Κομοτηνή: Ανεργία, Αλκοολισμός, Απογοήτευση

Άνεργος οικοδόμος. Ο κ. Οζγκιούρ περνά το χρόνο του σε ένα καφέ της Κομοτηνής. Παρακολουθεί τους πολίτες να περνούν κι εκείνος να μην μπορεί πια να ακολουθήσει το βηματισμό τους. «Από δέκα χρονών ήμουν στις οικοδομές. Τώρα είμαι 52 και έχω έξι χρόνια να κάνω μεροκάματο» δηλώνει μην κρύβοντας την πίκρα του.

“Και το διάστημα αυτό των έξι χρόνων πώς καλύπτεται τα έξοδά σας;” τον ρωτάμε κι απαντά «εεε από εδώ κι από εκεί» χαμηλώνει για λίγο το βλέμμα και σιωπά. «Θύμα» πολύ πριν η κρίση κάνει την εμφάνισή της. ««Θύμα» της γυψοσανίδας, της πτώσης της οικοδομής» απαντά ο κος Οζγκιούρ σημειώνοντας ότι «χάθηκε» ένας ολόκληρος κόσμος, εκατοντάδες εργαζόμενοι που ζούσαν με τη δουλειά στις οικοδομές.

Έχει συγκεντρώσει 2.800 ένσημα κι όπως λέει δεν έχει καμία ελπίδα να βγει στη σύνταξη. «Θα μπορούσα να δουλέψω όπου να ναι. Ό,τι μεροκάματο να ναι, δεν βρίσκω τίποτα» δηλώνει αποκαλύπτοντας ότι πέρασε από το μυαλό του και η λύση της μετανάστευσης. «Τα παιδιά μου είναι στη Γερμανία, εγώ, όμως, δεν μπορώ να πάω, είμαι ήδη 52 » δηλώνει προσθέτοντας ότι ποτέ δεν θα ζητούσε χαρτζιλίκι από τα παιδιά του κι, όμως, έφτασε να το έχει ανάγκη .

Ξεκινά την μέρα του με τη σκέψη να βρει να πιεί κάτι. «Όταν δούλευα δεν ήμουν εξαρτημένος από το ποτό. Τώρα που είμαι άνεργος σκέφτομαι συνέχεια να βρω να πιω. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο, παρά μόνο να πιώ. Πίνω μέχρι και 1,5 κιλό τσίπουρο την ημέρα.» δηλώνει νιώθοντας μόνος, λυπημένος, απογοητευμένος. «Γίνομαι αλκοολικός, το καταλαβαίνω, αλλά δεν βρίσκω από κάπου να κρατηθώ» σημειώνει ξανά προσθέτοντας ότι αν έβρισκε δουλειά όλα θα έστρωναν, όλα θα ήταν διαφορετικά. «Είμαι 52 ετών και κοιτάζω το παιδί μου στα μάτια να με κεράσει ένα καφέ, υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια από αυτό;» αναρωτιέται σπεύδοντας να στρέψει το βλέμμα του αλλού κρύβοντας έτσι τα δάκρυά του.
Φώτο: Ο κος Οζγκιούρ Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου