Συνέντευξη στη Δώρα Χειράκη
Την Κυριακή 31 Ιανουαρίου η παράσταση, που αναφέρεται στη ζωή και στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη “Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι…” σε σκηνοθεσία Μάριου Ιορδάνου, παρουσιάζεται στην αίθουσα Rossini του Δημαρχείου του Παρισιού, υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας και σε διοργάνωση της Ελληνικής Κοινότητας Παρισιού και Περιχώρων.
Πρόκειται για μια σκηνική σύνθεση των μεγαλύτερων έργων του κορυφαίου Έλληνα λογοτέχνη και φιλοσόφου, με κύριο κορμό την Ασκητική. Τη διασκευή υπογράφουν ο Μάριος Ιορδάνου και η Σοφία Καζαντζιάν, οι οποίοι πρωταγωνιστούν στην παράσταση, που αποδίδεται με ένα συνδυασμό λόγου, μουσικής, τραγουδιού και χορού.
Ο Μάριος Ιορδάνου, εμπνευστής της ιδέας, πρωτοπαρουσίασε το έργο στο Griechische Kulturstiftung στο Βερολίνο, τον περασμένο Νοέμβριο, σε συνδιοργάνωση των εκδόσεων Καζαντζάκη με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στο Βερολίνο, το Ίδρυμα Παλλάδιον και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Στη συνέχεια, παίχτηκε στην Εβδομάδα Μνήμης και Τιμής για τον Νίκο Καζαντζάκη στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, ανέβηκε για τρεις σεζόν στον Πολυχώρο Vault, στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών και σε Διεθνή Φεστιβάλ, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2015, «ταξίδεψε» στη Ζυρίχη.
Ο Μάριος Ιορδάνου, ο οποίος βραβεύτηκε στο Λονδίνο για την μικρού μήκους ταινία του “Το μυστικό του Θησέα”, λίγο πριν αναχωρήσει για το Παρίσι, μας μίλησε για το έργο, για την πορεία του εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά και για τους λόγους που τον οδήγησαν να το επιλέξει.
“Θαύμαζα και αγαπούσα πάντα ιδιαίτερα το λόγο και τη σκέψη του Νίκου Καζαντζάκη,
αλλά κυρίως την ψυχή που διαπερνά όλο του το έργο…”
-Μετά το Βερολίνο και τη Ζυρίχη το “Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι…” θα παρουσιαστεί το Παρίσι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών. Πώς προέκυψε αυτό;
Όλα ξεκίνησαν στο Βερολίνο και τελικά διαγράφεται μία πορεία ιδιαίτερα σημαντική για εμένα, διότι το θέατρο είναι επικοινωνία και είναι θαυμάσιο όταν ταξιδεύει και σε άλλες γωνιές της γης. Μετά το Βερολίνο, η παράσταση συνεχίστηκε στην Αθήνα, στην Εβδομάδα Μνήμης και Τιμής για τον Νίκο Καζαντζάκη στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, στον Πολυχώρο Vault και σε Διεθνή Φεστιβάλ όπως τα Αισχύλεια. Στο τελευταίο, την είδαν και παραγωγοί από τη Ζυρίχη και κάπως έτσι, το Σεπτέμβριο ταξίδεψε για την Ελβετία. Τώρα, σε μία τέτοια περίοδο για τους κατοίκους του Παρισιού, θα ανέβει στην καρδιά της πόλης, στο Δημαρχείο κι αυτό είναι κάτι που με τιμά ιδιαίτερα.
-Στο Βερολίνο και στη Ζυρίχη, το έργο ανέβηκε και στα γερμανικά και στα ελληνικά. Τώρα, στο Παρίσι;
Πράγματι, στο Βερολίνο όλη η παράσταση ήταν στα γερμανικά, με ελάχιστες προσθήκες ελληνικών και στη Ζυρίχη ανέβηκε και στις δύο γλώσσες. Σε αυτό με βοήθησε η εξαιρετική μετάφραση του κου Αργύρη Σφουντούρη, επίσημου μεταφραστή του Καζαντζάκη στα γερμανικά και το γεγονός ότι έχω τελειώσει γερμανικό σχολείο και γερμανικό Πανεπιστήμιο. Η παράσταση όμως αυτή επειδή στηρίζει μεγάλο μέρος της στο συμβολισμό και τη λογοτεχνική μεταφορά μέσω της κίνησης του σώματος των εννοιών των κειμένων, μπορεί να ταξιδέψει παντού. Τώρα, στο Παρίσι θα ανέβει στα ελληνικά με κάποιες προσθήκες γαλλικών αποσπασμάτων.
-Από την έως τώρα πορεία της συγκεκριμένης παράστασης, αλλά και από τον τρόπο που μιλάς γι αυτήν, νιώθω ότι δεν μπορείς να την αποχωριστείς…
Κι εγώ έτσι νιώθω. Θαύμαζα και αγαπούσα πάντα ιδιαίτερα το λόγο και τη σκέψη του Νίκου Καζαντζάκη, αλλά κυρίως την ψυχή που διαπερνά όλο του το έργο. Αυτός ο σπουδαίος Έλληνας φιλόσοφος και λογοτέχνης και ο Φρίντριχ Νίτσε είναι νομίζω τα δύο πνεύματα που με επηρέασαν περισσότερο. Γι’ αυτό και ένα ολόκληρο κεφάλαιο της παράστασης αναφέρεται στη γνωριμία του Καζαντζάκη με το έργο του Νίτσε και διαπλέκει τον λόγο και τη σκέψη των δύο σαν να ήταν ένα.
“Ο πόνος, δυστυχώς, μας αγγίζει μόνο όταν είναι δικός μας και η κριτική άνευ λόγου και επιχειρημάτων έχει πάρει τη θέση της γόνιμης αυτοκριτικής και της υγιούς αλληλεπίδρασης…”
-Υπογράφεις τη σκηνοθεσία, τη μουσική σύνθεση, τη διασκευή των κειμένων και πρωταγωνιστείς στην παράσταση. Πώς είναι να έχεις όλη την ευθύνη για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα;
Είναι ελευθερία ψυχική και πνευματική. Αφήνεις τον εαυτό σου να βουτήξει και να βρει ακριβώς το σημείο ταύτισης με όσα θέλεις να πεις και με όσα έχουν ήδη ειπωθεί και θέλεις να τα εκφράσεις με το δικό σου τρόπο. Άλλωστε, ο Καζαντζάκης έλεγε: “να αγαπάς την ευθύνη”. Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα ακόμα και κοινωνικοπολιτικά αν όλοι το κάναμε αυτό;
-Μιας και το ανέφερες, σε ενδιαφέρει η πολιτική κατάσταση στη χώρα;
Με ενδιαφέρει η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στον κόσμο. Με ενδιαφέρει και με θυμώνει που ο άνθρωπος δεν προσπαθεί να αλλάξει τον εαυτό του, να δει πέρα από αυτόν, να αγαπήσει το διαφορετικό και είναι απαιτητικός και σκληρός με οτιδήποτε δεν του μοιάζει. Ο πόνος, δυστυχώς, μας αγγίζει μόνο όταν είναι δικός μας και η κριτική άνευ λόγου και επιχειρημάτων έχει πάρει τη θέση της γόνιμης αυτοκριτικής και της υγιούς αλληλεπίδρασης. Η στροφή προς τα μέσα προηγείται όμως, της στροφής προς τα έξω.
Σκηνοθεσία-μουσική σύνθεση: Μάριος Ιορδάνου
Διασκευή-απόδοση κειμένων: Μάριος Ιορδάνου – Σοφία Καζαντζιάν
Παίζουν: Μάριος Ιορδάνου – Σοφία Καζαντζιάν
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος