“Πριν το πέρασμα”: γράφει η Μαρία Σούμπερτ

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Ιστορίες είναι η ζωή μας. Μόνο ιστορίες. Κι αν δεν αξίζει να τις αφηγηθείς μετά, δεν ήταν ζωή σωστή για να τη ζήσεις.

«Πώς γράφεται ένα βιβλίο; Ποια παρανοϊκή παρόρμηση κρατάει έναν άνθρωπο που έχει τα λογικά του κολλημένο σε μια οθόνη υπολογιστή ή σε μια λευκή κόλλα χαρτί, να ζει μέσα στο κεφάλι του μια ζωή παράλληλη με τη δική του, να δημιουργεί πρόσωπα και χαρακτήρες – αυτός ο παντοδύναμος και μεγαλομανιακός τύπος που αποφασίζει τι ζωή θα ζήσουν;»

Μεγάλη η ερώτηση και απάντηση δεν έχω. Γιατί όταν με ρωτάνε πώς και πότε το έγραψα το βιβλίο, δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Δεν έχω απάντηση, γιατί ειλικρινά δε θυμάμαι.

Προφανώς, θυμάμαι τι έκανα – δεν πάσχω από άνοια, αλλά δεν έχω συναισθηματική μνήμη. Και πιστεύω πως αυτό συμβαίνει γιατί τη στιγμή που γράφω, η Μαρία χάνεται, αποσύρεται και στο προσκήνιο έρχονται τα πρόσωπα του έργου, δεν βλέπω σχεδόν πια την οθόνη, αλλά την απέραντη μεσογειακή έκταση γύρω από το κτήμα της Βενετίας, με τα γκρίζα αχνά βουνά στο δάσος, τα αμπέλια, τις ελιές και τα ξεραμένα χόρτα στη άκρη του χωματόδρομου.

Βλέπω το πέτρινο σπίτι με τον μεγάλο μαντρότοιχο να το περιβάλλει. Βλέπω τα ανοιχτά παραθυρόφυλλα και το τραπεζάκι στο μπαλκονάκι του πρώτου ορόφου και ίσως εκεί να κάθεται η Αρτεμισία, η χοντρή κυρία που δεν ήξερε πώς να μιλήσει για τον εαυτό της. Πίσω από το κλειστό τζάμι στο διπλανό δωμάτιο στέκεται η κυρία Νόρα, με το ροζ σαν μαλλί της γριάς μαλλί, και το κενό λουρί του σκύλου στο χέρι. Σε ένα δωμάτιο που δεν μπορώ να δω καπνίζει στα κρυφά ο Λευτέρης, ενώ στο πλυσταριό ο Έλβις δεν τολμάει να βγάλει τα βρεγμένα του ρούχα. Ο Γιάννης, η Άννα και η Βάνα κάθονται στον καναπέ στο σαλόνι – ο Γιάννης μυρίζει άσχημα και οι δίδυμες αντιδρούν με τις ίδιες ακριβώς εκφράσεις. Ο κύριος Γιώργος ψάχνει τι θέλει να κάνει για να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Και βλέπω συνεχώς ένα μικρό κορίτσι να τρέχει ανέμελο μέσα στο σπίτι και έξω στο κτήμα, με τα κοτσίδια του να ανεμίζουν και το φορεματάκι του να το σηκώνει ο αέρας. Φοράει κόκκινα παπούτσια.

Δεν θυμάμαι λοιπόν πότε και πώς γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Ξέρω πώς ένιωσα όταν το είχα ζωντανό μέσα στο κεφάλι μου. Και πώς νιώθω τώρα που γράφω για αυτό.

Μαρία Σούμπερτ

Το μυθιστόρημα της Μαρίας Σούμπερτ Πριν το πέρασμα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διάπλαση (σελ.: 280, τιμή: 13,90 €).

Η Μαρία Σούμπερτ γεννήθηκε το 1979 στο Μόναχο της τότε Δυτικής Γερμανίας. Μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε θεατρολογία και δραματοθεραπεία και έκανε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το μεταπτυχιακό της στην πολιτιστική πολιτική, διοίκηση και επικοινωνία. Εργάζεται ως δραματοθεραπεύτρια. Επίσης, μεταφράζει παιδικά παραμύθια.
Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τα βιβλία Τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια (Πόλις 1998), Club κυλικείο (Κέδρος 2002), Η Ρόζα στη μέση (Μελάνι 2008), Invitation to a party, not Another Fairytale (θεατρικό, Μπαρτζουλιάνος 2009), Η συμμορία της Τήλας (Πάπυρος 2010) και Οι αποκλεισμένοι (Κριτική 2014).
Από τις Εκδόσεις Διάπλαση κυκλοφορούν τα παραμύθια της Του φεγγαριού η κόρη (2013) και Ο φούρναρης Πλατς (2016).