“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος Αλσινός

ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Η λογοτεχνία ήταν πάντα το καταφύγιό μου, πέρα από τη μεγάλη αγάπη μου για τη ζωγραφική και, βέβαια, για την υποκριτική και το θέατρο που μπήκαν λίγο αργότερα στη ζωή μου. Ξεκινώντας δειλά με στιχάκια και ποιήματα, μέχρι τη συγγραφή μυθιστορημάτων, το γράψιμο ήταν ανέκαθεν ο τρόπος μου να επιβιώνω στον πραγματικά αντιρομαντικό κόσμο που ζούμε πια. Βέβαια, πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να αποφασίσω να εκδώσω κάτι, μια και όλα, λίγο πολύ, έχουν ειπωθεί και οι “κορυφές” είναι ήδη κατειλημμένες∙ χρειάστηκε πρώτα η παρότρυνση κάποιων ανθρώπων που εκτιμώ κι εμπιστεύομαι πολύ, για να το κάνω.

“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος ΑλσινόςΜεγαλώνοντας στην Αθήνα, αλλά περνώντας και ζώντας σε διάφορους τόπους εντός κι εκτός Ελλάδας, πάντα προσπαθούσα να αξιοποιώ τα όποια ερεθίσματα που θα μπορούσαν να γεννήσουν κάτι, να καταγραφούν, να γίνουν, κατά μία έννοια, καλλιτέχνημα. Έτσι, είτε στην ποίησή μου είτε στο μυθιστόρημά μου Στον καθρέφτη του τρελλού –μεγάλο μέρος του οποίου γράφτηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον τόπο διαμονής μου τα τελευταία χρόνια– μπορεί κανείς να εντοπίσει διάφορες προσλαμβάνουσες∙ κυρίαρχο, βέβαια, είναι το ελληνικό στοιχείο και η λατρεία της θάλασσας (εξ ου και το Αλσινός, το λογοτεχνικό μου ψευδώνυμο που προκύπτει από τη (θηλυκή) λέξη της αρχαίας ελληνικής για τη θάλασσα «ἅλς», ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής) αλλά και πολλές επιρροές από διάφορα ταξίδια μου στην Ευρώπη και αλλού. Περισσότερο αναμνήσεις, λοιπόν, και καταστάσεις που αποτυπωμένες πλέον στο χαρτί, μοιάζουν σαν να λυτρώθηκαν.

“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος ΑλσινόςΟ καθένας μπορεί να σου δώσει κάτι για να δημιουργήσεις κάποια στιγμή∙ ειδικά τα πράγματα και τα γεγονότα στα οποία συνήθως δεν δίνουμε σημασία, όπως η λέξη κάποιου που σε προσπέρασε, ένα τραγούδι που θα το «σκάσει» από κάποιο παράθυρο, το σκισμένο χαρτί με τα γράμματα κάποιου άλλου που θα βρεις στον δρόμο, ακόμα και οι τρελλοί (κυρίως αυτοί) που έχουν όλο το θάρρος να πουν όσα κανείς δεν θα έλεγε, και να εστιάσουν σε κάτι που κανείς δεν θα τολμούσε ποτέ. Κάπως έτσι γεννήθηκε και το μυθιστόρημα Στον καθρέφτη του τρελλού, που είναι, κατά βάση, φιλοσοφικό. Μια φανταστική βόλτα σε υπαρκτούς, και μη, τόπους, κατά τη διάρκεια της οποίας διάφορες σκέψεις ‒που θα μπορούσαν να κρύβονται στο μυαλό του καθενός από εμάς‒ καταγράφονται, ακολουθώντας τη διαδρομή του κεντρικού ήρωα: ενός νέου που θα αντιπαρατεθεί με όλα τα μεγάλα ερωτήματα του κόσμου. Ζητήματα που απασχολούσαν εμένα από καιρό, ίσως, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να τα επεξεργαστώ.

Η σουρεαλιστική μυθοπλασία, μπορεί να γίνει αντιληπτή από το εξώφυλλο, στο οποίο (καλύπτοντας και την άλλη μου αγάπη, τη ζωγραφική) προσπάθησα να απεικονίσω όλα όσα μπορεί να κρύβονται στο μυαλό ενός τρελλού, ή κάποιου που ακολουθεί έναν τρελλό (τρελλός με δύο λ, που «τρελλαίνουν» το μυαλό – ίσως μια αγάπη σε παλαιότερους τύπους της γλώσσας μας που χάνεται σιγά σιγά καθώς αλλάζει, παρέα με τους καιρούς).

“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος ΑλσινόςΣτο βιβλίο λοιπόν, όλα ξεκινούν  μπροστά σε έναν καθρέφτη, κάτω από το ηλιοβασίλεμα. Ένας νέος χωρίς όνομα, άρα ένας οποιοσδήποτε νέος, μετά από ένα ταξίδι με το πλοίο όπου εργάζεται, επιστρέφει στην πόλη που κατοικεί. Κάνει μια στάση στο καφενείο της γειτονιάς, απέναντι από έναν καθρέφτη, και κοιτά το θολό είδωλό του. Δίπλα, δυο άνδρες παίζουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι και, από πάνω, ένας γέροντας τους παρακολουθεί. Εκεί θα τον βρει ο τρελλός της γειτονιάς∙ του μιλά ασυνάρτητα, τον καλεί σε βοήθεια, θα τον πάρει, τελικά, με το ζόρι να συναντήσουν κατά σειρά τρεις ανθρώπους που θα συστηθούν ως: ο Χρόνος, ο Διάβολος και ο Θεός.

