Κομοτηνή: Ξανά στα θρανία του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας

Ο Σιακήρ Μεχμέτ στα 26 του χρόνια επέστρεψε ξανά στα θρανία του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας. «Λέγανε πως όποιος δεν πάει στο σχολείο, θα κοπεί το βοήθημα της κάρτας αλληλεγγύης γι αυτό και γράφτηκα στο σχολείο ξανά. Όμως μετά από λίγο βρήκα δουλειά. Η κάρτα κόπηκε, αλλά το σχολείο δεν το σταμάτησα. Κατάλαβα πως τα λεφτά δεν είναι το πάν. Στο σχολείο γνώρισα κόσμο, περνάμε καλά, μαθαίνουμε, είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος και από τον Διευθυντή, του έδωσα το λόγο μου ότι θα έρχομαι και τον λόγο μου τον κρατώ.»

Περιμένοντας να πάρει απολυτήριο, ονειρεύεται να βρει μια καλύτερη δουλειά. «Αν έχεις γνώσεις, αλλιώς σε κοιτάζει κανείς.» δηλώνει και μιλά με αγάπη για την πατρίδα του, την Ελλάδα. «Ό,τι πληρώνουμε για την πατρίδα μας είναι λίγο. Γιατί αυτή η πατρίδα είναι πολύ ωραία. Ζούμε ελεύθερα. Δεν έχουμε όπως στο εξωτερικό καταπίεση. Ακόμη και στα θέματα ενοικίου, φαγητού εδώ είναι καλύτερα. Πήγα στην Ολλανδία πριν έξι χρόνια και τα έζησα. Η χώρα μας είναι πάρα πολύ ωραία, αλλά αυτό πρέπει να το βλέπεις. Να το καταλαβαίνεις. Είμαστε πολύ ωραία.»

Χτυπά το κουδούνι. Το διάλειμμα τελείωσε. «Πώς νιώθεις στο άκουσμα του κουδουνιού;» τον ρωτάω « νιώθω ότι θα μάθω κάτι παραπάνω. Στη γειτονιά αποτελώ τώρα και για τους άλλους ένα πολύ καλό παράδειγμα. Λένε όλοι: «Ο Σιακήρ πάει σχολείο, θα πάω κι εγώ». Του χρόνου θα είναι ακόμη περισσότεροι οι μαθητές από τη γειτονιά που θα γραφτούν στο σχολείο.»

Μιλά πολύ όμορφα την ελληνική γλώσσα. «Είμαι στην Ελλάδα, είμαι Έλληνας πρέπει να ξέρω. Είναι σαν είσαι στη Γερμανία και να μην ξέρεις Γερμανικά ή στην Αγγλία και να μην ξέρεις Αγγλικά. Είσαι στην Ελλάδα, πρέπει να ξέρεις.» δηλώνει και μιλά για τα όνειρά του «ονειρεύομαι ένα ωραίο σπίτι και μια δική μου μικρή επιχείρηση, να γίνω ένα μικρό αφεντικό σε ένα internet café για παράδειγμα.» λέει, χαμογελά και τρέχει στο τμήμα του γνωρίζοντας καλά πως τα όνειρά του περνούν μέσα από την κατάκτηση της  γνώσης.
Φώτο: Σιακήρ Μεχμέτ ρεπορτάζ κείμενο φωτογραφία: Μαρία Νικολάου