Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί

Ένα από τα πλέον σημαντικά βιομηχανικά κτίρια στα Βαλκάνια, το μεταξουργείο της «Χρυσαλίδας» στη Γουμένισσα του Κιλκίς, αφηγείται τη δική του ιστορία από τις αρχές του 20ού αιώνα. Καθηγητές και μεταπτυχιακοί φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μιλούν στο ert.gr κι εξηγούν, παρουσιάζοντας την ερευνητική τους πρόταση, για ποιο λόγο το διατηρητέο μνημείο είναι σημαντικό να λειτουργήσει ως μουσείο και χώρος πολιτισμού.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
1931: Η εσωτερική αυλή του μεταξουργείου “Χρυσαλίς” στη Γουμένισσα / Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Καθώς η ενίσχυση των σχέσεων Ελλάδας-Κίνας δημιουργεί προοπτικές για το άνοιγμα νέων «Δρόμων του Μεταξιού» και ο στόχος των κινεζικών επιχειρήσεων είναι να επεκταθούν και στην Ευρώπη, το μετάξι -η πολύτιμη πρώτη ύλη που παράγεται από την εκτροφή του μεταξοσκώληκα- συνδέει χώρες και ηπείρους παραμένοντας ένας πολύτιμος «θησαυρός», κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η σηροτροφία, η διαδικασία δηλαδή που ακολουθείται με σκοπό την παραγωγή της «ασημένιας» κλωστής των μεταξοσκωλήκων για την αξιοποίησή της στους τομείς της ιατρικής, της φαρμακευτικής, της κλωστοϋφαντουργίας κλπ., συνδέεται κατά παράδοση με συγκεκριμένες περιοχές της χώρας μας. Σήμερα το ελληνικό μετάξι παράγεται κυρίως στο Σουφλί και στις Σέρρες. Κι ενώ τα τελευταία χρόνια ενισχύονται οι λιγοστοί εναπομείναντες μεταξοπαραγωγοί και η ανάδειξη των προϊόντων τους, στη Γουμένισσα του Κιλκίς η ξακουστή βιομηχανία «Χρυσαλίς» ζωντανεύει ξανά, όχι για να παράγει μετάξι όπως παλιά, αλλά για να αφηγηθεί, με έναν πρωτότυπο τρόπο, τις ιστορίες ανθρώπων, χώρων και χρόνων.

Η μελέτη για την «αναγέννηση» της «Χρυσαλίδας»

Το 2014 οι φοιτητές του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών με τίτλο «Προστασία, Συντήρηση και Αποκατάσταση Μνημείων Πολιτισμού» της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ ξεκίνησαν την εκπόνηση μελέτης με θέμα την εκ νέου αξιοποίηση του μεταξουργείου της «Χρυσαλίδας». Προτεραιότητα των φοιτητών και των ακαδημαϊκών που εργάστηκαν για τη συγκεκριμένη έρευνα ήταν να δώσουν νέα ζωή σε έναν ιστορικό χώρο που συνδέεται άμεσα με το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον των κατοίκων και του τόπου της Γουμένισσας. Συγκεκριμένα, η εν λόγω μελέτη ολοκληρώθηκε το 2016 και υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Διεπιστημονικής Συνεργασίας «Αποκατάσταση και επανάχρηση ιστορικών κτιρίων και συνόλων» του ΔΠΜΣ του ΑΠΘ, αποτυπώνοντας τον τρόπο με τον οποίο η «Χρυσαλίδα» μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος πολιτισμού και μουσείο που θα εξοικειώνει κάθε ενδιαφερόμενο με την τέχνη της σηροτροφίας. Μια τέχνη σχετιζόμενη με τις δεξιότητες, την υπομονή και την προσφορά στο πέρασμα δεκαετιών. Μεταξύ των στόχων της μελέτης ήταν και η κατάθεση προτάσεων οι οποίες θα μεταμορφώσουν τη «Χρυσαλίδα» σε ζωντανή εστία δημιουργικής έκφρασης, φέρνοντας κοντά τους ανθρώπους με τη φύση και την ιστορία του τόπου.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Στιγμιότυπα από τις εργασίες αναγνώρισης και αποτύπωσης της διεπιστημονικής ομάδας 2014-2015 / Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Η Στυλιανή Λεφάκη, αρχιτέκτων μηχανικός, επίκουρη καθηγήτρια ΑΠΘ, η Αλέκα Αλεξοπούλου, Ομότιμη Καθηγήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ, διευθύντρια του εν λόγω μεταπτυχιακού προγράμματος κατά την περίοδο 2014-2016, και ο Σταύρος Απότσος, αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφιος διδάκτωρ ΑΠΘ, μιλούν στο ert.gr για την εκπόνηση της μελέτης και τη σημασία της.

Όπως εξηγεί η Στυλιανή Λεφάκη, για τη συγκεκριμένη ερευνητική πρόταση ήταν απαραίτητη η συνεργασία επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων: «Κατά την περίοδο 2014-2016 στο εργαστήριο επελέγησαν ως θέματα ιστορικά κτίρια της Γουμένισσας. Ένα από αυτά ήταν το κτίριο της “Χρυσαλίδας”. Λόγω του μεγέθους του και της πολυπλοκότητάς του ασχολήθηκαν με αυτό δύο διεπιστημονικές ομάδες φοιτητών υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Αλέκας Αλεξοπούλου, διευθύντριας τότε του μεταπτυχιακού προγράμματος, και της δικής μου, όσον αφορά την αρχιτεκτονική μελέτη, των Χρήστου Ιγνατάκη και Άρη Αβδελά για τη στατική, των Κωνσταντίνου Τοκμακίδη και Όλγας Γεωργούλα για την τοπογραφική μελέτη, του Θωμά Ξένου για τα μηχανολογικά και ηλεκτρομηχανολογικά θέματα και του Άρη Κλωνιζάκη για τα θέματα φωτισμού».

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Στιγμιότυπα από τις εργασίες αναγνώρισης και αποτύπωσης της διεπιστημονικής ομάδας 2014-2015 / Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Για τη μελέτη συνεργάστηκαν επίσης 17 μεταπτυχιακοί φοιτητές με διαφορετικές ειδικότητες (αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες, ηλεκτρολόγοι μηχανικοί, πολιτικοί μηχανικοί κ.ά.), απόφοιτοι σήμερα του συγκεκριμένου μεταπτυχιακού προγράμματος. Κατά τη διάρκεια των εργασιών της, η ερευνητική ομάδα είχε την ευγενική υποστήριξη του Δήμου Παιονίας και της Ιεράς Μητρόπολης Γουμένισσας Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, η οποία εκπροσωπείτο από τον πατέρα Χριστόδουλο. Η προσφορά τους ήταν σημαντική ώστε να εξασφαλιστεί η φιλοξενία των μεταπτυχιακών φοιτητών στη Γουμένισσα, όσο αυτό ήταν απαραίτητο για τις εργασίες αναγνώρισης, αποτύπωσης, ανάλυσης και τεκμηρίωσης του θέματός τους. «Φρόντισαν επίσης για την προετοιμασία και τον καθαρισμό των εγκαταλελειμμένων χώρων του μεταξουργείου, έτσι ώστε να μπορέσουν να γίνουν οι απαραίτητες αποτυπώσεις, και μας παρείχαν πολύτιμα στοιχεία και σημαντικές για την έρευνά μας πληροφορίες», συμπληρώνει η κυρία Λεφάκη.

Μεταξοϋφαντουργείο η “Χρυσαλίς”:  Ένα νήμα Ιστορίας

Το βιομηχανικό συγκρότημα του μεταξουργείου «Χρυσαλίς» στη Γουμένισσα κατασκευάστηκε την περίοδο 1927-1930 από την ανώνυμη εταιρεία «Μεταξοϋφαντουργείο η “Χρυσαλίς” Στυλιανού Η. Παπαδόπουλου Α.Ε.», από τις σημαντικότερες του κλάδου της μεταξοϋφαντουργίας. Ήταν το τρίτο κατά σειρά εργοστάσιο της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των άλλων δύο που λειτουργούσαν ήδη από τα προηγούμενα χρόνια στην Αττική. Το συγκρότημα στη Γουμένισσα, μαζί με τη Μονάδα Επεξεργασίας Μεταξιού Ιωακειμίδη, σηματοδότησε για την πόλη το πέρασμα της σηροτροφίας από το επίπεδο της οικοτεχνίας στο επίπεδο της βιομηχανικής παραγωγής.

Από την κατασκευή του έως και το 1937, το μεταξουργείο «Χρυσαλίς» παρουσίαζε ανοδική πορεία. Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά την ακμή του απασχολούσε περίπου 400 εργαζόμενους, όχι μόνο από τον οικισμό της Γουμένισσας, αλλά και από τις γύρω περιοχές.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Ο σωζόμενος εξοπλισμός του μεταξουργείου «Χρυσαλίς» / Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έως τα μέσα της δεκαετίας του ’50, το εργοστάσιο ανέστειλε τη λειτουργία του. Το 1956 το κτήμα της «Χρυσαλίδας» και οι  εγκαταστάσεις του πουλήθηκαν στον Η. Μιχαηλίδη για να πουληθούν ξανά, δύο χρόνια αργότερα, στην ανώνυμη εταιρεία «Εμπορικαί-Γεωργικαί-Αγροτικαί και Βιομηχανικαί Επιχειρήσεις» (ΕΓΑΒΕ). Το 1960 το μεταξουργείο πέρασε στα χέρια των αδελφών Ιωάννη και Γεωργίου Αθανασιάδη. Το 1964 ο Ιωάννης Μ. Αθανασιάδης ίδρυσε στην Αθήνα ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «Αναπηνιστήριο Μετάξης “Η Χρυσαλίς” Γ.Μ. Αθανασιάδης και Υιός ΟΕ». Διευθυντής της  εταιρείας ήταν ο Γεώργιος Αθανασιάδης, ενώ ο γιος του Μελέτιος ανέλαβε τη διεύθυνση του εργοστασίου στη Γουμένισσα.

Οι αλλαγές στη σηροτροφία είχαν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, με την παραγωγή και εμπορία συνθετικού μεταξιού. Η μειωμένη ζήτηση ανάγκασε πολλούς σηροτρόφους της Γουμένισσας να στραφούν σε άλλες εργασίες. Η προμήθεια κουκουλιών από μακρινά μέρη είχε ως συνέπεια την αύξηση του κόστους παραγωγής. Και παρότι το μεταξουργείο «Χρυσαλίς» λειτούργησε κανονικά έως τα τέλη της δεκαετίας του ’70, οι ακόμα πιο δύσκολες ημέρες δεν άργησαν να έρθουν. Για τα επόμενα χρόνια και μέχρι τον θάνατο του Μ. Αθανασιάδη (1988), το εργοστάσιο παραγωγής μεταξιού λειτούργησε εποχιακά. Το 1984 αρχικά και το 1986  αργότερα, τμήματα της βιομηχανικής εγκατάστασης λειτούργησαν ως κέντρα διασκέδασης. Το 1999 η βόρεια πτέρυγα του μεταξουργείου καταστράφηκε από πυρκαγιά.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Ο χαρακτηρισμός του συγκροτήματος της «Χρυσαλίδας» ως διατηρητέο μνημείο από το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης το 1985 αποτέλεσε μια ακόμα επιβεβαίωση για την ανάγκη προστασίας, διατήρησης και αξιοποίησης ενός χώρου με τόσο πλούσια ιστορία. Το σύνολο των κτιρίων χαρακτηρίστηκε μνημείο άξιο προς διατήρηση μαζί με τον σωζόμενο εξοπλισμό του, σε ζώνη προστασίας 20 μέτρων γύρω από αυτό.

Σημερινή ιδιοκτήτρια του μεταξουργείου είναι η Ελένη Αθανασιάδη, κόρη του Γεωργίου και αδελφή του Μελετίου, η οποία ζει στη Βιέννη.

Από τις ημέρες της ανέγερσής του έως την εποχή μας, το κτιριακό συγκρότημα έχει υποστεί πολλές αλλαγές, τόσο εξαιτίας προσαρμογών ανάλογα με τη χρήση όσο και της φθοράς που προκλήθηκε από το πέρασμα των χρόνων ή αναπόφευκτες φυσικές καταστροφές. Στο κτίριο του μεταξουργείου λειτουργούσαν οι χώροι παραλαβής της πρώτης ύλης, διανομής και απόπνιξης κουκουλιών, αναπηνιστήριο, «αίθουσα μετάξης» (κλωστήριο), μηχανοστάσιο, λεβητοστάσιο, αποθήκες, μαγειρείο και τραπεζαρία. Στον ευρύτερο χώρο φιλοξενούνταν δύο κατοικίες, καθώς και τα γραφεία της διοίκησης.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

«Στο μεταξουργείο “Χρυσαλίς” συναντιούνται οι νεαρές εργάτριες από την Ανατολή και ο μηχανολογικός εξοπλισμός από τη Δύση. Η “Χρυσαλίδα” και οι δραστηριότητες γύρω από αυτήν προσδίδουν στη Γουμένισσα έναν χαρακτήρα υπερτοπικής εμβέλειας, καθώς προσελκύουν κόσμο. Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα πως πρόκειται για ένα μοναδικό δείγμα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου με κοινωνικοοικονομική επιρροή σε μια μεγάλης εμβέλειας περιοχή», εξηγεί ο Σταύρος Απότσος αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφιος διδάκτωρ ΑΠΘ, ο οποίος εργάστηκε ως μεταπτυχιακός φοιτητής για τη συγκεκριμένη έρευνα.

Πρωταρχικό μέλημα των ειδικών ήταν να διασώσουν την ιστορική και αισθητική ταυτότητα του βιομηχανικού συνόλου. Συγκεκριμένα, η διάσωση και αναβάθμιση του κτιριακού κελύφους, η ανάδειξη-αξιοποίηση του εναπομείναντα σταθερού και κινητού μηχανολογικού εξοπλισμού, καθώς και η προβολή της ιστορίας του εργοστασίου μέσω του αρχειακού υλικού, αποτέλεσαν τους άξονες της συγκεκριμένης ερευνητικής πρότασης.

Η «μεταμόρφωση» της «Χρυσαλίδας»

Προκειμένου να αποφασίσουν ποια θα ήταν η νέα μορφή που θα μπορούσε να έχει η «Χρυσαλίδα» σπάζοντας το δικό της «κουκούλι», οι μεταπτυχιακοί φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου μαζί με τους καθηγητές τους ανέλυσαν τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το παλιό φημισμένο μεταξουργείο θα μπορούσε να λειτουργήσει κυρίως ως χώρος πολιτισμού και μουσείο αφιερωμένο στην τέχνη του μεταξιού. «Στην περίπτωση των μνημείων υπάρχει και μια αφήγηση για τα όσα συνέβησαν εκεί. Δεν είναι ανάγκη ένας χώρος να είναι μουσείο για να έχει να αφηγηθεί μια ιστορία. Όμως η νέα χρήση είναι πολλές φορές αυτή που μπορεί να κερδίσει ή να χάσει το στοίχημα», προσθέτει ο Σταύρος Απότσος.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

«Για πολύ μεγάλο διάστημα η εκτροφή μεταξοσκώληκα ήταν για τη Γουμένισσα μία πολύ σημαντική απασχόληση και πηγή εισοδήματος. Το δε μεταξουργείο ήταν ο αποδέκτης των κουκουλιών αλλά και ο χώρος στον οποίο απασχολούνταν πολλοί άνθρωποι, κυρίως γυναίκες», εξηγεί η Αλέκα Αλεξοπούλου. «Ο κεντρικός παραγωγικός χώρος του αναπηνιστηρίου, δηλαδή εκεί όπου από το κουκούλι προκύπτει η μεταξωτή κλωστή, διατηρεί σε ικανοποιητικό βαθμό τον εξοπλισμό του και τη σχέση του με τον χώρο του μηχανοστασίου. Ο χώρος του αναπηνιστηρίου έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτού του είδους βιομηχανικού κτιρίου -μεγάλο ύψος, ανοίγματα κλπ.- ώστε να καθίσταται παραδειγματικό. Τέλος, το μέγεθος των κλειστών χώρων αλλά και η αναλογία με τους ανοιχτούς χώρους της αυλής επιτρέπουν τη φιλοξενία μεγάλης ποικιλίας εκδηλώσεων πολιτισμού. Η Γουμένισσα αλλά και η γύρω περιοχή δεν διαθέτει επαρκείς χώρους πολιτισμού», προσθέτει η ίδια.

Οι χώροι του μουσείου

Σύμφωνα με τη μελέτη του ΑΠΘ, στο ισόγειο το μουσείο θα καταλαμβάνει την κεντρική πτέρυγα. Η περιήγηση του επισκέπτη θα περιλαμβάνει και την ξενάγησή του στα σημεία όπου βρίσκονται τα μηχανήματα. Η επίσκεψη στις εγκαταστάσεις θα ολοκληρώνεται με την ξενάγηση στον εξοπλισμό που εκτίθεται στον περιβάλλοντα χώρο, καθώς υπάρχουν σημεία ενδιαφέροντος που σχετίζονται με την παραγωγική διαδικασία σε όλη την έκταση του οικοπέδου. H μελέτη προβλέπει ακόμη τη λειτουργία συμπληρωματικών χώρων με την αξιοποίηση και του δεύτερου επιπέδου, καθώς και όλων των εξωτερικών χώρων οι οποίοι συμπληρώνουν την εμπειρία της περιπλάνησης σε μια διαδρομή Ιστορίας. Εκτός από το εστιατόριο, το αναψυκτήριο, τις διοικητικές αίθουσες, τον συνεδριακό χώρο και τα γραφεία, η πρόταση του ΑΠΘ προβλέπει τη δημιουργία εργαστηρίου ύφανσης, εξοπλισμένου με αργαλειούς και επιμήκεις πάγκους, ώστε οι επισκέπτες να συμμετάσχουν στη διαδικασία αξιοποίησης του μεταξιού για την παραγωγή υφαντών, μέσω σεμιναρίων εκμάθησης των παραδοσιακών τεχνικών.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Αναμφίβολα, ο σχεδιασμός για την εκ νέου αξιοποίηση του μεταξουργείου της «Χρυσαλίδας» διακρίνεται από έμπνευση και όραμα. Ωστόσο η μελέτη του ΑΠΘ δεν έχει ακόμα οδηγήσει στο επόμενο βήμα, αυτό της υλοποίησης.

«Δυστυχώς, η υλοποίηση της πρότασής μας πολύ δύσκολα θα μπορούσε να υποστηριχθεί αποκλειστικά από ιδιωτική πρωτοβουλία. Κατά την άποψή μου χρειάζονται ευρωπαϊκά κεφάλαια και κρατικά προγράμματα που θα τα τρέξουν δημόσιοι φορείς· σε κάθε περίπτωση, η βιωσιμότητα της όποιας πρότασης απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση από αυτήν που έγινε στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού», αναφέρει από τη μεριά του ο Σταύρος Απότσος.

Όπως συμπληρώνει η Στυλιανή Λεφάκη, «ο προγραμματισμός και η υλοποίηση της μελέτης εξαρτάται πλέον από τον ιδιοκτήτη-εργοδότη και τη βοήθεια και συμπαράσταση που θα έχει από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, καθώς και τη διάθεση και  ικανότητά των ενδιαφερομένων να εκτιμήσουν και να χρησιμοποιήσουν τη μελέτη αυτή πριν περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μην χρειαστεί επικαιροποίηση. Οι απόφοιτοι του μεταπτυχιακού προγράμματος που ασχολήθηκαν με το συγκρότημα της “Χρυσαλίδας”, ως ειδικοί πλέον, είναι πρόθυμοι να προσφέρουν τεχνική, συμβουλευτική και μελετητική υποστήριξη στα επόμενα στάδια, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ποιότητα του έργου».

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Ένα καινούριο παρόν, ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον

Παρά τα όποια εμπόδια, το ιστορικό μεταξουργείο της Γουμένισσας κερδίζει σταδιακά το στοίχημα μιας καινούριας ζωής. Το 2016 πραγματοποιήθηκε στην εσωτερική αυλή της «Χρυσαλίδας» η παράσταση με τίτλο «Μετάξι», από την καλλιτεχνική ομάδα «Δρώσα Τέχνη» σε συνεργασία με τη Θεατρική Ομάδα «Ο Θίασος των Ονείρων». Στο συγκεκριμένο θεατρικό ντοκιμαντέρ -την οργάνωση παραγωγής του οποίου ανέλαβε ο π. Χριστόδουλος Παπακώστας, υπεύθυνος και για τις πρωτοβουλίες «αναγέννησης» της «Χρυσαλίδας»- συμμετείχαν κάτοικοι της περιοχής, πρώην εργάτριες της μεταξοβιομηχανίας, ερευνητές, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, καθώς και ερασιτέχνες ηθοποιοί της τοπικής θεατρικής ομάδας, με τη στήριξη της Ελένης Αθανασιάδη.

Τον Ιούλιο του 2019 παρουσιάστηκε η μουσική παράσταση «Ερωτόκριτος», βασισμένη στο έμμετρο μυθιστόρημα του Βιτσέντζου Κορνάρου, σε σκηνοθεσία του Νάσου Ζαγκότη και με τη συμμετοχή της Εναλλακτικής Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Σητείας, φέρνοντας κοντά τη βόρεια Ελλάδα με την Κρήτη, σε μια πρωτοβουλία πολιτισμού που ένωσε τόπους και παραδόσεις.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Όπως αναφέρει η κυρία Λεφάκη, στο πλαίσιο των πρακτικών εξωστρέφειας για την υλοποίηση περαιτέρω πρωτοβουλιών, η μελέτη του ΑΠΘ παρουσιάστηκε από εκπροσώπους της διεπιστημονικής ομάδας στο συνέδριο του ΙΤΝ-DCH (Initial Training Network on Digital Cultural Heritage), στο πλαίσιο του προγράμματος Maria Sklodowska Curie, τον Μάιο του 2017 στη Σλοβενία. Στόχος του συνεδρίου ήταν να συγκεντρώσει εμπειρογνώμονες, ενδιαφερόμενους και ερευνητές από τον πολιτιστικό τομέα και να ενθαρρύνει τον διάλογο που θα θέσει τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας διεπιστημονικής κοινότητας η οποία θα ασχολείται με τις προκλήσεις και τα ζητήματα της ψηφιακής πολιτιστικής κληρονομιάς και θα μπορεί να προωθεί σχετικές πρακτικές εφαρμογών.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

Τον Οκτώβριο του 2018, το ιστορικό βιομηχανικό συγκρότημα της «Χρυσαλίδας» παρουσιάστηκε στο 8ο Διεθνές Συνέδριο για τον Τουρισμό «Στον Δρόμο του Μεταξιού» στη Θεσσαλονίκη, το οποίο διοργανώθηκε από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας από κοινού με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού και το υπουργείο Τουρισμού.

Μεταξουργείο «Χρυσαλίς»: Ένα ιστορικό κτίριο ζητά να ξαναγεννηθεί
Πηγή: Εργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας ΔΠΜΣ ΑΠΘ

«Έχουμε στα χέρια μας ένα μοναδικό βιομηχανικό συγκρότημα που ανήκει στις επόμενες γενιές και είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε τις ιδανικές συνθήκες για να παραδοθεί σωστά», καταλήγει ο Σταύρος Απότσος.

Επιμέλεια κειμένου: Μπέττυ Σαβούρδου


Πηγή φωτογραφιώνΕργαστήριο Διεπιστημονικής Συνεργασίας «Προστασία, Συντήρηση και Αποκατάσταση Αρχιτεκτονικών Μνημείων» του ΔΠΜΣ του ΑΠΘ

Μέρος των φωτογραφιών του  άρθρου παρουσιάστηκε από την ομάδα των μεταπτυχιακών φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ στο Συνέδριο του ΙΤΝ-DCH στη Σλοβενία το 2017.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος