“Αντιλαλούν οι παλιές φυλακές” Τρικάλων… από δημιουργία, έμπνευση, μουσικές

Οι παλιές φυλακές των Τρικάλων είχαν χτιστεί το 1895 σαν ένα από τα πρώτα έργα που χρηματοδότησε το ελληνικό κράτος στη Θεσσαλία, ύστερα από την απελευθέρωσή της από τους Οθωμανούς. Χτίστηκαν πάνω σε ένα Οθωμανικό λουτρό του 16^ου αιώνα. Το 2006 η φυλακή έκλεισε μετά από 110 χρόνια λειτουργίας.

Σήμερα στο ισόγειο του κτιρίου των παλαιών φυλακών, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης λειτουργεί ο αρχαιολογικό χώρος του παλαιού χαμάμ. Στον πρώτο όροφο το Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη. Στο διπλανό διοικητήριο των παλαιών φυλακών, η παλαιά ταμπέλα «ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ» παρέμεινε. Το εσωτερικό του κτιρίου άλλαξε.

… ένα κτίριο που αναπνέει την ιστορία του, που κάνει καθαρή τη μετάβαση από το απεχθές και τιμωρητικό χθες στο δημιουργικό και γεμάτο έμπνευση σήμερα.

Εκεί, στον χώρο που λειτουργούσε ως το διοικητήριο των παλαιών φυλακών, λειτουργεί στούντιο ηχογραφήσεων. Ο χώρος μονώθηκε, επισκευάστηκε, διαχωρίστηκε και έγινε φιλόξενος για να δεχθεί μουσικούς όλων των ειδών. Εδώ και καιρό, μέλη σχημάτων λαϊκής, ρεμπέτικης, ροκ και άλλων ειδών μουσικής ηχογραφούν δωρεάν, κάνουν πρόβες, δοκιμάζουν νέες φόρμες, νέους δρόμους.

Σε αυτό το χώρο επαγγελματίες μουσικοί καταφεύγουν για να ηχογραφήσουν τις δουλειές τους. Νέοι άνθρωποι με αγάπη και ταλέντο στη μουσική καταφεύγουν για να ηχογραφήσουν την έμπνευση, τη δημιουργία τους. Το στούντιο ηχογραφήσεων είναι ανοιχτό για όλους και εντελώς δωρεάν. Και επειδή η ζήτηση είναι μεγάλη υπάρχει πάντα η πρόεδρος του Μουσείου κ. Βασιλένα Μητσιάδη και  ο υπεύθυνος  κ. Στέλιος Καραγιώργος για να βάζουν τη σειρά στα πράγματα.

Ο μαθητής που ονειρεύεται να πάει στην Αγγλία και να σπουδάσει παραγωγή μουσικής βρίσκεται συχνά στο στούντιο ηχογραφήσεων. Μέλη της ορχήστρας «Βασίλης Τσιτσάνης», το ίδιο. Αναρίθμητα μουσικά γκρουπ των Τρικάλων, μεμονωμένοι μουσικοί, άνθρωποι που γράφουν τη δική τους μουσική. Μαθητές του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων ηχογράφησαν στο συγκεκριμένο στούντιο το τραγούδι που έγραψαν για το Ειδικό Σχολείο Τρικάλων. Όλοι εκεί.

Τα κάγκελα στα παράθυρα που αφήνουν το φως του ήλιου να μπαίνει πλούσιο στο χώρο διατηρήθηκαν. Όπως και τα κάγκελα των παλαιών κρατητηρίων στην είσοδο. Ο χώρος αποπνέει ένα ιδιαίτερο μυστήριο. Προκαλεί αισθήματα ανάμικτα, μελαγχολίας, αίσθηση αδικίας, ανακούφιση για το καινούργιο… Ο χώρος αυτός, όπως και το μουσείο Τσιτσάνη έχει τη δική του αύρα.

«Αντιλαλούν οι φυλακές» είναι το πρώτο τραγούδι που συνειρμικά, σχεδόν αυτόματα έρχεται στο μυαλό του επισκέπτη στο κτίριο του διοικητηρίου …και μετά αντιλαμβάνεσαι ότι «σε έχουν πλανέψει» γιατί μπορεί η ιστορία να είναι παρούσα, εντούτοις, το σήμερα είναι διαφορετικό, φωτεινό, με κάγκελα που απλώς αφήνουν τον ήλιο να μπει. Το παλαιό προαύλειο των φυλακών, έγινε η αυλή του χώρου του μουσείου. Το παλαιό εκκλησάκι του Αγίου Ελευθερίου ανακαινίστηκε και δίπλα ένα αναψυκτήριο, που οσονούπω θα ανοίξει. Πράσινο παντού, δέντρα, αρώματα της άνοιξης. Στον μεγάλο πλάτανο ανάμεσα από το παλαιό διοικητήριο και την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου υπάρχει ανταλλακτική βιβλιοθήκη για παιδιά. Και μία μεγάλη κούνια κρεμασμένη.

«Τις προάλες – λέει η πρόεδρος του Μουσείου, Βασιλένα Μητσιάδη – πέρασαν ηλικιωμένες κυρίες από το σημείο, μετά το σχόλασμα της εκκλησίας και έκαναν κούνια. Έλεγαν ότι θυμήθηκαν τα παιδικά τους χρόνια. Τότε, που το μόνο παιχνίδι ήταν οι αυτοσχέδιες κούνιες».

Ψυχή του κέντρου, ο υπεύθυνος, Στέλιος Καραγιώργος. Μουσικός ο ίδιος βοηθά στις ηχογραφήσεις. Εξάλλου, δίπλα από το στούντιο υπάρχει ένα άλλο μικρότερο. «Εδώ γράφω – λέει – τις εκπομπές για την λαϊκή μουσική που μεταδίδονται από τη Φωνή της Ελλάδας».

Το στούντιο ηχογραφήσεων, τα διοικητικά γραφεία του κέντρου, μουσικοί, δημιουργοί, το ραδιοφωνικό στούντιο της ΕΡΤ που σε λίγο θα μεταφερθεί εκεί, το στούντιο των εθελοντών του δήμου, οι εκθέσεις φωτογραφίας που γίνονται στον χώρο του διοικητηρίου, τα παλαιά μηχανήματα που συλλέχθηκαν και φυλάσσονται εκεί, μηχανήματα προβολής ταινιών και παλαιά μηχανήματα ραδιοφώνου, το μουσείο Τσιτσάνη, με την αίθουσα για εκδηλώσεις και εικαστικές εκθέσεις, ο χώρος με το πάλκο και το μπουζούκι του Τσιτσάνη και τη μεγάλη φωτογραφία της

ορχήστρας του με τους μουσικούς και τη Μαρίκα Νίνου, ο χώρος όπου φυλάσσονται και εκτίθενται τα παλαιά τηλέφωνα των φυλακών, εκείνα που οι κρατούμενοι επικοινωνούσαν με τους απ’ έξω, φωτογραφίες του Βίρβου, που δημιουργούν συνειρμούς με «της γερακίνας το γιο», του Καλδάρα, του Σαμολαδά, του Κολοκοτρώνη, του Μητροπάνου. Φωτογραφίες που ζωντανεύουν την τεράστια λαϊκή μουσική παράδοση των Τρικάλων. Στο ισόγειο, δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο του οθωμανικού λουτρού έχουν φυλαχθεί τα μηχανήματα των κρατούμενων, ξυλογλυπτικής και κατασκευών.

Χώροι που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες είχε κρατούμενους. Χώροι που στο τώρα παράγουν τέχνη και πολιτισμό.