Ιρλανδία: Χωρίς νικητή οι πρώτες μεταμνημονιακές εκλογές και με γρίφους

Tου Πολυδεύκη Παπαδόπουλου

Γρίφος για δυνατούς λύτες γίνεται ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Ιρλανδία, μετά τις πρώτες μεταμνημονιακές εκλογές στη χώρα την Παρασκευή, καθώς το κεντροδεξιό Fine Gael του απερχόμενου πρωθυπουργού, Έντα Κένι και οι συγκυβερνώντες Εργατικοί φαίνεται ότι δεν θα εξασφαλίσουν την πλειοψηφία.

Σύμφωνα με τα exit poll, καθώς η επίσημη διαλογή θα κρατήσει όλο το σαββατοκύριακο λόγω του περίπλοκου εκλογικού συστήματος της Ιρλανδίας, η κυβερνητική συμμαχία του Fine Gael και του Labor Party οδεύει να συγκεντρώσει συνδυαστικά το 34-35%% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές αντί του 41%-42% που θα ήταν το όριο για την παραμονή τους στην εξουσία ως είχαν.

Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο Κένι και ο κυβερνητικός συνασπισμός του, που είναι στην εξουσία από τον Μάρτιο του 2011, κατάφερε, εν πολλοίς, να βγάλει τη χώρα από την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση στην οποία οδηγήθηκε μετά το 2008-2009, με την κατάρρευση του τραπεζικού της τομέα, και να τερματίσει το ιρλανδικό μνημόνιο το Μάρτιο του 2014.

Ωστόσο, αν οι ρυθμοί ανάπτυξης ευημερούν ξανά στην Ιρλανδία κι ακόμη και η ανεργία έχει υποχωρήσει, η κοινωνική δυσαρέσκεια για τη λιτότητα που επιβλήθηκε τα προηγούμενα χρόνια δείχνει να οδηγεί το Fine Gael να περιορίζεται στο 26,1% των ψήφων ( περίπου 10% λιγότερο απ’ ό,τι το 2011), και τους Εργατικούς να πέφτουν στο 7,8% (-11%).

Σε ό, τι αφορά την αντιπολίτευση, το αντίπαλο κεντροδεξιό κόμμα Fianna Fail , που κατείχε την εξουσία πριν το 2011 και επί της διακυβέρνησης του οποίου ξέσπασε η κρίση, δείχνει να ενισχύεται ξανά, συγκεντρώνοντας το 22,9% (+5,5%), το δε αριστερό, εθνικιστικό κόμμα Sinn Fein του Τζέρι Άνταμς αναμένεται να καταγράψει επίσης άνοδο περίπου 5% και να συγκεντρώσει γύρω στο 14,5%- 14,9%. Περί το 8% θα πάει σε ορισμένα από τα υπόλοιπα 13 κόμματα που πήραν μέρος στις εκλογές, ένα εκ των οποίων είναι η «Συμμαχία Εναντίον της Λιτότητας-Οι άνθρωποι πάνω από τα Κέρδη», που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια μέσα από τα κινήματα των αντίστοιχων «Αγανακτισμένων» της Ιρλανδίας.

Ιρλανδία: Χωρίς νικητή οι πρώτες μεταμνημονιακές εκλογές και με γρίφουςΟι μετεκλογικές προοπτικές και το πολιτικό σκηνικό της Ιρλανδίας

Στις εκλογές της Παρασκευής ψήφισαν σχεδόν 3 εκατομμύρια Ιρλανδοί (συμμετοχή 66%) για να εκλέξουν τους 157 από τους 158 βουλευτές του Dail, όπως ονομάζεται το ιρλανδικό κοινοβούλιο (ο 158ος είναι ο πρόεδρος του προηγουμένου Dail που επανεκλέγεται αυτομάτως). Με βάση το σύστημα της Ιρλανδίας ο σχηματισμός κυβέρνησης απαιτεί εκλογικά ποσοστά 41% -42% από ένα κόμμα ή αθροιστικά και πλειοψηφία τουλάχιστον 79 βουλευτών.

Έτσι, αν οι προαναφερόμενες εκτιμήσεις ψήφου επιβεβαιωθούν, τρία σενάρια είναι πιθανά:

-η ανανέωση της θητείας του κυβερνητικού συνασπισμού υπό το Fine Gael και το Εργατικό Kόμμα και με διεύρυνση σε ανεξάρτητες προσωπικότητες και τα μικρά κόμματα, αν και η διαφορά φαίνεται μεγάλη για να καλυφθεί

-η επανάληψη των εκλογών μετά την 12η Μαρτίου που είναι το συνταγματικό όριο για το σχηματισμό κυβέρνησης από τη βουλή που θα προκύψει από αυτές τις εκλογές

-τέλος, η δημιουργία ενός ιστορικού συνασπισμού μεταξύ του Fine Gail και του Fianna Fail, των δύο αντιπάλων κομμάτων που κυβερνούν εναλλάξ μόνα τους ή με συμμαχίες τη χώρα από την Ανεξαρτησία το 1922.

Ωστόσο, αν και εν λόγω κόμματα ανήκουν και τα δύο στην κεντροδεξιά και αποτελούν τις βασικές πολιτικές δυνάμεις που ίδρυσαν την Ιρλανδική Δημοκρατία, η έντονη αντιπαλότητά μεταξύ τους, που έχει τις ρίζες της πίσω στο 1922 και στον θέμα της αποδοχής ή όχι της τότε Αγγλοϊρλανδικής Συνθήκης, δεν επέτρεψε να συνεργαστούν ποτέ. Για την ιστορία το Fine Gael είναι το κόμμα του Μάικλ Κόλινς που υπέγραψε τη Συνθήκη και το Fianna Fail του Εντμον Ντε Βαλέρα, που την απέρριψε και μετά έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της χώρας (όπως αναπαρίσταται και στην σχετική ταινία του Νιλ Τζόρνταν «Μάικλ Κολινς-Ο επαναστάτης»). Μια τέτοια συνεργασία έχει αποκλειστεί μέχρι τώρα από τον ‘Εντα Κένι, ωστόσο συζητείται σήμερα από πολλούς σχολιαστές.

Σε ό, τι αφορά τις υπόλοιπες δυνάμεις, το Εργατικό Κόμμα, που ιδρύθηκε το 1912 στα πρότυπα του ομώνυμου βρετανικού, μετά τη σημαντική υποχώρησή του το πολύ που μπορεί να κάνει είναι να συμμετάσχει ξανά σε μια κυβέρνηση συνασπισμού με το Fine Gail. Το δε Sinn Fein, που είναι το παλαιότερο κόμμα της χώρας έχοντας ιδρυθεί το 1905, την τελευταία 10ετία έχει αντικαταστήσει τον παραδοσιακό ρεπουμπλικανισμό και τον αγώνα για την ένωση με τη Βόρεια Ιρλανδία με μια στροφή στην αριστερά, την κριτική της ΕΕ και την καταγγελία του ιρλανδικού μνημονίου. Ωστόσο, παρά την ενίσχυσή του, δεν φαίνεται να μπορεί να επηρεάσει τα κυβερνητικά σενάρια.

Ιρλανδία: Χωρίς νικητή οι πρώτες μεταμνημονιακές εκλογές και με γρίφους

Η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας

Στα τέλη του 2015 η Ιρλανδία, με ρυθμό ανάπτυξης 7% πέρασε στην πρώτη θέση της Ευρώπης, δίνοντας ξανά την εικόνα του κελτικού τίγρη. Επίσης, ο δείκτης ανεργίας έπεσε από το 14% τα προηγούμενα χρόνια στο 8,8%. Επιπλέον, το έλλειμμα της χώρας παρουσίασε σημαντική μείωση, αν και το χρέος ανέβηκε στο 123% του ΑΕΠ (4ο μεγαλύτερο στην ευρωζώνη), κυρίως λόγω των βαρών του κράτους από τη διάσωση των ιρλανδικών τραπεζών.

Παρ’ όλα αυτά, οι σχετικές δημοσκοπήσεις των προηγούμενων μηνών και εν τέλει τα εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι μια σημαντική μερίδα ιρλανδών βίωσε δύσκολα την πολιτική λιτότητας που εφάρμοσε η κυβέρνησή του Εντα Κένι.

Στο κέντρο της δυσαρέσκειας βρέθηκαν οι μειώσεις στους μισθούς, η επιβολή νέων φόρων και η παρατηρούμενη αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Σε τούτα ήρθε σαν επιστέγασμα, τους τελευταίους μήνες, η απόφαση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιηθεί η εταιρία ύδρευσης της χώρας, κάτι που θα οδηγούσε το μέσο νοικοκυριό να επιβαρυνθεί περίπου με επιπλέον 500 € το χρόνο. Το θέμα αυτό προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις, οι οποίες μετατράπηκαν σε κινητοποιήσεις κατά της λιτότητας που διοργάνωνε ο συνασπισμός κοινωνικών οργανώσεων, συνδικάτων και κομμάτων της Αριστεράς Right2Water. Απ’ αυτό ξεπήδησε το κίνημα Right2Change, το οποίο φιλοδοξεί τώρα να εξελιχθεί σε κόμμα όπως το Podemos.

Όμως, πέραν των ριζοσπαστικών κινήσεων, πολλοί Ιρλανδοί, που ανήκουν απλώς στο μέσο όρο, ζητούν η οικονομική ανάκαμψη που άρχισε το 2013 -κυρίως με τη δραστηριοποίηση πολλών αμερικανικών πολυεθνικών στους τομείς της πληροφορικής και των φαρμακευτικών προϊόντων και οι οποίες επωφελούνται από την εφαρμοζόμενη χαμηλή φορολογία για τις επιχειρήσεις- να περάσει επιτέλους και στη δική τους καθημερινότητα. Ακόμη, μια πιθανή έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση έρχεται αν ενισχύσει τους φόβους για αστάθεια, η οποία θα επηρεάσει την ακόμη εύθραυστη ιρλανδική οικονομία.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος