Οι αρχαιότητες είναι των προγόνών μας και μας τις έδωσαν όχι για να είναι δικές μας, αλλά για να τις κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές
«Πάρα πολύ συχνά συμβαίνει οι αρχαιοκάπηλοι να είναι μπροστά και οι αρχαιολόγοι να ακολουθούν.» παραδέχεται η αρχαιολόγος Δέσποινα Τσιαφάκη, αλλά σπεύδει να προσθέσει «εξίσου συχνά μπορεί να έχουμε και το αντίστροφο, οι αρχαιοκάπηλοι να πάνε σε περιοχές που ή έχουν εντοπιστεί ή έχουν ακούσει, διαβάσει, προκαλώντας καταστροφές, βρίσκοντας ή δεν βρίσκοντας καινούργια πράγματα. Δεν είναι τωρινό φαινόμενο, η σύληση τάφων είναι ήδη γνωστή πρακτική από την αρχαιότητα και την έχουμε βιώσει σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Η όλη διακίνηση αρχαιοτήτων είναι ένα φαινόμενο που ξεκινά από την αρχαιότητα και φθάνει μέχρι τις μέρες μας. Συνειδητά χρησιμοποιώ τον όρο διακίνηση αρχαιοτήτων γιατί δεν είναι όλες οι περιπτώσεις αρχαιοκαπηλία, αρχαιοκαπηλία σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα είναι κάτι το οποίο ορίζουμε, όπως το ορίζουμε σήμερα. Τα φαινόμενα αρχαιοκαπηλίας και διακίνησης αρχαιοτήτων, που συναντάμε σήμερα δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά έχουν μια μακρά πορεία στο χρόνο.»
Ωστόσο, σύμφωνα με την κα Τσιαφάκη αυτού του είδους τα φαινόμενα έχουν έξαρση τα τελευταία χρόνια. Σημαντικό ρόλο, όπως υποστηρίζει, διαδραματίζει ο παράγοντας παιδεία. «Όπως κάποτε ήταν σημαντικό να πάει κανείς στη Ρώμη ή στην Ελλάδα και να δει αρχαιότητες έτσι σήμερα η προστασία τους είναι θέμα παιδείας. Η αρχαιοκαπηλία και η καταπολέμησή της σε πολύ μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με την παιδεία όλων μας, η οποία ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια και φθάνει στο σήμερα ως υπεύθυνοι πολίτες.» δηλώνει προσθέτοντας πως «Στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε πολιτιστικά απαίδευτοι κι αυτό είναι κάτι που ξεκινά από την ίδια την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία. Αν εμείς δεν είμαστε οι πρώτοι που θα θελήσουμε να προστατέψουμε τα πολιτιστικά μας αγαθά και την πολιτιστική μας κληρονομιά, δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους να το κάνουν. Επίσης, οι Νομοθεσίες είναι σημαντικές. Στην Ελλάδα η Νομοθεσία είναι πάρα πολύ καλή, δεν είναι το πρόβλημά μας η Νομοθεσία. Αλλά, αν εμείς δεν θεωρήσουμε ότι μας ανήκει, δεν θα πετύχουμε πάρα πολλά πράγματα.»
Το παράδειγμα που χρησιμοποιεί πάρα πολύ συχνά η κα Τσιαφάκη είναι το εξής: «Πόσο συχνά θα πουλούσαμε το δαχτυλίδι της γιαγιάς μας; Όχι, δεν θα το κάναμε γιατί είναι η συναισθηματική του αξία κι αυτό το κάνει ανεκτίμητο. Έτσι, θα πρέπει να δούμε και τις αρχαιότητες. Είναι των προγόνων μας και μας τις έδωσαν όχι για να είναι δικές μας, αλλά για να τις κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές, στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. »
Φώτο:Ρεπορτάζ, κείμενο, φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος