Παρουσιάστηκε το βιβλίο “Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41”

Στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Βόλου πραγματοποιήθηκε η βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης του Τμήματος Ιστορίας της Κ.Ε. του ΚΚΕ «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41».

Μέσα από την εξέταση της πείρας από τη δράση του ΚΚΕ μέσα από την πορεία της στρατηγικής του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος όπως εκφραζόταν από την Κομμουνιστική Διεθνή, σε συνθήκες διώξεων και καταστολής από το κράτος κατά την περίοδο της «προετοιμασίας» της εισόδου της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο τόσο από την αστική τάξη και το σύστημά της, όσο και από το εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ, φωτίζεται ακόμη καλύτερα η ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ για τον πόλεμο.

«Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το ΚΚΕ πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής-λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του ΚΚΕ να συγκροτηθεί εργατικό-λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: «Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που όσο κυριαρχεί φέρνει τον πόλεμο και την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο» (Ντοκουμέντα 19^ου Συνεδρίου ΚΚΕ).

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκδοση: Το ότι και από τις δυο πλευρές, του επιτιθέμενου και του αμυνόμενου, ο πόλεμος έχει ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, δε σημαίνει ότι το εργατικό κίνημα είναι αδιάφορο όταν δέχεται ένοπλη επίθεση στη χώρα του. Το θέμα είναι να μη βρεθεί κάτω από τη σκέπη της αστική τάξης, του «εθνικού» μετώπου, της «εθνικής ενότητας», σε τελευταία ανάλυση κάτω από «ξένη σημαία». Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, πρέπει να έχουν ετοιμότητα και ικανότητα για να οργανώσουν κατά τη διάρκεια του πολέμου τη δική τους ένοπλη πάλη, ώστε και να μην επιτρέψουν να αποσπαστούν εδάφη ή να προσαρτηθούν άλλα και να πραγματοποιηθεί η έξοδος από τον πόλεμο με επικεφαλής τη νέα εξουσία, της εργατικής τάξης.

Η πατρίδα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της είναι η Ελλάδα, απαλλαγμένη από την ταξική εκμετάλλευση. Το ζήτημα τίθεται ως εξής: ή ο λαός θα πολεμά και θα θυσιάζεται για τα συμφέροντα της αστικής τάξης ή θα πολεμά και θα θυσιάζεται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων συμμάχων της, τα δικά του συμφέροντα.

Το συμπέρασμα αυτό δεν ισχύει μόνο για την εργατική τάξη της Ελλάδας, αλλά όλων των χωρών και πρώτα από όλα των γειτονικών μας, Βαλκανικών και της Τουρκίας. Πρώτη και αναντικατάστατη προϋπόθεση είναι το εργατικό κίνημα όλων των χωρών να ξεπεράσει κάθε προπαγάνδα διάσπασης, αντιπαράθεση με οποιονδήποτε μανδύα ή πρόσχημα, εθνικιστικό, θρησκευτικό, πολιτισμικό. Οι διαχωρισμοί και διαιρέσεις του παρελθόντος που οφείλονται στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και πρακτική, τις κεφαλαιοκρατικές, εθνικιστικές επιδιώξεις των αστικών τάξεων, πρέπει να ξεπεραστούν, με συλλογική προσπάθεια, με την εργατική αλληλεγγύη, το προλεταριακό διεθνισμό. Διαφορετικά οι λαοί θα παραδέρνουν ανάμεσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανασφάλεια.