«Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ» στην ΕΡΤ1

Λίγα λόγια για την υπόθεση: Έπειτα από την ερωτική επιστολογραφία του Αντώνη Κωστούλα, εθελοντή στρατιώτη στην Μεραρχία Αρχιπελάγους, με τη τρυφερή Μυρσίνη, δασκάλα του Παρθεναγωγείου Μυτιλήνης, ακολουθούμε τα βήματα των πολιτικών εξελίξεων που μας οδηγούν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και γενικότερα διαπλέουμε σε μια διαχρονική ματιά των απάνθρωπων συνθηκών και της καταστροφικής ματαιότητας κάθε πολέμου. Μία υπέροχη ευαίσθητη ερωτική ιστορία που μεγαλώνει όπως «μια παπαρούνα» στα ζοφερά χαρακώματα.

Eπεισόδιο 10

Περιγραφή επεισοδίου

Από τη στιγμή που ο λόχος του Αντώνη μετατέθηκε σ’ ένα ενεργό χαράκωμα τα πολεμικά καθήκοντα είναι καθημερινά με αποτέλεσμα να είναι συνεχείς και οι απώλειες σε έμψυχο υλικό. Αυτό οδηγεί σε παραφροσύνη και σε λιποταξία. Ήδη στο Σύνταγμα και στο λόχο εμφανίζονται τα πρώτα περιστατικά. Οι εντάσεις και οι συνεχείς βομβαρδισμοί μεταβάλλουν και τον ψυχισμό εθελοντών που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν στο πλευρό της Εθνικής Άμυνας. Ένας τέτοιος είναι κι ο Γιγάντης. Τον έχει κυριεύσει ο φόβος κι ο πανικός και μένει σ’ ένα αμπρί έξω από το κεντρικό χαράκωμα περιμένοντας πότε θα τον πετύχει ένα θραύσμα από οβίδα για να ησυχάσει για πάντα. Ο Αντώνης και ο Κίμων τον βοηθούν να βαθύνει το ιδιότυπο αμπρί του για να έχει καλύτερη προστασία από τους βομβαρδισμούς που είναι πλέον συχνοί τόσο από ξηρά όσο κι από αέρα. Ωστόσο μια μέρα ο Γιγάντης εξομολογείται στον Αντώνη πως αποφάσισε να λιποτακτήσει ακολουθώντας μια παρέα από τα «παλιά». Από αγωνιστές που ακολούθησαν τον Βενιζέλο για να ταχθούν με την Αντάντ, δηλαδή τους Αγγλογάλλους και τους συμμάχους τους. Μάλιστα απόρησε πως ήταν δυνατόν κάποτε να διαδηλώνουν φωνάζοντας υπέρ του πολέμου. Ο Αντώνης κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να τον πείσει να μην λιποτακτήσει και στο τέλος τα κατάφερε. Ωστόσο λίγο αργότερα συνέβη ένα περιστατικό που βάρυνε στη συνείδηση του Αντώνη…