Ο Ρίτσαρντ Γκλόσιπ είναι θανατοποινίτης. Αύριο είναι προγραμματισμένη η εκτέλεσή του. Η πολιτεία της Οκλαχόμα συζητά με ποια μέθοδο θα τον εκτελέσει, και εκείνος, όταν τον ρωτούν, απαντά, “θέλω να τους εμποδίσω να με εκτελέσουν με οποιαδήποτε μέθοδο, επειδή είμαι αθώος”.
Ο Ρίτσαρντ Γκλόσιπ, 52 χρόνων, θα εκτελεστεί για τον φόνο του Μπάρι βαν Τριζ το 1997. Το δεδομένο είναι ότι ο ίδιος δε διέπραξε τον φόνο. Ένας άλλος άντρας, ο Τζάστιν Σνιντ, ομολόγησε στην αστυνομία ότι αυτός χτύπησε μέχρι θανάτου το θύμα. Είπε, όμως, ότι την εντολή για αυτό την πήρε από το αφεντικό του, τον Ρίτσαρντ Γκλόσιπ, με αντάλλαγμα χρήματα και επαγγελματικά προνόμια.
Ο Σνιντ εξασφάλισε έτσι ισόβια κάθειρξη για τον εαυτό του, και απέφυγε τη θανατική ποινή. Η μαρτυρία του είναι ουσιαστικά το μόνο στοιχείο που συνδέει τον Γκλόσιπ με το έγκλημα. Δεν υπάρχει γενετικό υλικό, δεν υπάρχουν άλλες ενδείξεις, δεν υπάρχουν μάρτυρες.
Ο Γκλόσιπ ήταν μάνατζερ σε ένα μικρό ξενοδοχείο, το θύμα, ο βαν Τριζ, ήταν ο ιδιοκτήτης, και ο Σνιντ ήταν υπάλληλος.
Μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν ότι ο Γκλόσιπ είναι αθώος, ξεχωρίζει ένα άτομο: η κόρη του ανθρώπου που διέπραξε το έγκλημα. Η Τζαστίν Σνιντ έστειλε επιστολή στην επιτροπή Αναστολών της Οκλαχόμα, για να πει ότι μετά από πολλές επικοινωνίες με τον πατέρα της έχει την “ισχυρή πεποίθηση” ότι ο Ρίτσαρντ Γκλόσιπ είναι αθώος. “Εδώ και πολλά χρόνια, ο πατέρας μου μου μιλάει για αναίρεση της αρχικής του κατάθεσης. Πιστεύω ότι η συνείδησή του δεν τον αφήνει ήσυχο”.
Το γράμμα της Τζαστίν Σνιντ δεν έφτασε έγκαιρα. Οι δικηγόροι του Γκλόσιπ δεν πρόλαβαν να το συμπεριλάβουν στη δικογραφία. Γιατί δε μίλησε μέχρι σήμερα ο ίδιος ο Σνιντ; Επειδή, σύμφωνα με την κόρη του, φοβάται τι θα σημαίνει αυτό για τη δική του τύχη.
Η περίπτωση του Ρίτσαρντ Γκλόσιπ έχει γίνει το επίκεντρο μιας μεγάλης καμπάνιας υπέρ της ακύρωσης της εκτέλεσής του.
Η ηθοποιός Σούζαν Σαράντον εμφανίστηκε πριν από λίγες ημέρες σε τηλεοπτική εκπομπή για αυτό τον λόγο. Είπε: “Είμαι συντετριμμένη τόσο για την κατάσταση του νομικού μας συστήματος όσο και για αυτόν τον άνθρωπο, επειδή, εξαιτίας του χρώματος κάποιου ή της οικονομικής του κατάστασης, δε μπορεί να έχει μια αληθινή ευκαιρία. Δε θα έπρεπε να είναι έτσι. Αυτή είναι η Αμερική-είμαστε καλύτεροι από αυτό.”
Ο Μπάρι Σεκ, συνιδρυτής του Innocence Project, αναρωτιέται με άρθρο του στη Huffington Post, “Πρόκειται η Οκλαχόμα να εκτελέσει έναν αθώο;». Και συνυπογράφει με άλλα γνωστά πρόσωπα της πολιτείας, ανοιχτή επιστολή προς την κυβερνήτη Μέρι Φόλιν, απευθύνοντας έκκληση να «αποτρέψει ένα θανατηφόρο λάθος”.
Η ακτιβίστρια κατά της θανατικής ποινής αδελφή Έλεν Πρεζίν γράφει επιστολή, και το CNN τη δημοσιεύει, με τίτλο “Μη σκοτώσετε έναν αθώο“.
Στην περίπτωση του Ρίτσαρντ Γκλόσιπ, ο θάνατός του “αποφασίστηκε” με βάση μία και μόνο μαρτυρία. Είναι τελικά αθώος ή είναι πραγματικά ένοχος;
Το πρόβλημα, λένε, οι επικριτές της απόφασης, είναι αυτό ακριβώς. Ότι ένας άνθρωπος καταδικάζεται σε θάνατο, χωρίς κανείς να μπορεί να πει με σιγουριά αν είναι ένοχος ή αθώος.
Και αν η απάντηση στο ερώτημα είναι θολή, κάποια άλλα δεδομένα είναι πολύ ξεκάθαρα. Στην Εθνική Λίστα Αθωώσεων του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν αναφέρονται 115 κατηγορούμενοι που καταδικάστηκαν σε θάνατο και αφέθηκαν ελεύθεροι αργότερα, όταν ανακαλύφθηκαν νέα στοιχεία που τους αθώωναν. Από αυτούς τους 115 ανθρώπους, το 25% είχαν καταδικαστεί σε θάνατο με βάση την ομολογία κάποιου άλλου ατόμου, το οποίο ήταν, επίσης, ύποπτο για τη διάπραξη του φόνου.
Φέτος, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών δημοσίευσε μια μελέτη. Σύμφωνα με αυτή, εκτιμάται ότι αν οι θανατοποινίτες παρέμεναν στη φυλακή επ΄αόριστο, δηλαδή, αν υπήρχε χρόνος, το 4,1 % θα αθωωνόταν. Και αυτό το ποσοστό, επισημαίνουν οι ερευνητές, προκύπτει με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς.
Ο Αλμπέρ Καμύ έχει γράψει για τη θανατική ποινή που επιβάλλει το κράτος, “η ανωτάτη των ποινών είναι ο πιο προμελετημένος φόνος και δε συγκρίνεται με καμία εγκληματική πράξη, όσο προμελετημένη κι αν είναι αυτή”.
Στις ΗΠΑ, επικρατεί διαφορετική άποψη. 31 πολιτείες την εφαρμόζουν ακόμη. Δικαστές κατά καιρούς διαφωνούν. “Η θανατική ποινή δεν επιβάλλεται σε ανθρώπους που εκπροσωπούνται καλά σε μια δίκη”, έχει πει η δικαστής Μπέιντερ Γκίνσμπουργκ. Πολέμιοι της θανατικής ποινής, επίσης, λένε ότι επιβάλλεται συχνότερα σε άτομα που ανήκουν σε μειονότητες ή κατώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα.
Ο ΟΗΕ έχει ζητήσει με ψήφισμα του 2007 την κατάργηση της ποινής σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και η Διεθνής Αμνηστία λέει: “Κάθε μέρα άνθρωποι εκτελούνται από το κράτος για διαφορετικού είδους εγκλήματα. Μερικές φορές για πράξεις που δε θα έπρεπε να είναι παράνομες. Σε μερικές χώρες μπορεί να είναι το με ποιον κοιμάσαι, σε άλλες για τρομοκρατία και εγκλήματα… Η θανατική ποινή είναι βάρβαρη, απάνθρωπη και ταπεινωτική.
Η θανατική ποινή είναι σύμπτωμα μιας κουλτούρας βίας, και όχι λύση σε αυτή”.
πηγές: CNN, The Intercept, Huffington Post, PNAS, Death Penalty Information Center, Amnesty International
Φωτό: ΑΠΕ/ΜΠΕ
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος