Δέκα χρόνια τώρα δύο φίλοι Ξανθιώτες, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις, να συνεχίσουν να μένουν στον τόπο τους και να κάνουν δύο δουλειές μαζί. Η μια είναι η αλιεία, το ψάρεμα και η άλλη η μελισσοκομία. Ο λόγος για τον Τάσο Μπαρτζόπουλο και τον Γιάννη Πετρίδη, δύο νέοι, δύο συνεταίροι, δύο αποφασισμένοι να δουλέψουν, να κουραστούν, να παράξουν, να μείνουν Ελλάδα, να συνεχίσουν να ονειρεύονται.
«Στην αρχή πήραμε μια μικρή επαγγελματική βάρκα. Ασχολούμαστε κυρίως με το ψάρεμα των χταποδιών και παράλληλα πήραμε τα πρώτα μας μελίσσια και όλα αυτά τα χρόνια μάθαμε τη δουλειά μόνοι μας, χωρίς να έχουμε κάποιον να μας δείξει, ούτε στη θάλασσα, ούτε στα μελίσσια . Μάθαμε μέσα από τα λάθη μας, τα οποία λάθη κοστίζουν βέβαια. Τώρα μπορώ να πω ότι μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας.» δηλώνει ο κος Μπαρτζόπουλος. Τον συναντήσαμε την ώρα που έπλενε τα εργαλεία της δουλειάς. Μόλις είχαν πουλήσει την ψαριά της ημέρας.Ικανοποιημένοι και οι δύο ετοιμάζονταν για την επόμενη εξόρμηση.
Ασχολούνται, όπως μας εξήγησε, επαγγελματικά και με τα δύο, γιατί το ένα συμπληρώνει το άλλο. «Το χειμώνα τα μελίσσια δεν έχουν τόση δουλειά γιατί ξεχειμωνιάζουν κι ασχολούμαστε με το ψάρεμα και τα δύο μας αρέσουν πάρα πολύ.» δηλώνει υποστηρίζοντας πως αξίζει κάποιος να ασχοληθεί, χρειάζεται, όμως, ένα μικρό κεφάλαιο και πολύ μεγάλη όρεξη.
«Αν αγαπάει κανείς τη φύση, είναι πολύ καλό να ασχοληθεί γιατί κάποια στιγμή θα αποφέρει κέρδος αυτή η ενασχόληση. Και η θάλασσα, αν την προσέχεις, αν δεν κρατάς τα μικρά τα χταπόδια και τα ρίχνεις πάλι πίσω, δίνει κέρδος, σου ανταποδίδει το σεβασμό. Το ίδιο και τα μελίσσια, αρκεί φυσικά να μπορέσεις να “δικτυωθείς”. Εμείς τώρα βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο βιολογικής μελισσοκομίας. Και προσπαθούμε να ασχοληθούμε με την λιανική, να δικτυωθούμε με κόσμο, στο εξωτερικό, με μαγαζιά. Προσέχουμε, όσο μπορούμε, το μέλι να έχει εξαιρετική ποιότητα. Έτσι, πηγαίνουμε τα μελίσσια σε ορεινές περιοχές, που είναι πιο καθαρά τα μέρη, δεν ραντιστεί με φυτοφάρμακα. Έχει πολλές περιοχές, όπως στον Λειβαδίτη, στον Κεχρόκαμπο, στο Λυκοδρόμιο κ.α. Έχει πάρα πολλές περιοχές και το μέλι είναι πάρα πολύ υγιεινό, ειδικά το σκουρόχρωμο. Ασχολούμαστε με το μέλι το βασιλικό πολτό, βγάζουμε γύρη, πρόπολη. Από την άλλη στην θάλασσα μας “περιμένουν” τα χταπόδια. Με σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο εννέα χρόνια τώρα προσπαθούμε, τα καταφέρνουμε και συνεχίζουμε. Τώρα μπορώ να πω ότι πατήσαμε στα πόδια μας και ορθοποδήσαμε. Δόξα το Θεό είμαστε καλά.»
Όπως δηλώνει ο νεαρός ψαράς- μελισσοκόμος, αν θέλει κανείς να δουλέψει, βρίσκει δουλειά. Μπορεί να κερδίζεις λίγα λεφτά, αλλά αν θέλει κανείς να κάνει δική του δουλειά, θα μπορέσει. Ειδικά στον πρωτογενή τομέα. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν δυσκολίες, αλλά αν υπάρχει μεράκι κι όρεξη, σίγουρα θα τη βρει την άκρη.»
Σύμφωνα με τον ίδιο αν το προϊόν είναι καθαρό, είναι υγιεινό ο κόσμος τότε θα το «κυνηγήσει», “δεν «κυνηγάς» τον πελάτη, ο πελάτης έρχεται σε σένα” δηλώνει χαρακτηριστικά και σημειώνει ότι το βασικό είναι να μην κοροϊδέψεις τον πελάτη. “Ό,τι βγάζεις, έστω και λίγο σε ποσότητα, να το βγάζεις ποιοτικό” δηλώνει με σοφία που εντυπωσιάζει κι επισημαίνει με νόημα « Η δουλειά δεν σταματά, το πολύ μια Κυριακή. Το χειμώνα έχουμε λίγο περισσότερη ξεκούραση κι ύστερα ξανά πάλι, πότε στα μελισσοτόπια και πότε στην θάλασσα.” Πότε δίπλα στις κυψέλες και πότε στη βάρκα κι οι δύο μαζί ενώνουν δυνάμεις, δουλεύουν κι ονειρεύονται.
Φώτο: Οι δύο συνεταίροι ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος