Εμανιέλ Μακρόν: “Εμπρός” στην έκπληξη

Toυ Πολυδεύκη Παπαδόπουλου

Ο Εμανιέλ Ζαν-Μισέλ Φρεντερίκ Μακρόν (Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron), όπως είναι το πλήρες όνομά του κατεβαίνει υποψήφιος στις γαλλικές προεδρικές εκλογές με το κίνημα «En Marche!», δηλαδή «Εμπρός!», το οποίο δημιούργησε μόλις τον  Απρίλιο του 2016.

Ποιος είναι και ποιοι τον στηρίζουν

Ο Μακρόν γεννήθηκε στην πόλη Αμιέν στις 21 Δεκεμβρίου 1977. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, στο Παρίσι. Στις αρχές της καριέρας του εργάστηκε στον δημόσιο τομέα, και στη συνέχεια προσελήφθη στο επενδυτικό τμήμα της τράπεζας Rothschild. Aφού εγκατέλειψε τον χώρο των επιχειρήσεων, το 2012, μετά την εκλογή Ολάντ, έγινε αναπληρωτής Γ.Γ. της Γαλλικής Προεδρίας. Και αφού παραιτήθηκε από τη θέση αυτή για να κάνει ένα σύντομο πέρασμα από τον ακαδημαϊκό χώρο, τον Αύγουστο του 2014 διορίστηκε ως υπουργός Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακής Πολιτικής της Γαλλίας στη δεύτερη κυβέρνηση του Μανουέλ Βαλς. Στα δύο χρόνια που παρέμεινε σ’ αυτή τη θέση θεωρείται ότι προώθησε μια μεταρρυθμιστική ατζέντα υπέρ των επιχειρήσεων. Από το κυβερνητικό πόστο αποχώρησε τον Αύγουστο του 2016, προκειμένου, όπως φάνηκε στη συνέχεια, να οργανώσει τη συμμετοχή του στις προεδρικές εκλογές του 2017. Έτσι, τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος μέσα από το κίνημα En Marche!

Εν τέλει, κατά πολύ λόγω των εξελίξεων στο εσωτερικό της κεντροδεξιάς και των πληγμάτων που δέχθηκε η υποψηφιότητα του Φρανσουά Φιγιόν, ο «κεντρώος» Εμμανουέλ Μακρόν δείχνει να κερδίζει όχι μόνον την γαλλική προεδρία, αλλά ακόμη και τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, προπορευόμενος πλέον στις περισσότερες δημοσκοπήσεις της επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν. Η διαφορά τους στον πρώτο γύρο ένα μήνα πριν τις εκλογές ήταν της τάξεως του 1%-2%, αλλά στο δεύτερο γύρο ο Μακρόν δείχνει να επικρατεί της Λεπέν με επιπλέον 20%-30%. Στις εν λόγω δημοσκοπήσεις ο Φιγιόν ερχόταν πλέον καθαρά τρίτος.

Σημαντική ώθηση στην υποψηφιότητα Μακρόν έδωσε, το ίδιο διάστημα που άρχισε να κλονίζεται σοβαρά ο Φιγιόν, ο κατά παράδοση υποψήφιος του κέντρου Φρανσουά Μπαϊρού, ανακοινώνοντας ότι δεν θα κατεβεί στις εκλογές και δίνοντας τη στήριξή του στον Μακρόν. Μια ακόμη μεγάλη βοήθεια στον Μακρόν ήταν η άμεση ή έμμεση υποστήριξη που του προσέφεραν επιφανή στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος από την δεξιά και κεντρώα πτέρυγα, τα οποία δεν ενέκριναν την επιλογή ως υποψηφίου του «αριστερόστροφου» Μπενουά Αμόν.  Μεταξύ αυτών  ο Ζαν-Μαρκ Ερό, υπουργός Εξωτερικών και πρώτος πρωθυπουργός των κυβερνήσεων Ολάντ, ο δημοφιλής πρώην δήμαρχος του Παρισιού Μπερτράν Ντελανοέ, ο ιστορικός σύμβουλος του Μιτεράν Ζακ Αταλί και τελικά ο ίδιος ο Εμανουέλ  Βαλς. Επίσης, οικονομικοί παράγοντες και εκδοτικά συγκροτήματα της Γαλλίας έχουν δείξει την προτίμησή τους στον Μακρόν. Ο ίδιος, ωστόσο, θέλει να τονίζει τη σημασία και τον ρόλο που έχει παίζει το νεοπαγές κίνημα του «En Marche!», το οποίο έχει συγκεντρώσει περίπου 200.000 υποστηρικτές και εθελοντές.

Θέσεις και πρόγραμμα

Ο Μακρόν, παρά το πέρασμά του από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, εδώ και καιρό δεν δήλωνε ούτε αριστερός, ούτε δεξιός. Με τον τρόπο αυτό καλλιέργησε την εικόνα ενός «Νέου Κέντρου», που έχει να υπάρξει στη Γαλλία από τη δεκαετία του ’70 και τον Ζισκάρ Ντε Στεν. Καθιερώθηκε έτσι ως ο πολιτικός που θα φέρει στη Γαλλία το πνεύμα και τις μεταρρυθμίσεις των Μπλερ και Σρέντερ με καθυστέρηση 20 χρόνων.  

Στα πλαίσια αυτά έχει εμφανίσει προτάσεις αλλαγών σε όλους σχεδόν τους τομείς. Οι κυριότερες, όπως καταγράφονται στο πρόγραμμά του είναι οι εξής:

-Σε ό,τι αφορά τα θέματα ευρώ, δημιουργία κανονικής θέσης υπουργού Οικονομικών για την ευρωζώνη (και όχι απλώς προεδρεύοντος του Eurogroup) και συγκρότηση  Κοινοβουλίου με αντιπροσώπους από τις χώρες που μετέχουν στο κοινό νόμισμα

–Σχετικά με τη γαλλική οικονομία,  μείωση φόρου επιχειρήσεων από 33,3% σε 25%,  χορήγηση 50 δισ. ευρώ από δημόσιους πόρους σε προγράμματα αναζωογόνησης του ιδιωτικού τομέα, πώληση μετοχών του δημοσίου αξίας 10 δισ.,  μείωση των δημόσιων δαπανών κατά 60 δισ. με απολύσεις 120.000 δημοσίων υπαλλήλων

–Στην πολιτική για το ασφαλιστικό και την πρόνοια, τερματισμός όλων των ειδικών καθεστώτων συνταξιοδότησης αλλά και διατήρηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 62, επίδομα ανεργίας ανοιχτό σε όλους, χρηματοδοτούμενο από τη φορολογία και αύξηση κατά 100 ευρώ στα επιδόματα αναπηρίας και γήρατος

-Για τα ζητήματα ευρωπαϊκής ασφάλειας,  δημιουργία μονίμου ευρωπαϊκού σώματος 5.000 συνοριοφυλάκων, ίδρυση Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας και συγκρότηση μόνιμου Ευρωπαϊκού Στρατηγείου -Σε ότι αφορά την εθνική άμυνα, επαναφορά μιας σύντομης υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας για όλους, διάρκειας ενός μηνός,   προκειμένου να ενισχυθούν οι δεσμοί ανάμεσα στο «έθνος και το στράτευμα» και να συμμετέχουν οι πολίτες «στο πνεύμα της άμυνας»

-Για την κοινωνική συνοχή, απογκετοποίηση των υποβαθμισμένων συνοικιών και προαστείων  με μια σειρά από κοινωνικές και οικονομικές παρεμβάσεις, μια από τις οποίες θα είναι η τριετής επιδότηση εταιριών που θα προσλαμβάνουν ανθρώπους από 200 τέτοιες περιοχές

-Για την μεταρρύθμιση και ηθικοποίηση του πολιτικού συστήματος, μείωση του αριθμού βουλευτών και γερουσιαστών κατά το 1/3,  απαγόρευση πρόσληψης συγγενών ως βοηθών των εκλεγμένων αντιπροσώπων και επιβολή ασυμβίβαστου στους τελευταίους να ασκούν ταυτόχρονα συμβουλευτική δραστηριότητα

-Για την εκπαίδευση, ενίσχυση όλων των βαθμίδων και διάδοση της επιμόρφωσης, καθώς και απαγόρευση του κινητού μέσα στην τάξη και από μια ηλικία και κάτω γενικότερα στο σχολείο

Πέραν αυτών, ο Μακρόν εμφανίζεται ως άκρως φιλοευρωπαίος που θέλει να προχωρήσει δυναμικά η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Στο πλαίσιο αυτό θέλει να ενισχύσει ξανά τον γαλλογερμανικό άξονα, ενώ θαυμάζει την Μέρκελ και το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο της Γερμανίας. Δηλώνοντας φίλος των ΗΠΑ, εμφανίζεται επικριτικός προς τον Τραμπ, λόγω των θέσεων προστατευτισμού, που αυτός έχει προβάλει. Δεν τρέφει, επίσης, θερμά αισθήματα για τη Ρωσία του Πούτιν. Μέλη της ομάδας του έχουν, μάλιστα, κατηγορήσει τη Μόσχα ότι αναμιγνύεται στη γαλλική προεκλογική εκστρατεία, όπως θεωρούν ότι έχει κάνει με την αμερικανική. Έτσι, είναι επόμενο τα ρωσικά ΜΜΕ να γράφουν ότι αν κερδίσει, οι σχέσεις Γαλλίας-Ρωσίας δεν πρόκειται να αναθερμανθούν και θα παραμείνουν στο ίδιο αρνητικό σημείο όπως συνέβη επί Ολάντ.

Καταληκτικά, οι επικριτές του Μακρόν μέσα στο κέντρο και την κεντροαριστερά δηλώνουν ότι ο μεταρρυθμιστικός ζήλος του είναι υπερτονισμένος, καθώς σπεύδει να εξισορροπεί κάθε ριζοσπαστική πρότασή του με αντίμετρα ή παραχωρήσεις. Θεωρούν έτσι, ότι ο πραγματισμός του ισοδυναμεί με οπορτουνισμό.  Από την άλλη, οι υποστηρικτές του από τους ίδιους χώρους τονίζουν ότι είναι ένας καθαρός ευρωπαίος μεταρρυθμιστής σοσιαλδημοκράτης, με σύγχρονους όρους. Ακριβώς για αυτό το λόγο, λένε, το κοινωνικό του πρόγραμμα αποτελεί μια γαλλική εκδοχή του μίγματος «ελαστικότητα + ασφάλεια». Έτσι, ενώ ορισμένοι κρίνουν πως από την περιγραφή «σοσιαλφιλεύθερος» ισχύει απλώς το φιλελεύθερος, άλλοι υπογραμμίζουν ότι είναι ο μόνος που μπορεί να εμποδίσει την γαλλική κεντροαριστερά να οδηγηθεί σε «πασοκοποίηση» και «κορμπινοποίηση».

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος