Κομοτηνή: Η εποχή της ευημερίας κουκούλωνε πολλές καταστάσεις

«Αν η σχέση με τον πατέρα μας και την μητέρα μας είναι μια ωραία σχέση, τότε και οι άνθρωποι αυτοί, όταν μεγαλώσουν κι αλλάξει ο ρόλος μας, γινόμαστε εμείς ενήλικες και παιδιά οι γονείς μας, βλέπουμε να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.» δηλώνει η κα Τένια Μακρή μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής. Καλεσμένη του Ροταριανού Ομίλου Κομοτηνής «Rodopi» βρέθηκε στην πόλη μας και αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο της για να απαντήσει στα ερωτήματα μας. «Είναι αλυσίδα τα πράγματα» είπε για να εξηγήσει «δεν είναι αποκομμένη η συμπεριφορά μας, είτε ως γονείς προς τα παιδιά μας, είτε ως παιδιά προς τους γονείς μας.»

«Ισχύει το ό,τι δίνεις παίρνεις και σ’ αυτή τη σχέση;» ρωτήσαμε την κα Μακρή για να απαντήσει «Απόλυτα!» και να εξηγήσει: « Απόλυτα γιατί η συμπεριφορά των γονιών μας είναι εκείνη η οποία αποτελεί ακόμη ένα παράγοντα της διαμόρφωσης της προσωπικότητάς μας . Αν εκείνο που έχουμε εισπράξει από τους γονείς μας, είναι θετικό και νιώσουμε ότι έχουμε αγαπηθεί , ότι σαν προσωπικότητες μας έχουν σεβαστεί και έχουμε διαμορφώσει μια καλή εικόνα για τον εαυτό μας, επόμενο είναι ότι αυτό θα το ανταποδώσουμε. Μην ξεχνάμε ότι εμείς είμαστε προϊόντα των γονιών μας. Και όλοι απεικονίζουμε τις εμπειρίες της οικογένειάς μας. Άρα λοιπόν, υπάρχει πραγματικά ένα δούναι – λαβείν, παρόλο που πολλοί άνθρωποι μπορεί αυτό να το θεωρήσουν ότι είναι ιδιοτελές. Καθόλου. Ό,τι εισπράττεις, προσφέρεις. Γι αυτό εγώ στην πορεία μου τόσα χρόνια δεν έχω δει αυτό που λένε: «Από Ρόδο βγαίνει αγκάθι κι από αγκάθι Ρόδο». Σε μένα δεν έχει επαναληφθεί.»

Η μητέρα παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας

Μιλώντας για τη σχέση μας με τη μητέρα τόνισε αρχικά ότι «Η μητέρα είναι το πιο εμβληματικό πρόσωπο της ζωής μας. Καταρχήν μας κυοφορεί, οπότε όλες οι δικές της εμπειρίες, οι ψυχικές της καταστάσεις σε μας μπαίνουν μέσα μας, κατά τη διάρκεια της κυοφορίας. Όταν γεννιόμαστε το πρώτο πρόσωπο που αντικρίζουν τα μάτια μας είναι η μητέρα μας.» Για να εξηγήσει στην συνέχεια λέγοντας  ότι « Στη διασταύρωση αυτή του βλέμματος γίνεται ένα μικρό θαύμα, το θαύμα είναι ότι κινητοποιείται ο μηχανισμός του συναισθήματος . Οι γονείς μας το μόνο το οποίο κάνουν είναι να μας μαθαίνουν το συναίσθημα . Η σωματική μας διάπλαση και η νοηματική μας ικανότητα είναι δοσμένα από το Θεό, άρα λοιπόν η μητέρα μας είναι εκείνη η οποία έρχεται πρώτη σε επικοινωνία μαζί μας, είναι εκείνη η οποία πρώτη μας μαθαίνει το συναίσθημα , μας μαθαίνει να αγαπάμε, μας δημιουργεί εικόνα για τον εαυτό μας, μας κάνει να νιώθουμε ότι αξίζουμε. Άρα λοιπόν, αν λάβουμε υπ όψιν μας ότι η σχέση μας με τη μητέρα στον πρώτο χρόνο της ζωής μας είναι σημαντικότατη, διότι βάζει τα θεμέλια της προσωπικότητας μας, τότε καταλαβαίνουμε ότι  η μητέρα παίζει σημαντικότατο ρόλο.»

Σύμφωνα με την κα Μακρή, η σχέση με τον πατέρα μας, στον πρώτο χρόνο της ζωής, εξαρτάται απόλυτα από το ποια σχέση έχει ο πατέρας με τη μητέρα μας. Αν λοιπόν υπάρχει μια αγαπησιάρικη σχέση δεχόμαστε αυτόν τον άνθρωπο θετικά, αν η σχέση τους είναι αποστασιοποιημένη, είναι συναισθηματικά κενή, τότε αυτόν τον άνθρωπο τον βλέπουμε απόμακρα.

Όσον αφορά τέλος, στα σημάδια που άφησε πάνω στην Ελληνική οικογένεια η κρίση; Η καταξιωμένη ψυχολόγος δηλώνει πως «Εξαρτάται από το πόσο δεμένη ήταν η οικογένεια. Αν ήταν μια οικογένεια μέσα στην οποία ρέει ο σεβασμός και η παραδοχή και η εμπιστοσύνη , οι κραδασμοί είναι πολύ μικρότερης έντασης , μικρότερης δόνησης από ό,τι σε εκείνες τις οικογένειες που στεκόταν πάνω σε ξύλινα πόδια» υποστηρίζει για να προσθέσει ότι : «Βλέπουμε ότι η εποχή της ευημερίας κουκούλωνε πολλές καταστάσεις, οι οποίες αποκαλύφθηκαν μόλις δημιουργήθηκε οικονομική κρίση. Και βλέπουμε η οικογένεια να προβληματίζεται πάρα πολύ. Οικογένειες που είχαν αυτά που προαναφέραμε δεν περάσανε ιδιαίτερα δεινά γιατί είχαν τους μηχανισμούς να αντισταθούν ακόμη και στην «εμπόλεμη» κατάσταση.»
Φώτο: Τένια Μακρή, ψυχολόγος ρεπορτάζ –κείμενο -φωτογραφία:Μαρία Νικολάου