Το βραβείο «Καζαντζάκη» στην Κλαίρη Μιτσοτάκη

Σε μια λιτή τελετή απονεμήθηκε το βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης 2018» στη μεταφράστρια και συγγραφέα, Κλαίρη Μιτσοτάκη, από το δήμαρχο Ηρακλείου, Βασίλη Λαμπρινό, για την σπουδαία προσφορά της στα γράμματα και τον πολιτισμό.

Η απονομή πραγματοποιήθηκε στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου και ο Δήμαρχος Ηρακλείου, στον σύντομο χαιρετισμό του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Η πρόταση του αλησμόνητου Μανόλη Καρέλλη, Δημάρχου Ηρακλείου στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης –τότε που η πόλη μας προσπαθούσε να ανασυγκροτήσει το κοινωνικό και πολιτισμικό της πρόσωπο– να ενταχθεί στα δρώμενα του Δήμου το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης», υπήρξε γόνιμη και ουσιαστική. Από το 1977 έως σήμερα βραβεύτηκαν σπουδαίες προσωπικότητες από τον χώρο των Γραμμάτων, των Καλών Τεχνών, της Μουσικής, των Ανθρωπιστικών Επιστημών, και διακεκριμένοι μελετητές της ζωής και του έργου τού Νίκου Καζαντζάκη.
Το εφετινό βραβείο, ενταγμένο στον θεματικό κύκλο των «Γραμμάτων», απονέμεται στην συγγραφέα, Κλαίρη Μιτσοτάκη. Μία προσωπικότητα με εξαιρετική διαδρομή στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα, και με επιτεύγματα σε πολλές περιοχές του Λόγου. Από κοινού με το υψηλής ποιότητας πεζογραφικό της έργο, την πολυσχιδή διαδρομή της στο δοκιμιακό πεδίο, στην εκδοτική επιμέλεια, στα θεατρικά κείμενα, πρέπει ιδιαιτέρως να επισημανθεί το εκτενές, σπουδαίο μεταφραστικό της έργο. Με κορυφαία κατάθεσή της την τρίτομη εμβληματική «Μεσόγειο», του Φερνάν Μπρωντέλ, ενώ υπό έκδοση βρίσκεται, όπως μαθαίνουμε, σε μετάφρασή της, μια επίτομη ανθολόγηση του θρυλικού έργου τού Μαρσέλ Προυστ, «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο».
Η αναγνώριση της πνευματικής προσφοράς της κυρίας Μιτσοτάκη με το Βραβείο “Νίκος Καζαντζάκης”, αποτελεί ένα έμπρακτο “ευχαριστώ” της γενέτειράς της για την συνολική δημιουργική της πορεία»
Για την συγγραφέα και το έργο της μίλησε η Γεωργία Παπαγεωργίου, μια πολύ σημαντική προσωπικότητα στον χώρο των εκδόσεων, η οποία αναφέρθηκε στην: «απίστευτη εμπειρία της έκδοσης, από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, της «Μεσογείου» του Φερνάν Μπρωντέλ, που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και ολοκληρώθηκε το 1998. Η περιπέτεια αυτής της μετάφρασης, έργο ζωής της Κλαίρης, και η πραγματοποίηση της έκδοσης, στην οποία συνέβαλα ως επιμελήτρια και διορθώτρια, στάθηκε η αφορμή της φιλίας μας.
Χάρη σε αυτή λοιπόν τη στενή συνεργασία γνώρισα την Κλαίρη, τον κόσμο της Μεσογείου, και της Κρήτης. Γνώρισα τη γενναιόδωρη, πιστή φίλη. Τη φιλόξενη οικοδέσποινα, την όλο εκπλήξεις. Γνώρισα τη διαφορετική ματιά της να βλέπει τα πράγματα, συχνά λοξή, αντισυμβατική, παράδοξη. Μα και μια ακαταπόνητη εργατικότητα που δεν διαλαλείται αλλά που διαχέεται παντού σε όλες τις δραστηριότητες που αναλαμβάνει πέρα από τις καθαρά προσωπικές ενασχολήσεις της».
Αμέσως μετά ο Δήμαρχος βράβευσε την κ. Μιτσοτάκη, η οποία συγκινημένη ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Δήμο για την τιμή που της έκανε.
Στην ομιλία της μίλησε για την βαθιά αγάπη της για το Ηράκλειο, για τη σχέση της πόλης με τα γράμματα, καθώς και για ένα ιδιαίτερο είδος λόγιου, τον Ηρακλειώτη λόγιο, όπως τον αποκάλεσε: «Φίλος, εκ των Αθηναίων και με μεγάλη εποπτεία του ελληνικού χώρου, με εντυπωσίασε προ καιρού εκφέροντας την φράση “αυτό το ειδικό είδος λογίου που είναι ο Ηρακλειώτης λόγιος”. Αναρωτήθηκα για το περιεχόμενο αυτής της φράσης αλλά δεν είχα χρόνο να τον ρωτήσω τότε άμεσα. Ύστερα προτίμησα να μην τον ρωτήσω. Με την ευκαιρία που μου δίδεται τώρα, θα ήθελα να κάνω μια προσπάθεια να εξιχνιάσω το περιεχόμενό της, καθώς με το πρώτο άκουσμα της φράσης αναγνώρισα ότι επρόκειτο για μιαν οφθαλμοφανή αλήθεια: σαν αστραπή πέρασε από μπροστά μου πλειάδα προσώπων και φυσιογνωμιών. Η σχέση της πόλης μας με τα γράμματα με είχε απασχολήσει από τα παιδικά μου χρόνια, καθώς τότε για πρώτη φορά, έχοντας φύγει μακριά από την πόλη, συναντούσα και γινόμουν αποδέκτης της αχλής του ηρακλειώτη λόγιου της διασποράς. Αυτό είναι κάτι που το προσλαμβάνεις ζώντας αλλού, όχι μέσα στην ίδια την πόλη. Το ότι υπάρχει αυτό το είδος, με αυτό το τοπικό χαρακτηριστικό αλλά χωρίς εντοπιότητα, μόνο σε χώρους μετοίκησης μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Χαρακτηριστικά: προοδευτικότητα, ανοιχτοσύνη, ψυχικό έρεισμα, αφοβία απέναντι στον μόχθο. Ένα αίσθημα εγγύησης πλανιόταν γύρω από την Ηρακλειώτικη μετοικεσία. Αυτό ενσωμάτωσα κι εγώ σαν παρακαταθήκη που την είχα στοιχειοθετήσει μόνη μου στα πρώτα αθηναϊκά μου χρόνια. Και στα μεγαλύτερα, επανερχόμενη εδώ, συναντούσα έναν κυοφορούμενο δυναμισμό, μια εργατικότητα, και ένα πολλαπλασιαστικό πνεύμα ομοφροσύνης. Πόσοι φίλοι εκ των Αθηναίων δεν ένιωθαν την έλξη του Ηρακλείου; Και τι πιο φυσικό, γιατί το έργο ασκεί μαγνητισμό και οι κεραίες τους τον έπιαναν.
Είναι βασικός ο λόγος αυτός για το ότι, πέρα από τη συγκίνηση, νιώθω χαρά για την τιμή που μου γίνεται σήμερα: το ότι αποφασίστηκε από το σώμα που συνιστά αυτός ο “Ηρακλειώτης λόγιος”, όπως τον ονόμασε ο Αθηναίος φίλος».
Η όμορφη βραδιά έκλεισε με ελληνικά, έντεχνα τραγούδια από το συγκρότημα «Αρμός».