Στις 19 Οκτωβρίου 2004 έφυγε από τη ζωή ο δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος Ασημάκης Γιαλαμάς. Το Αρχείο της ΕΡΤ, τιμώντας τη μνήμη του, ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την εκπομπή:
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ
ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΓΙΑΛΑΜΑΣ
(video)
Νέο
Το 1994 που γυρίστηκε η εκπομπή, ο Ασημάκης Γιαλαμάς, έκλεινε 54 χρόνια στην πνευματική ζωή του τόπου, ήταν πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, ενώ εκείνη τη χρονιά ανέβαιναν τρία θεατρικά έργα του σε σκηνές της Αθήνας. Ήταν όμως και από τους ανθρώπους που απέφευγαν την δημόσια έκθεση κι όπως αποκαλύπτει ο Άρης Σκιαδόπουλος, δεν ήταν ενθουσιασμένος με την ιδέα ότι θα βγει στην τηλεόραση. «Δεν έχω τη μανία της προβολής. Εκείνο που έχει αξία είναι το τι δημιουργεί κανείς, το έργο του», εξηγεί ο ίδιος. Η συζήτηση ξεκινά από τη δημοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε, αλλά και την αξία της γραφής και της σωστής χρήσης της ελληνικής γλώσσας.
Στη σπάνια αυτή τηλεοπτική του εμφάνιση, ο Ασημάκης Γιαλαμάς, μιλά επίσης για την πρώτη του επαφή με την τηλεόραση το 1934, που τότε την αποκαλούσαν «τηλοψία», για την επιθεώρηση κι εξηγεί πως η πρώτη έβλαψε τη δεύτερη. Αναφέρεται στους χαρακτήρες που βγήκαν μέσα από τις επιθεωρήσεις του και στους ηθοποιούς που τους «υπηρέτησαν», όπως ο Ορέστης Μακρής, ο Κυριάκος Μαυρέας, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Κώστας Χατζηχρήστος κ.ά Θυμάται όμως και τα σχολικά του χρόνια, αποκαλύπτει ότι δεν φοίτησε στη Νομική, όπου είχε περάσει δεύτερος, για οικονομικούς λόγους, όπως και πώς βρέθηκε στη συνέχεια στην εφημερίδα «Ακρόπολη», όπου ανέλαβε την αλληλογραφία των αναγνωστών.
Τέλος, θυμάται τα πρώτα του βήματα στην επιθεώρηση, μιλά για τον κινηματογράφο, για την αστική κωμωδία, αναφέρεται στις σειρές διηγημάτων του «Οι διπλανοί μας άνθρωποι» και «Ε, κάτι κάναμε κι εμείς» και εξηγεί γιατί ένα έργο τέχνης δεν είναι ποτέ προϊόν του μυαλού: «Το έργο τέχνης δεν σχεδιάζεται με το κεφάλι, όπως ένα γεφύρι από τον μηχανικό. Ένας σπόρος πέφτει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, αρχίζει και μεγαλώνει και παίρνει τη μορφή δέντρου. Κατά τον ίδιο τρόπο που αναπτύσσεται ένα φυτό, αναπτύσσεται κι ένα έργο τέχνης», λέει χαρακτηριστικά.
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Κακαβιάς
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr