“Ας είμαστε για μια φορά ευτυχισμένοι”: γράφει η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη

ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

«Ας είμαστε για μια φορά ευτυχισμένοι» είναι ο τίτλος του τελευταίου μου μυθιστορήματος, ο οποίος, εκτός από το φευγαλέο της ευτυχίας, υποδηλώνει και το δικαίωμά μας σ’ αυτήν. Το βιβλίο ανιχνεύει το μητρικό φως και το μητρικό σκοτάδι, το σαράκι που συχνά κρύβεται κάτω απ’ τη λαμπερή επιφάνεια της επιτυχίας, αλλά και το ψέμα ως αναγκαίο όρο επιβίωσης, αφού το πιο ανομολόγητο φορτίο το κουβαλάμε πάντα μόνοι μας.

Επιγραμματικά μπορώ να πω ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε αναζήτηση στοργής, από το οποίο πάντως δε λείπει ούτε η πολιτική ούτε η ιστορική διάσταση.
Η συγγραφή του υπήρξε μια μακρά, υπόγεια και δαιδαλώδης διαδρομή. Αφετηρία του μια τυχαία συνάντηση – ένα θεμελιώδες ψήγμα ζωής που ανέβασε στην επιφάνεια βαθύτερα στρώματα της ψυχής μου.

Πιο συγκεκριμένα, πριν από είκοσι χρόνια είχα γνωρίσει μια γυναίκα με ένα βασικό χαρακτηριστικό της ηρωίδας μου, το οποίο και με προβλημάτισε. Μετά από δέκα χρόνια περίπου, και ενώ είχαμε χαθεί προ πολλού, είδα με έκπληξη στο σύντομο διήγημά μου Κρυμμένες εικόνες να ξεμυτίζει το θέμα του παρόντος βιβλίου. Χρειάστηκαν ωστόσο άλλα δέκα χρόνια για να πάρει τη μορφή μυθιστορήματος. Στο διάστημα αυτό, που στα έγκατα της ψυχής μου κυοφορούνταν το Ας είμαστε για μια φορά ευτυχισμένοι, έγραψα και εξέδωσα άλλα οκτώ βιβλία!

Η ηρωίδα μου η Τάνια, πρώην Σουλτάνα, είναι μια εκθαμβωτική γυναίκα, μοιραία, αυτοδημιούργητη, άκρως επιτυχημένη επαγγελματικά, που όμως ταλανίζεται από αιφνίδιες κρίσεις ανασφάλειας. Συναισθηματικά ανάπηρη, δεν εμπιστεύεται κανέναν άνθρωπο εκτός από την Κατίνα, την οικιακή της βοηθό.

Ώσπου η μοίρα αποφασίζει να στείλει, μέσα από μια διαδρομή παρανομίας και εγκλήματος, το πρόσωπο εκείνο που θα αλλάξει τη ζωή της. Τώρα πια η ηρωίδα μου είναι σε θέση να αντικρίσει το μακρινό παρελθόν της, που θα προτιμούσε να μην το είχε ζήσει. Μέσα στις σκοτεινές πτυχές του ανακαλύπτει κάτι που λάμπει. Είναι η Φανή, η Φανούλα, η φίλη των παιδικών της χρόνων, η μόνη φίλη που απέκτησε ποτέ, η οποία μετά από μια αντισυμβατική ζωή στο εξωτερικό έχει επιστρέψει στο πατρικό της, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί συναντιούνται οι χαμένες φίλες, που διανύουν πια την τρίτη ηλικία, για να αποκαλυφθεί στην Τάνια το πιο συγκλονιστικό μυστικό.

Να λοιπόν γιατί η ζωή είναι συναρπαστική! Γιατί είναι απρόβλεπτη, είναι οξύμωρη, είναι αδάμαστη!

Όσο για την ανθρώπινη κατάσταση, αυτή είναι παντοτινά συνυφασμένη με τον φόβο του θανάτου, με την αθλιότητα, τη γελοιότητα, την ιερότητα…

Η Τάνια, ο Λουκάς, η Ευτυχία, η Κατίνα, ο Φίλιππος, ο Κωνσταντίνος, ο Χρίστος, η Ελένα, ο Ακάρ, η Αίθρα, ο Χασάν, η Ανεζούλα, ο Θανάσης, ο Πανάγος, η Σάντρα, η Φανή, ο Σωκράτης, ο Πιερ, ο Υβ, η Πέτια, η Γιορντάνκα, ο Αλέξιος, η Σοφία, ο Αλέξης, η Ταν Λι και άλλοι πέρασαν απ’ τον νου και την ψυχή μου στο χαρτί, όμως χάρτινοι δεν είναι. Είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά, με πάθη και ανομήματα, με φόβους, όνειρα, φιλοδοξίες, τύψεις, ενοχές, μικρότητες, ελπίδες, αυταπάτες…

Το μόνο που ζητούν είναι κατανόηση και στοργή – όπως όλοι μας.
Το μόνο που ζητούν είναι το κομματάκι της ευτυχίας που τους αναλογεί – όπως όλοι μας.
Ας είναι λοιπόν, ας είμαστε για μια φορά ευτυχισμένοι.

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη

“Ας είμαστε για μια φορά ευτυχισμένοι”: γράφει η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη
Το μυθιστόρημα «Ας είμαστε για μια φορά ευτυχισμένοι» (2013) κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο (σελ.: 336, τιμή: €15,50).

Η ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Σε ηλικία είκοσι ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Εποχές του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα «Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο». Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο δραπέτης στο δέντρο». Από τότε έως σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαέξι βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Επίσης έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της «Σαν το μετάξι».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν σκοτάδι. Και είπε ο Θεός να γίνει φως, κι έγινε φως. Έγιναν τ’ άστρα και το φεγγάρι, ο ήλιος και η γη. Επάνω στη γη έφτιαξε ο Θεός τα βουνά και τις θάλασσες, τις λίμνες και τα ποτάμια, τα λιβάδια και τα δάση. Τα ψάρια, τις μελισσούλες, τα αγρίμια, τ’ ουρανού τα πετεινά. Σαν αντίκρισε γύρω του τόση ομορφιά, συλλογίστηκε πως ήταν άδικο να τη χαίρεται μόνον αυτός. Πήρε λοιπόν χώμα κι έπλασε τους ανθρώπους.
«Δηλαδή οι άνθρωποι είναι από χώμα, γιαγιά;»
«Nαι, από χώμα».
«Κι η ψυχή τους;»
«Από χώμα κι αυτή».
Πότε ανθίζει, πότε λασπώνει. Σαν έρθει η ώρα της, στο χώμα πλαγιάζει. Και χώμα στοργικό τη σκεπάζει πάλι.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος