Καθαρίστριες: Eργαζόμενες μηδαμινών δικαιωμάτων

Οι καθαρίστριες, δημοσίων σχολείων, δημοσίων κτιρίων και οι καθαρίστριες και καθαριστές εσωτερικών χώρων στους ΟΤΑ αποτελούν αναμφίβολα μία ιδιαίτερη κατηγορία εργαζομένων, ακόμη και εκ του γεγονότος ότι συνολικά στον κλάδο υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων.

Χαρακτηριστική περίπτωση οι καθαρίστριες δημοσίων σχολείων. Οι μισές από αυτές που εργάζονται σε αυτό τον τομέα υπηρετούν με συμβάσεις αορίστου χρόνου, μετά το Π.Δ. Παυλόπουλου. Από το Προεδρικό Διάταγμα, ωστόσο, εξαιρέθηκαν περίπου 9500 χιλιάδες καθαρίστριες. Οι τελευταίες εργάζονται με συμβάσεις έργου δεκάμηνες. Υπογράφουν, (δηλαδή προσλαμβάνονται) 1^η Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο και λήγουν οι συμβάσεις τους, (δηλαδή απολύονται) τέλος Ιουνίου κάθε σχολικού έτους. Ευτυχώς τα δύο τελευταία χρόνια κατάφεραν μετά από αγώνες να λαμβάνουν το ταμείο ανεργίας για τους 2 μήνες του καλοκαιριού.

Οι καθαρίστριες δημοσίων σχολείων προχώρησαν σε 24ωρη απεργία, διεκδικώντας ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς. Σύμφωνα με όσα δήλωσε στο δίκτυο Θεσσαλίας της ΕΡΤ η πρόεδρος του Σωματείου Καθαριστριών δημοσίων σχολείων Τρικάλων κ. Σταματία Τραγάνη αυτό που διεκδικούν οι καθαρίστριες είναι μόνιμη, πλήρη και σταθερή εργασία με συμβάσεις αορίστου χρόνου, πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αξιοπρεπείς αμοιβές, επαναφορά όλου του κλάδου όλου στα βαρέα και ανθυγιεινά (οι αορίστου υπάγονται σε αυτό το καθεστώς), ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.

Οι καθαρίστριες των δημοσίων σχολείων εργάζονται με δεκάμηνες συμβάσεις, δηλαδή με εργολαβικές. Πληρώνονται με τον αριθμό των αιθουσών που καθαρίζουν. Βέβαια, καθαρίζουν επίσης κοινόχρηστους χώρους, σκάλες, προαύλεια, τουαλέτες και γραφεία εκπαιδευτικών χωρίς να πληρώνονται γι’ αυτά. Δεν μπορούν να απουσιάσουν από την εργασία τους, εάν δεν βρουν αντικαταστάτρια, στην οποία θα δώσουν τα χρήματα που επρόκειτο οι ίδιες να λάβουν. Όταν απουσιάσει κάποια συνάδελφός τους (με αναρρωτική άδεια για παράδειγμα), καλούνται εκείνες που εργάζονται με σύμβαση έργου να την αντικαταστήσει χωρίς να πληρωθεί. Φέτος, παρότι το σχολικό έτος ξεκίνησε 1^η Σεπτεμβρίου δεν έχουν ακόμη υπογράψει τις συμβάσεις τους. Εργάζονται μετά το πέρας του σχολικού ωραρίου και έχουν την υποχρέωση να παραδώσουν καθαρό το σχολείο την επόμενη ημέρα το πρωί με την έναρξη του ωραρίου. Στα περισσότερα σχολεία γίνεται αυτό, καθώς δεν είναι αρκετές εκείνες των οποίων οι συμβάσεις μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου. Δεν υπάγονται στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών, στο οποίο υπάγονται όσων οι συμβάσεις μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου, παρότι η δουλειά είναι η ίδια και η κάλυψη παγίων και διαρκών αναγκών προφανής.

Σύμφωνα με την κ. Τραγάνη στην πρόσφατη πανελλαδική απεργία αντιπροσωπεία των σωματείων συναντήθηκε με τον υπουργό Εσωτερικών κ. Χαρίτση, ο οποίος δεσμεύτηκε να μετατραπούν οι συμβάσεις δυόμιση χιλιάδων καθαριστριών σε αορίστου χρόνου από 1^η Ιανουαρίου 2019. Επίσης, ο υπουργός ανέλαβε τη δέσμευση για πιστοποίηση εργασίας, καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και για αύξηση της τάξης του 10% στους μισθούς τους. Οι ίδιες επέστρεψαν στην εργασία τους καθώς όπως είπε η κ. Τραγάνη «δεν μπορούμε να αφήσουμε τα σχολεία χωρίς καθαριότητα. Όλοι έχουμε παιδιά και καταλαβαίνουμε. Ωστόσο, εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας θα προχωρήσουμε πάλι σε κινητοποιήσεις μέσα στο χειμώνα».

Τα ειδικά προσόντα και η 53χρονη

Για το ίδιο θέμα στο Δίκτυο Θεσσαλίας της ΕΡΤ μίλησε και το μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Καθαριστριών Βόλου κ. Μαρία Πλαγερά. Υπενθύμισε την πενθήμερη απεργία στην οποία προχώρησε το Σωματείο στις αρχές Οκτωβρίου, μετά από μία προκήρυξη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για την πρόσληψη καθαριστριών με τον όρο να είναι μέχρι 25 ετών και άγαμες. «Είναι προφανές – δήλωσε- ότι εάν δεν κινητοποιούμασταν τουλάχιστον 30 γυναίκες θα βγαίναμε στην ανεργία».

Περιέγραψε και η κ. Πλαγερά το ίδιο εργασιακό καθεστώς, με εργολαβικές συμβάσεις, ακόμη και ενός μήνα. Τον τελευταίο χρόνο, ωστόσο, όπως είπε είναι σχετικά καλή η σύμβαση για τις καθαρίστριες στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Πρόκειται για σύμβαση εργασίας.

Επανέλαβε το αίτημα της μονιμοποίησης όλων των καθαριστριών καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Μίλησε για τον όγκο της δουλειάς, για τα λίγα χρήματα, για την ανύπαρκτη ιατρική περίθαλψη. Επεσήμανε την ανάγκη να έχουν δικαίωμα σε αναρρωτική άδεια με τους ΟΤΑ να αναλαμβάνουν την υποχρέωση να βρουν αντικαταστάτρια, χωρίς οι ίδιες να χάνουν τα χρήματά τους. Εξήγησε επίσης και άλλη μία διάκριση στον κλάδο. Συγκεκριμένα, παρότι οι καθαρίστριες δημοσίων σχολείων αμείβονται ανάλογα με τον αριθμό των αιθουσών, στο Πανεπιστήμιο αμείβονται ανάλογα με τα τετραγωνικά μέτρα που καθαρίζουν. «Εφόσον – είπε – έχουμε όλοι το ίδιο αντικείμενο εργασίας, είναι σημαντικό να έχουμε και τα ίδια δικαιώματα».

Αναφέρθηκε, τέλος, στην 53χρονη καθαρίστρια από το Βόλο, που καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση (έχει ήδη οδηγηθεί στις γυναικείες φυλακές Θήβας), διότι πλαστογράφησε τους τίτλους σπουδών. Η 53χροη ήταν απόφοιτη της Ε’ τάξης του δημοτικού σχολείου και για να συμμετάσχει στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ με τον οποίο προσλήφθηκε ως καθαρίστρια σε παιδικό σταθμό απαιτούνταν απολυτήριο της Στ’ τάξης του δημοτικού.

Η κ. Πλαγερά εξήγησε ότι το Σωματείο δεν επικροτεί την πράξη της 53χρονης. Πρόσθεσε ωστόσο ότι πρόκειται για μία άδικη απόφαση. «Η αστική Δικαιοσύνη – δήλωσε η κ. Πλαγερά – εξάντλησε την αυστηρότητά της σε μία φτωχή εργαζόμενη. Σε μία γυναίκα που διορίστηκε με διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ψευδώς ότι ήταν απόφοιτη Στ’ τάξης του δημοτικού για να βοηθήσει τα παιδιά της και τον άντρα της, με ποσοστό 67% αναπηρίας. Δεν επικροτούμε την πράξη της, ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια δεν καθόταν. Δούλευε. Και δεν είναι εύκολη αυτή η δουλειά. Έχει τις ευθύνες της. Ως σωματείο, ωστόσο ζητούμε να αποφυλακιστεί άμεσα. Δεν είναι έγκλημα ο αγώνας ενός φτωχού ανθρώπου να βρει δουλειά για να ζήσει».

Ακούστε εδώ: