«Όπως και αν έρθει αυτό το βράδυ»: γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Ο Βασίλης Αλεξάκης μου είχε πει πως γράφει για να ξεχάσει. Ο Πεσσόα, πάλι, διατεινόταν πως γράφουμε για να δραπετεύσουμε. Από τι, άραγε; Γράφοντας τις 19 ιστορίες του τελευταίου μου βιβλίου «Όπως και αν έρθει αυτό το βράδυ» επανήλθε στο μυαλό μου εκείνη η παλιά διερώτηση: τι κάνουν οι άνθρωποι πίσω από τις κλειστές πόρτες τους; Να είναι άραγε η αιδημοσύνη που τους κάνει να τραβούν με βία τις κουρτίνες για να μην δουν οι γείτονες τι συμβαίνει μέσα στα διαμερίσματά τους ή μήπως θέλουν να σφραγίσουν ολότελα, έτσι ώστε να μην έχει ελπίδα διαφυγής, αυτό που τους τρώει;

Κάθε μια από αυτές τις ιστορίες θα μπορούσε να αναπτυχθεί με τη μορφή μυθιστορήματος. Το αντιλήφθηκα την περίοδο που τις έγραφα, αλλά και τώρα που έχει περάσει ήδη ένας χρόνος και, κατά μια έννοια, οι ήρωες έχουν αφομοιωθεί μέσα μου και κάπως τους έχω αφήσει ελεύθερους να συνεχίσουν τη ζωή τους.

Όμως, το δικό μου ενδιαφέρον δεν ήταν να δω τις στιγμές τους μακροσκοπικά, δεν επιθυμούσα να πιάσω όλη την έκταση του βίου τους, αλλά να τους πετύχω σε εκείνες τις σπάνιες, αλλά ακριβές στιγμές της οριακής ανθρωπινότητάς τους. Τότε που τα προσωπικά, υπαρξιακά, ερωτικά τους διλήμματα θα αποκτούσαν τον χαρακτήρα πυρωμένου σίδερου. Το έπιασαν τελικά με γυμνά χέρια; Το φοβήθηκαν; Το πέταξαν σε κάποιον; Εκδικήθηκαν τους εαυτούς τους; Τι ακριβώς έκαναν όταν η μεταιχμιακή στιγμή ήρθε και τους βρήκε; Διότι, ας μην κρυβόμαστε, αυτές οι στιγμές που καθορίζουν μια ολόκληρη ζωή πάντα έρχεται και ουδείς μπορεί να γλιτώσει από τη σκιά του.

Τα 19 διηγήματα του βιβλίου, ως εκ τούτου, είναι απολύτως ανθρωποκεντρικά. Ακούγεται προφανές, με τι άλλο ασχολείται η λογοτεχνία; Ωστόσο θέλω να υποσημειώσω ότι ο πυρήνας και η ουσία κάθε διηγήματος είναι οι άνθρωποι και όχι αυτά που τους περιβάλλουν. Κάθε νεύμα, νύξη, αγκάθι στα πλευρά, αγαπητικό συναίσθημα, αδιέξοδο και χίλια δύο άλλα συμφραζόμενα εκπορεύονται και καταλήγουν στους ήρωες. Ακόμη και τα αντικείμενα που κουβαλούν στην καθημερινότητά τους, το φαγητό που τρώνε ή το αυτοκίνητο που οδηγούν, ακόμη κι αυτά είναι κομμάτι της ταραγμένης προσωπικότητάς τους. Αντανακλούν τον εσωτερικό τους παραδαρμό. Οι άνθρωποι αυτοί ζητούν μια στιγμή άφεσης, λίγη στοργή, τη δυνατότητα να αφήσουν τα πάθη τους ελεύθερα, να ξεφύγουν από τον κλοιό που τους περισφίγγει.

Το Όπως και αν έρθει αυτό το βράδυ σημαίνει: ας έρθει αυτό το βράδυ, κι ας είναι και δύσκολο. Μόνο να έρθει, να φύγουν οι σκιές, θα υπάρξει λίγο φως. Λίγο φως στο δέρμα.

Διονύσης Μαρίνος

Η συλλογή διηγημάτων του Διονύση Μαρίνου με τίτλο Όπως και αν έρθει αυτό το βράδυ κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μελάνι (σελ.: 150, τιμή: €10,60).

Ο Διονύσης Μαρίνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Είναι δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Έχει γράψει δύο μυθιστορήματα (Χαμένα Κορμιά, 2011, εκδ. Τετράγωνο), Ουρανός Κάτω, 2014, εκδ. Πάπυρος), μια νουβέλα (Τελευταία Πόλη, 2012, εκδ. Γαβριηλίδης), μια ποιητική συλλογή (Anamneza, 2011, εκδ. Γαβριηλίδης) και μια συλλογή διηγημάτων (2017, εκδ. Μελάνι). Τα τελευταία πέντε χρόνια παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής μαζί με τον συγγραφέα Χρήστο Αγγελάκο.