Όλοι αυτοί, μονοπωλώντας για λίγο τον νέο, ο καθένας στο δικό του σκηνικό και από τη δική του σκοπιά, θα συζητήσουν –στην ουσία θα φιλοσοφήσουν– πάνω στον έρωτα, στην αγάπη, στη ζωή, στον θάνατο, στα μεγάλα λάθη της ιστορίας, στα πάθη, στις παρανοήσεις, στη θνητή μας φύση, στο ανθρώπινο τοπίο γενικά. Μια μέρα μετά, συναντιούνται όλοι μαζί∙ θέσεις και αντιθέσεις ξεδιπλώνονται, μεγάλες πεποιθήσεις καταρρέουν, πολλά «πιστεύω» αποδομούνται.“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος Αλσινός

Αντέχουμε, άραγε, τόση αλήθεια; Και, εντέλει, τι είναι αλήθεια απ’ όσα πιστεύουμε σ’ έναν κόσμο μηδενικού αθροίσματος;

Ένα μυθιστόρημα που αν δεν καταφέρει να αλλάξει εντελώς την κοσμοθεωρία του αναγνώστη, θα τον κάνει τουλάχιστον να σκεφτεί αρκετά, πάντα μέσα σε μια απολαυστική διαδρομή∙ μια βόλτα στον ελεύθερο στοχασμό.

Κωνσταντίνος Αλσινός

“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος Αλσινός
Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Αλσινού ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΟΥ ΤΡΕΛΛΟΥ είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ (σελ.: 281, τιμή: 14,00 €).

Απόσπασμα από το βιβλίο:

«Τι παίζετε;» ρώτησε ο νέος τους δύο άνδρες κοιτάζοντας το επιτραπέζιο παίγνιο που τους απασχολούσε.
«Το μόνο παιχνίδι που κληθήκαμε ν’ αρχίσουμε, και υποχρεούμαστε να συνεχίζουμε στο διάβα των αιώνων», είπε ο γηραιότερος.
«Εσύ δεν παίζεις;» ρώτησε έπειτα τον γέροντα που στεκόταν όρθιος, αυτόν που του είχε συστηθεί στην αρχή της ημέρας ως Χρόνος.
«Όχι, φίλε μου, εγώ δεν ανακατεύομαι σε αυτά, εγώ κάνω απλώς τη δουλειά μου, κι ας νομίζουν οι άλλοι ότι ορίζουν∙ μονάχα εγώ ξέρω και ορίζω…» απάντησε αυτός κουνώντας πάλι λίγο το ραβδί του στο νερό, ενώ οι άλλοι δύο τον κοιτούσαν συνωμοτικά.
«Ένα παιχνίδι, ένα ατέρμονο παιχνίδι…» είπε ο τρελλός από πάνω τους.
«Και ποιος κερδίζει σε αυτό το παιχνίδι;»
Τότε οι δύο παίχτες έκαναν να μιλήσουν ταυτόχρονα μα σταμάτησαν την τελευταία στιγμή∙ ύστερα, σιωπηλά, ένευαν ο ένας στον άλλον να μιλήσει –για κάμποσο– φοβούμενοι μη μιλήσουν μαζί.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε τον καθιστό γέροντα ο νέος.
«Τίποτα, παιδί μου, απλώς δεν μπορούμε να μιλάμε ταυτόχρονα, εγώ μιλώ μόνον όταν σωπαίνει ο άλλος, κι αντίστροφα, έτσι φτιάχτηκε ο κόσμος∙ είναι μια συνθήκη που πρέπει να τηρήσουμε αναγκαστικά, και δεν χρειάζεται να γίνεται κι αλλιώς, αφού, όπως και να ’χει, μιλώντας εγώ επιβεβαιώνω πάντα την ύπαρξη και τα λεγόμενα του άλλου∙ υπάρχοντας εγώ, υπάρχει κι αυτός».
«Τα μπερδεύεις πάλι…»
«Τίποτα δεν μπερδεύω∙ το μπέρδεμα ξεκινά όταν εμείς οι δυο σωπαίνουμε κι απομένετε μόνοι σας. Εκεί, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς…»

“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος ΑλσινόςΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΣΙΝΟΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Σπούδασε θέατρο, συμμετείχε σε διάφορες παραστάσεις και τηλεοπτικές παραγωγές, ενώ τα τελευταία χρόνια, αρθρογραφεί και σε ηλεκτρονικά περιοδικά. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ, και άλλα, μικρά και μόνα (Εκδόσεις Γαβριηλίδης). Ζει και εργάζεται πλέον στο εξωτερικό.

“Στον καθρέφτη του τρελλού”: γράφει ο Κωνσταντίνος Αλσινός

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος