“Έμποροι θανάτου” του Pierre Pouchairet: γράφει η Λίλα Κονομάρα

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Στο Παρίσι, στο νοσοκομείο «Νεκέρ», ένα στυγερό έγκλημα αφήνει άφωνους τους πάντες: δύο παιδιά δολοφονούνται! Οι δολοφόνοι υπογράφουν με το αίμα των μικρών θυμάτων, αφήνοντας πίσω τους ένα ισλαμικό σύνθημα. Η αστυνομία, παρά την καλοστημένη σκηνοθεσία, αρνείται να πιστέψει ότι πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια. Τι κρύβεται όμως πίσω από τη στυγνή αυτή δολοφονία των παιδιών; Το βάρος για τη διαλεύκανση της υπόθεσης θα πέσει στον διοικητή Πατρίκ Ζιράρ και την ομάδα του.
Στην Ισπανία, γνωστά καρτέλ από το Μεξικό και το Μαρόκο οργανώνουν μια μεγάλη επιχείρηση: μεταφορά μιας ασύλληπτης ποσότητας ναρκωτικών στη Γαλλία.
Στη Νίκαια, στη νότια Γαλλία, η Λεάν Βαλορί, της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών, εργάζεται ήδη πάνω στην ισπανική «αποστολή» που ετοιμάζεται να παραλάβει ένας ντόπιος Νονός. Η Λεάν προετοιμάζεται και περιμένει την περίφημη άφιξη.
Γεγονότα και καταστάσεις που φαινομενικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Παρόλα αυτά, οι πρωταγωνιστές δεν θα αποφύγουν τη μοιραία συνάντηση. Αστυνομικοί και εγκληματίες, παραφροσύνη και βιαιότητα… Το ανελέητο κυνηγητό έχει αρχίσει…

Mέσω των τριών αυτών παράλληλων υποθέσεων που σταδιακά συγκλίνουν, ο Pouchairet αποτυπώνει με ακρίβεια την κατάσταση που επικρατεί στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού, όπου «για τους περισσότερους, μέσα σ’ αυτό το άχαρο και θλιβερό περιβάλλον, η αστυνομία ήταν ξεκάθαρα ο εχθρός. Λόγω της ανεργίας, οι αργόσχολοι νέοι κατέφευγαν στα ναρκωτικά, οι πιο καπάτσοι ως διακινητές. Εδώ, για να θεωρείσαι κοινωνικά επιτυχημένος έπρεπε να επιβάλλεσαι στη συμμορία και να βασιλεύεις με τη βία… Τώρα, άλλοι απέρριπταν τα ναρκωτικά και τα μαφιόζικα μοντέλα για να ταχθούν υπέρ της βαρβαρότητας που καλυπτόταν πίσω από έναν θρησκευτικό ιδεαλισμό μιας άλλης εποχής…» Ασκεί οξεία κοινωνική κριτική τόσο στο ζήτημα της ένταξης των ομάδων αυτών όσο και στην αποτελεσματικότητα των αστυνομικών επεμβάσεων.

Παράλληλα, ανατρέχει στις ρίζες του προβλήματος των ναρκωτικών παρουσιάζοντας τους μηχανισμούς διείσδυσης των διεθνών καρτέλ και τις διασυνδέσεις τους με τη μαφία του Ευρωπαϊκού Νότου, μεταφέροντας με ύφος κοφτό και εκφράσεις της αργκό την απουσία κάθε ηθικού ενδοιασμού εκ μέρους των κακοποιών, την ωμή βία που φτάνει στα όρια της παραφροσύνης. Τα όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό δεν είναι πάντα ευκρινή. «Οι έρευνες του ναρκωτικών δεν είναι ένα ήσυχο, μακρύ ποτάμι. Η δίνη παρασέρνει κι εμάς, ερχόμαστε σε επαφή με τα σκατά και συχνά κολυμπάμε μέσα σ’ αυτά για να φτάσουμε σε κάποιο αποτέλεσμα…», λέει η Λεάν.

Κατά πόσον η συνεχής επαφή με κακοποιούς και εγκλήματα μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο έναν αστυνομικό, αναρωτιέται ο συγγραφέας. Τι ψυχικές δυνάμεις απαιτούνται για να μην εγκλωβιστεί κι ο ίδιος σ’ αυτόν τον κύκλο βίας και διαφθοράς;

Οι Έμποροι Θανάτου είναι το τέταρτο αστυνομικό μυθιστόρημα του Pierre Pouchairet, που ως πρώην αστυνομικός επιθεωρητής μπορεί καλύτερα από τον οποιοδήποτε να περιγράψει τα όσα συμβαίνουν στους κύκλους του εγκλήματος αλλά και στα κεντρικά της Γαλλικής Αστυνομίας, στο περιβόητο κτίριο του Quai des Orfèvres. Ο Pouchairet μεταφέρει με αμεσότητα, ακρίβεια και ωμό ρεαλισμό το κλίμα, την ιεραρχία και τις σχέσεις όπως διαμορφώνονται ανάμεσα στις διαφορετικές υπηρεσίες, το ιδιόλεκτο και τους άγραφους κώδικες που επικρατούν, αναβιώνοντας έναν ολόκληρο κόσμο που κινδυνεύει να χαθεί με την επικείμενη μεταφορά της Γενικής Διεύθυνσης της Αστυνομίας σε σύγχρονες εγκαταστάσεις και τη μετατροπή της σε μια απρόσωπη υπηρεσία με στελέχη που απλώς διεκπεραιώνουν χωρίς μεράκι κάποιες υποθέσεις μέσα στα αυστηρά πλαίσια του ωραρίου τους. Παράλληλα με τη διεξαγωγή της έρευνας, την οποία παρακολουθούμε βήμα προς βήμα με αμείωτο σασπένς και ανατροπές, ο συγγραφέας πλάθει ενδιαφέροντες χαρακτήρες αποφεύγοντας τα κλισέ: από τη μια αστυνομικούς διόλου εξιδανικευμένους, αλλά βαθιά ανθρώπινους, με πάθη, αδυναμίες, αλλά ενίοτε και μεγαλείο ψυχής. Από την άλλη αδίστακτους επαγγελματίες κακοποιούς, αλλά και χαμένους νέους, θύματα μιας αδυσώπητης πραγματικότητας.

Οι Έμποροι Θανάτου τιμήθηκαν με το βραβείο Quai des Orfèvres (2017) που απονέμεται κάθε χρόνο σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γαλλόφωνου συγγραφέα.

Λίλα Κονομάρα

“Έμποροι θανάτου” του Pierre Pouchairet: γράφει η Λίλα Κονομάρα
Οι Έμποροι Θανάτου είναι το τρίτο βιβλίο της καινούριας αστυνομικής σειράς VERTIGO των Εκδόσεων ΕΞΑΝΤΑΣ, και κυκλοφορεί σε μετάφραση της Λίλας Κονομάρα (σελ.: 384, τιμή: €16,00).

Ο Pierre Pouchairet γεννήθηκε το 1957 στο Berry (Γαλλία) όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Το 1980, μετά από τις πρώτες πανεπιστημιακές σπουδές, έγινε δεκτός στη Σχολή της Αστυνομίας Cannes-Écluse (Κάννες). Από το 1981 ως το 1987 υπηρέτησε στη Δίωξη Εγκλήματος (brigade criminelle) των Βερσαλλιών. Το 1987, πήρε μετάθεση για την αντίστοιχη υπηρεσία στη Μασσαλία ως προϊστάμενος της ομάδας Δίωξης Ναρκωτικών. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1998. Είναι, ίσως, η πιο σημαντική περίοδος της επαγγελματικής του ζωής.

“Έμποροι θανάτου” του Pierre Pouchairet: γράφει η Λίλα ΚονομάραΑπό το 1998 ως το 2012, πήρε μέρος σε διάφορες αποστολές στο εξωτερικό (Λίβανος, Αφγανιστάν κ.λπ.) ως επικεφαλής της υπηρεσίας Εσωτερικής Ασφάλειας της Γαλλίας. Το 2012, επωφελούμενος από τα δικαιώματα της μακροχρόνιας υπηρεσίας του, ζήτησε τη συνταξιοδότησή του και αναχώρησε για τη Ναμπλούς (Δυτική Όχθη), όπου βρισκόταν η σύζυγός του σε αποστολή.

Έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μπαίνοντας δυναμικά στον χώρο της λογοτεχνίας με το μυθιστόρημα Des Flics français à Kaboul (Γάλλοι μπάτσοι στην Καμπούλ), για το οποίο εμπνέεται από τα βιώματά του στο Αφγανιστάν. Γράφει το αστυνομικό-βιογραφικό μυθιστόρημa Coke d’Azur (Κοκαΐνης Ακτή [ελεύθερη απόδοση]), εξαντλημένο σήμερα. Ακολουθεί το μυθιστόρημα που τον καταξίωσε με τον τίτλο Une terre pas si sainte (Άγιοι τόποι όχι και τόσο Άγιοι) το οποίο θεωρείται το πρώτο αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημά του. Συνεχίζει με τα βιβλία À l’ombre des patriarches (Στον ίσκιο των πατριαρχών), La Filière afghane (Αφγανικός δίαυλος) και με το βραβευμένο αστυνομικό μυθιστόρημά του Mortels Trafics (Έμποροι θανάτου, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ, 2018).

“Έμποροι θανάτου” του Pierre Pouchairet: γράφει η Λίλα ΚονομάραΗ Λίλα Κονομάρα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε σύγχρονη λογοτεχνία στο Παρίσι και εργάστηκε αρκετά χρόνια ως καθηγήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Ως λογοτέχνης πρωτοεμφανίστηκε το 2002 με το βιβλίο Μακάο, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού “Διαβάζω” το 2003. Το 2004 εξέδωσε το μυθιστόρημα Τέσσερις εποχές – Λεπτομέρεια (Μεταίχμιο, 2004), το 2005 το παιδικό μυθιστόρημα Στις 11 & 11′ ακριβώς (Παπαδόπουλος, 2005). Η αναπαράσταση (Μεταίχμιο, 2009) συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού “Διαβάζω”. Το δείπνο (Κέδρος, 2012) και Οι ανησυχίες του γεωμέτρη (Κέδρος, 2014) συμπεριλήφθηκαν αντίστοιχα στις βραχείες λίστες Μυθιστορήματος και Διηγήματος των Λογοτεχνικών Βραβείων του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το μυθιστόρημά της Ο χάρτης του κόσμου στο μυαλό σου.
Παράλληλα, μεταφράζει γαλλική λογοτεχνία και αρθρογραφεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος