Κομοτηνή: Αναγκαίες οι Ποσειδωνίες

Ο κος Αριστείδης σε λίγες μέρες θα αποχωριστεί το καΐκι του. «Είναι σε πρόγραμμα. Πάει για κόψιμο» λέει χωρίς να κρύβει την λύπη του. Από το ’90 αρμενίζουν μαζί στο θρακικό πέλαγος. «Είμαι πολύ συγκινημένος. Πιο μπροστά είχα άλλη βάρκα. Είναι για μένα η δεύτερη γυναίκα μου.» λέει μην κρύβοντας το ιδιαίτερο «δέσιμο».

Παρά το γεγονός ότι ετοιμάζεται να βγει στην συνταξιοδότηση δεν σταματά λεπτό να ανησυχεί για το χώρο του. Ζητά τη λήψη μέτρων, όπως είναι οι Ποσειδωνίες για την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. «Οι Ποσειδωνίες, οι χώροι αναπαραγωγής των ψαριών, ολοένα και περισσότερο μειώνονται. Πρίν λίγα χρόνια το κράτος απαγόρευσε την αλιεία στους χώρους αυτούς, έτσι, ενώ βλέπαμε για μερικά χρόνια ψάρια, που δεν τα βλέπαμε άλλα χρόνια, μεγέθη και ποσότητες που δεν τα βλέπαμε άλλα χρόνια. Είδαμε ψάρια που τα βλέπαμε τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου να κατεβαίνουν πριν τον Αύγουστο, δηλαδή ένα αποτέλεσμα θετικό από την προστασία της Ποσειδωνίας, τελικά αυτή η προστασία δεν συνεχίστηκε.»

Γρι –γρι και ανεμότρατες καταφέρανε να πείσουν τους υπεύθυνους και να πάρουν πίσω την απαγόρευση αυτή. «Βρήκαν λέει κάποιο παράθυρο. Δεν είναι χαρακτηρισμένες όλες οι Ποσειδωνίες με αποτέλεσμα να ψαρεύουν χωρίς περιορισμούς και να γίνεται η καταστροφή. Την μεγαλύτερη καταστροφή την κάνουν τα συρόμενα εργαλεία. Γι αυτό είπα πως ο μεγαλύτερος εχθρός της θάλασσας είναι το κράτος.» δηλώνει ο κος Αριστείδης μην κρύβοντας την πίκρα του. Σύμφωνα με τον ίδιο ο καθορισμός θαλάσσιων καταφυγίων και η απαγόρευση της αλιείας ειδικά με συρόμενα εργαλεία μόνο καλό θα έκανε στο χώρο και στο περιβάλλον.
Τον τελευταίο καιρό, άλλοι πέντε – έξι συνάδελφοι του «έκοψαν» τα σκάφη τους. «Αν κάνεις μια βόλτα στα καΐκια που υπάρχουν νέο ψαρά δεν θα βρεις ή μπορείς να βρεις ένα δύο.» δηλώνει εμφανώς προβληματισμένος για το μέλλον της δουλειάς που έθρεψε τον ίδιο και την οικογένειά του.
Φώτο: Ο κος Αριστείδης στην βάρκα του – ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου