Το νεόχτιστο συνεδριακό κέντρο στη Λίμα έχει πέντε επίπεδα συνεδριακών χώρων, πέντε επίπεδα με χώρους υπηρεσιών, αίθουσα γευμάτων, εμπορικό κέντρο, υπόγειο πάρκινγκ τεσσάρων επιπέδων, ιδιωτική στάση λεωφορείου και τηλεπικοινωνιακό σύστημα που επιτρέπει 10.000 ταυτόχρονες συνδέσεις wi-fi. Εκεί συνεδριάζουν τα στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για να λύσουν τα παγκόσμια προβλήματα, μεταξύ των οποίων η παγκόσμια φτώχια. Όχι μακριά, σε μια φτωχογειτονιά της πρωτεύουσας, κάτοικοι περιμένουν την προμήθεια νερού. Το πληρώνουν σχεδόν ένα ευρώ, ποσό τριπλάσιο σε σύγκριση με τις πλουσιότερες περιοχές.
Είναι οι κάτοικοι της περιοχής Las Casuarinas. Και ζουν με έναν τοίχο δίπλα τους. Τους χωρίζει από τους πλούσιους γείτονές τους. Las Casuarinas-Vista Hermosa. Δύο γειτονιές, δύο κόσμοι. Σύμβολο του αβυσσαλέου οικονομικού χάσματος στο Περού.
Η ζωή στη μία πλευρά
Νεαρό άτομο που ζει σε μια από τις “πλούσιες πλευρές” περιγράφει στην ιστοσελίδα The North Star Reports:
“Ζω σε μια κοινότητα με τείχη, με φρουρούς σε κάθε είσοδο, όπου σχεδόν κάθε σπίτι έχει μια πισίνα, τουλάχιστον δύο αυτοκίνητα, τεράστια αυλή, υπηρέτες και κηπουρούς. Αυτή η φούσκα είναι παράδεισος για πολλούς, και ξεχνούν, ξεχνάμε ότι λιγότερο από 15 λεπτά μακριά, στην άλλη άκρη του παραδείσου, βρίσκεται μια από τις φτωχότερες κοινότητες της Λίμα, όπου άνθρωποι ζουν σε ακραία φτώχια.
Τα σπίτια τους έχουν βρώμικα πατώματα. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, ηλεκτρισμός και αποχετευτικό σύστημα… Αυτή τη στιγμή, ο τοίχος που χωρίζει τις δύο γειτονιές είναι σχεδόν 2 χιλιόμετρα μακρύς και τρία μέτρα ψηλός.
Αυτός ο τοίχος έχει γίνει αντικείμενο αντιπαράθεσης τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι λένε ότι είναι απαραίτητος για να τους «κρατήσει μακριά». Άλλοι πιστεύουν ότι ο τοίχος ενθαρρύνει το έγκλημα και προκαλεί αυτούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά.
…Ρώτησα φρουρούς στην Casuarinas και είπαν όλοι ότι το έγκλημα ούτε αυξήθηκε ούτε μειώθηκε από τότε που κατασκευάστηκε ο φράχτης. Οπότε, τίθεται ένα άλλο ερώτημα. Εκπληρώνει ο τοίχος τον σκοπό του, ή είναι απλώς μια συμβολική αναγκαιότητα για όσους ζουν μέσα στον «παράδεισο»”;
Η διαμάχη για τα «τείχη»
Το 2013 ο δήμαρχος της περιοχής Λα Μολίνα αποφάσισε να εγκαταστήσει έναν φράχτη από αγκαθωτό συρματόπλεγμα για να τη χωρίσει από μια φτωχή γειτονιά που βρισκόταν δίπλα της. Φρουροί υπήρχαν ήδη στη μία πλευρά και ένα πέρασμα ανοιχτό για τους κατοίκους. Στην παραγκούπολη δίπλα στις βίλες ζουν 355.000 άνθρωποι. Το 23% των παιδιών κάτω των οκτώ ετών υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό.
[blocktext align=”right”]Αμερικανικό hedge fund ζητά από το Περού να πληρώσει 5 δισεκατομμύρια για ομόλογα που είχε αγοράσει από τη χώρα στο παρελθόν, και απειλεί να τη μηνύσει κάνοντας χρήση μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ. Προηγούμενη απόφαση εθνικού δικαστηρίου αποφάνθηκε ότι το ποσό που πρέπει να επιστραφεί δεν ξεπερνά τα 400 εκατομμύρια δολάρια, και η αποπληρωμή μπορεί να γίνει στη διάρκεια των επόμενων χρόνων. “Αν το Gramercy θέλει να προκαλέσει φασαρία, θα πρέπει να το κάνει υπό τη νομοθεσία του Περού”, λέει στους Financial Times στέλεχος της κυβέρνησης. Η κίνηση του αμερικανικού hedge fund έρχεται τη στιγμή που οι ρυθμοί της οικονομίας του Περού επιβραδύνονται, και αιματηρές συγκρούσεις ξεσπούν στη χώρα καθώς ολόκληρες περιοχές κινητοποιούνται ενάντια σε σχέδια εξορύξεων από εταιρίες. [/blocktext]Η περίπτωση του φράχτη προκάλεσε αντιδράσεις και κριτική από τοπικά μέσα ενημέρωσης. Καλυμμένη μορφή διακρίσεων τον αποκάλεσαν. Δεν ήταν, όμως, καινούρια ιδέα. Χρόνια πριν, ένας τσιμεντένιος τοίχος είχε υψωθεί στην ίδια πόλη. Η πλούσια γειτονιά Las Casuarinas έβαλε η ίδια με τον πιο σαφή τρόπο τα όρια της, αποκλείοντας τη γειτονική παραγκούπολη Vista Hermosa.“Στο Περού, και ειδικά στη Λίμα, συνυπάρχουν πολύ διαφορετικές πραγματικότητες, και πολλές φορές συγκρούονται”, έγραψε ο αρχιτέκτονας Νίκολας Κίσιτς.
Οι τοίχοι μπορούν να λύσουν μέρος του προβλήματος ειδικά για αυτούς που βρίσκονται στη μία τους πλευρά, όμως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι προκαλούν μεγαλύτερο πρόβλημα, κυρίως για αυτούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά. Ο φυσικός διαχωρισμός, απλώς υπογραμμίζει τη ρήξη που υπάρχει εντός του πληθυσμού σήμερα.
Το 1990, ο τότε πρόεδρος του Περού Φουτζιμόρι συμφώνησε με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα σε ένα σχέδιο λιτότητας προκειμένου η χώρα να ξαναρχίσει να δανείζεται. Τα μέτρα περιλάμβαναν νέους φόρους, πώληση δημόσιων εταιριών και επιχειρήσεων και μείωση των δημόσιων υπαλλήλων. Ο δείκτης φτώχιας στο Περού σήμερα ξεπερνά το 22%, και η χώρα ζει τη χειρότερη ύφεση των τελευταίων πέντε ετών. Ο Αλμπέρτο Φουτζιμόρι εγκατέλειψε τη χώρα για την Ιαπωνία το 2000, εν μέσω πλήθους κατηγοριών εναντίον του. Εκδόθηκε στο Περού από τη Χιλή το 2007. Δύο χρόνια μετά καταδικάστηκε για διαφθορά και παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, καθώς και για τον ρόλο του σε απαγωγές και δολοφονίες που πραγματοποιούσαν τάγματα θανάτου στη διάρκεια της προεδρίας του.
πηγές: Peru This Week, BBC, The North Star Reports, New York Times, Reuters, Financial Times
φωτό:ΑΠΕ/ΜΠΕ
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος