Η Ρέα Γαλανάκη γράφει στις “Βιβλιοπαρουσιάσεις”

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Κι αν μόνο με τις λέξεις γράφουμε, είναι στιγμές που δεν αρκούν, αδειάζουν, και πρέπει να ξαναφορτιστούν για να έχουν κάτι να μας πούνε. Για να μπορούμε να στηριχτούμε πάλι πάνω τους.

Τέτοια «στιγμή», που κρατάει όμως γύρω στα πέντε χρόνια, είναι η κρίση, μια κρίση πολυκέφαλη και τερατώδης όπως η Λερναία Ύδρα. Γράφοντας το μυθιστόρημα Η Άκρα Ταπείνωση προσπάθησα να ξαναδώσω νόημα στις λέξεις μου. Δηλαδή να μιλήσω για την δίχως ορατό τέλος τραγωδία που ζούμε όλοι μας αυτά τα χρόνια, άλλος πιο λίγο κι άλλος πιο πολύ, άλλος αθώος κι άλλος ένοχος. Να μιλήσω όχι μόνο με όσα πιάνει το μάτι μας, αλλά και με όσα ήδη κουβαλάμε εντός μας: Ιστορία, μύθους, σύμβολα, υποσυνείδητο, μοναξιά – ο καθένας το φορτίο του. Κι ακόμη να θρηνήσω και να υμνήσω την Αθήνα, την πολύπαθη μέσα στην κρίση Αθήνα. Όλη η υπόθεση γύρω από τη νύχτα που κάηκε δεύτερη φορά το κέντρο της Αθήνας, βράδυ Κυριακής, τον Φεβρουάριο του 2012, όταν κάηκε και ο κινηματογράφος Αττικόν. Μια σύντομη προβολή στον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς κλείνει το βιβλίο.

Δυο ώριμες γυναίκες, πρώην καθηγήτριες, της λεγόμενης «γενιάς του Πολυτεχνείου», το σκάνε από τον προστατευόμενο «ξενώνα» τους για να λάβουν μέρος στην τεράστια διαδήλωση που έγινε νωρίς εκείνη την Κυριακή. Η δική τους ματιά είναι που περιγράφει, εκ βαθέων, όσα συμβαίνουν γύρω τους, αλλά και την Αθήνα. Με την έναρξη των συγκρούσεων πανικοβάλλονται, παρακολουθούν το κάψιμο του κινηματογράφου από το απέναντι πεζοδρόμιο, και χάνονται μέσα στο χάος ξεχνώντας τη διεύθυνσή τους. «Σώζονται» από κάποιον επιτήδειο που τις εκμεταλλεύεται, ενώ, όταν επιστρέφουν σπίτι τους μετά από ένα μήνα ζωή στον δρόμο με την πολύτιμη βοήθεια ενός άστεγου, βρίσκονται λίγο πιο κοντά στη δική τους ανέφικτη Ιθάκη.

Ένας «θίασος» προσώπων περιστοιχίζει τις δυο κεντρικές ηρωίδες. Όλοι έχουν τον δικό τους ρόλο στην εμβληματική νύχτα, με προεξάρχοντα τον αναρχικό γιο της μιας, αλλά και τον χρυσαυγίτη μιας άλλης γυναίκας που τις φροντίζει. Κοντά σ’ αυτούς κινούνται ο «πατριάρχης», μια νεαρή μετανάστρια με το μικρό παιδί της, μια κοινωνική λειτουργός, όσο και οι αναμνήσεις άλλων ανθρώπων, καταστάσεων και εποχών – και πάλι, ο καθένας το φορτίο του.

Σ’ αυτό το βιβλίο επιχείρησα να ανοίξω έναν διάλογο ανάμεσα στην απερχόμενη γενιά του Πολυτεχνείου και τη γενιά των σημερινών εξεγερμένων νέων, έναν δύσκολο από κάθε άποψη διάλογο. Επιλέγοντας τις συγκεκριμένες ηρωίδες μου, επέλεξα να μιλήσω προπαντός με τη φωνή των ηττημένων εκείνης της περιώνυμης γενιάς. Δεν έχω εύκολες τις απαντήσεις, οι ερωτήσεις είναι που έχουν πιο μεγάλη σημασία. Και πιο βαθιά ακόμη, με ενδιέφερε και στις δυο γενιές εκείνη η πολύ λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο πολιτικό και το προσωπικό, ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό. Πρόκειται, θα μπορούσα να ισχυριστώ ως συγγραφέας, για ένα ανθρωποκεντρικό πολιτικό μυθιστόρημα, γραμμένο με συγκίνηση, με τόλμη σκέψης, με απορία και θυμό, με αγάπη για την πάσχουσα Αθήνα. Τον τελικό λόγο θα τον έχει, όπως πάντα, ο αναγνώστης που θα διαβάσει την Άκρα Ταπείνωση.

Όποια κι αν είναι η κρίση του, τον ευχαριστώ για την κοινή πορεία μας μέσα από τούτο το βιβλίο.

Ρέα Γαλανάκη
Photo credit: Αθηνά Καζολέα

Η Ρέα Γαλανάκη γράφει στις “Βιβλιοπαρουσιάσεις”
Το μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη Η Άκρα Ταπείνωση κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη (σελ.:336, τιμή: 14,91 €).

Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι του αρχιτέκτονα Δημήτρη Κωνσταντινίδη.

Συνέντευξη της συγγραφέως στην εκπομπή «Σημείο ART» μπορείτε να ακούσετε εδώ.

Η ΡΕΑ ΓΑΛΑΝΑΚΗ γεννήθηκε το 1947 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα και δοκίμια, ενώ εφέτος, το 2015, κλείνει σαράντα χρόνια από την έκδοση του πρώτου της βιβλίου. Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων.
Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο (το 1999 για το μυθιστόρημα Ελένη ή ο Κανένας και το 2005 για τη συλλογή διηγημάτων Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι). Επίσης, έχει τιμηθεί με το Βραβείο Πεζογραφίας “Κώστα και Ελένης Ουράνη” της Ακαδημίας Αθηνών (το 2003 για το μυθιστόρημα Ο Αιώνας των Λαβυρίνθων), με το Βραβείο “Νίκος Καζαντζάκης” του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης το 1987 και με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου το 2006 για το μυθιστορηματικό χρονικό Αμίλητα, βαθιά νερά – Η απαγωγή της Τασούλας.
Το μυθιστόρημά της Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που εντάχθηκε από την Ουνέσκο στην UNESCO Collection of Representative Works (1994), ενώ το Ελένη ή ο Κανένας διεκδίκησε το Ευρωπαϊκό Βραβείο “Αριστείον” μπαίνοντας στην τελική τριάδα των υποψήφιων έργων (1999).
Έργα της έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, ολλανδικά, τσεχικά, βουλγαρικά, σουηδικά, λιθουανικά, τουρκικά, αραβικά, κινεζικά, εβραϊκά και αλβανικά.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος