«Το θρακιώτικο τραγούδι και γενικά τα πανηγύρια στη Θράκη έχουν ανοδική πορεία και με νέους οργανοπαίκτες, αγόρια και κορίτσια, που συνεχώς αυξάνονται» δηλώνει η κυρία Ρούλα Κυριακάκη, ερμηνεύτρια θρακιώτικων τραγουδιών και μιλά με αισιοδοξία για το μέλλον του χώρου που υπηρετεί πολλά χρόνια τώρα με αγάπη και σεβασμό. «Ιδιαίτερα κάποια μουσικά όργανα, όπως η γκάιντα και το καβάλι, που ήταν λησμονημένα για καιρό και παραγκωνισμένα από τους νέους, τώρα επιστρέφουν δυναμικά, επανακάμπτουν και έλκουν και πάλι την προσοχή νέων ανθρώπων. Είναι πραγματικά πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι παίζουν παραδοσιακά όργανα, τραγουδούν και χορεύουν τραγούδια της παράδοσης, αλλά και συμμετέχουν στα πανηγύρια.» δηλώνει μην κρύβοντας την ικανοποίησή της.
«Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ασχοληθώ με το Θρακιώτικο τραγούδι.» αποκαλύπτει γυρίζοντας το χρόνο πίσω «Θυμάμαι η μαμά μου έλεγε «έλα να σου μάθω θρακιώτικα τραγούδια» κι εγώ δεν ήθελα με τίποτα. Ξεκίνησα να χορεύω στο σύλλογο του χωριού, στη συνέχεια πήρα κάποια μαθήματα μουσικής από δασκάλους του Ωδείου της Ξάνθης, που ερχόταν στο χωριό μου και μετά παρακολούθησα τη διδασκαλία παραδοσιακών οργάνων από τον Ηλία Ιωαννάκη και τους συνεργάτες του. Εγώ ξεκίνησα με το καβάλι και μπήκα στη συνέχεια στο σχήμα του κ. Ιωαννάκη.» Κάπως έτσι έγινε η αρχή ακολούθησε η συμμετοχή στην ορχήστρα και σε τρεις δισκογραφικές δουλειές. Η συνέχεια γράφεται ακόμη σήμερα με την ίδια αγάπη, με το ίδιο πάθος και την ίδια γλυκιά μετριοφροσύνη από ένα νεαρό κορίτσι που αποδεικνύει ότι είναι κυρά κι αρχοντοπούλα του Θρακιώτικου τραγουδιού.
«Θυμάμαι τους παππούδες μου και τις γιαγιάδες μου πάντα να τραγουδάνε. Πιο πολύ η μητέρα του πατέρα μου. Είχε καταπληκτική φωνή, ακόμη την έχω στα αυτιά μου. Ήταν πρόσφυγας από την Ανατολική Θράκη, από τα Μάλγαρα. Εκείνη με βοήθησε πολύ να αποκτήσω αυτό το ύφος.» δηλώνει μην κρύβοντας πως συνεχώς εκπλήσσεται από τους ήχους των Θρακιώτικων τραγουδιών γιατί όλα έχουν να πουν μια ιστορία. «Όπως και όλα τα παραδοσιακά τραγούδια, καθώς μιλούν για την ξενιτειά, την αγάπη, τις αρρώστιες, κ.α. Ό,τι συνέβαινε αποτυπώνονταν στους στίχους των παλιών τραγουδιών, δεν συγκρίνονται με τίποτα με τους στίχους κάποιων σύγχρονων τραγουδιών. Έχουν ποιότητα οι παραδοσιακοί στίχοι. Παρά το γεγονός ότι οι δημιουργοί τους ήταν απλοί άνθρωποι, χωρίς να έχουν γνώσεις.» δηλώνει.
Αθόρυβα, ακούραστα, αλλά ουσιαστικά συνέλεξε τραγούδια από το χωριό της γιαγιάς της, τη Νέα Αδριανή τα οποία θα ήθελε, εφόσον εξασφαλιστούν οι πόροι, να τα κυκλοφορήσει με τη μορφή ενός cd. «Όταν βρούμε χρόνο και χρήμα θα γίνει.» υπόσχεται σπεύδοντας να υπενθυμίσει κάτι πολύ σημαντικό «Ό,τι μπορούμε είναι καλό να το διασώζουμε, είναι κρίμα να χάνονται μαζί με τους ανθρώπους που φεύγουν. Είναι θησαυρός ανεκτίμητος.»
Φώτο: Η Ρούλα Κυριακάκη με την φίλη της Δάφνη Κούκουρη Κείμενο- Φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος