίσιο αυτό, η επιμονή του γερμανού υπουργού Οικονομικών στην παραμονή του ΔΝΤ έχει συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία.
Το ΔΝΤ είναι ο σκληρός παράγων της τρόικας και κάθε φορά προβάλει τις πιο ακραίες απαιτήσεις, οι οποίες μάλιστα έχουν και το πιο ισχυρό ιδεολογικό -νεοφιλελεύθερο- πρόσημο. Είναι ένας χρήσιμος κέρβερος για τον κ. Σόιμπλε.
Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα είναι το χαρτί που παίζει η γερμανική κυβέρνηση στο εσωτερικό της για να δικαιολογήσει τη δική της συμμετοχή.
Εάν το ΔΝΤ φύγει, θα υπάρξει αρνητικός συμβολισμός για τον κ. Σόιμπλε, όπως, αντιστρόφως θα υπάρξουν θετικοί συμβολισμοί για την ελληνική κυβέρνηση.
Η Γερμανία, άλλωστε, ήταν εκείνη που εξαρχής απαίτησε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα το 2010, ανάμεσα σε άλλα για να δώσει ένα χαρακτήρα τιμωρίας στο πακέτο διάσωσης.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, το ΔΝΤ είναι εκείνο που επιμένει στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και από την άποψή αυτή η παραμονή του στο πρόγραμμα σημαίνει ότι θα συνεχίσει να πιέζει για μέτρα μείωσης του χρέους και μάλιστα ουσιαστικής.
Το γεγονός μάλιστα υπέδειξε «πονηρά» ο κ. Σόιμπλε, λέγοντας ότι η αποχώρηση του ΔΝΤ δεν συμφέρει την Ελλάδα.
Είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης έβαλε το διεθνή οργανισμό -και σε κάποιο βαθμό τις ΗΠΑ, που είναι ο ισχυρότερος μέτοχός του- στο μηχανισμό λήψης αποφάσεων της ευρωζώνης, δίνοντας του στην ουσία δικαίωμα «βέτο» στις αποφάσεις του eurogroup, γεγονός που έχει ενοχλήσει πολλές φορές τη Γερμανία.
Τώρα, όμως, εάν το ΔΝΤ παραμείνει θα έχει περισσότερο το χαρακτήρα τεχνικού συμβούλου και όχι ουσιαστικού χρηματοδότη, αφού τα ποσά που χρειάζονται για το ελληνικό πρόγραμμα είναι τελικά χαμηλότερα, οπότε και η επιρροή του διεθνούς οργανισμού θα είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική.
Πιθανόν αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που ο κ. Σόιμπλε στηρίζει τώρα την παραμονή του ΔΝΤ.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος