“Γεννημένος Λούζερ”: γράφει η Ειρήνη Δερμιτζάκη

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης. Ενώ είδα και τρυφερές εικόνες για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι σκηνές βίας κολλούσαν σαν τσίχλα στη μνήμη μου. Όπως ένα μικρό αγόρι που έκοψε με έναν μπαλτά τα πόδια από ένα περιστέρι, ή το φυτοφάρμακο στα φαγητά για να εξοντωθούν οι γάτες της γειτονιάς. Τα τελευταία χρόνια αναδείχτηκε το συγκεκριμένο ζήτημα, πιο πριν δεν ήταν και τόσο μεγάλο πρόβλημα το να χτυπάς ένα παιδί ή τη γυναίκα σου. Οι ελληνικές ταινίες και τα σίριαλ ακόμα και σήμερα προβάλουν πολλές τέτοιες εικόνες που τις καταπίνουμε αμάσητες. Τελικά, είναι πιο εύκολο να είσαι βίαιος ή απότομος παρά να πεις καλή κουβέντα ή να δώσεις αγάπη. Το βλέπεις αυτό από τον τρόπο που φερόμαστε στους ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε καλά.

Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για την Κρήτη. Το βιβλίο αυτό, είναι ένας τρόπος να καταλάβω ποια είμαι και από πού προέρχομαι. Τα δικά μου παιδικά χρόνια δε μοιάζουν πολύ με του ήρωα του βιβλίου μου, του Μανούσου. Ο Μανούσος ζει και μεγαλώνει στο Σκορποχώρι, ένα φανταστικό χωριό, όπου υποφέρει. Και από τους δικούς του ανθρώπους, την αυταρχική γιαγιά και τον αδιάφορο πατέρα, και από συμμαθητές και δασκάλους. Είναι το επιλεγμένο θύμα της γενιάς του. Κάθε μικρή κοινωνία επιλέγει τουλάχιστον έναν άνθρωπο για να εκτονώσει πάνω του τα δικά της απωθημένα και βίαια ένστικτα. Το έχω παρατηρήσει πολύ έντονα αυτό. Και στο χωριό μου υπήρχε ένα τέτοιο παιδί που τριγυρνούσε στους δρόμους, και στο χωριό της μητέρας μου και στα σχολεία από όπου πέρασα. Εγώ είχα την ευφυΐα να μη δίνω στόχο. Έτσι περνούσα ήσυχα αν και μοναχικά.

Το Γεννημένος Λούζερ είναι ένα βιβλίο για την έλλειψη αποδοχής και τη διαφορετικότητα. Οι μικρές κοινωνίες έχουν την τάση να αποβάλουν ό,τι δεν κολλάει με τον μέσο όρο. Το έζησα και εγώ. Είναι μια διαδικασία με πολλές ώρες σιωπής. Αυτή η σιωπή με ωφέλησε, με κράτησε σε επαφή με τον εαυτό μου. Όσο έζησα στο Λονδίνο, παρόλο που ένιωθα ξένη ένιωθα και μια πρωτόγνωρη ελευθερία, εκεί δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το τι φοράς και πώς είναι η εμφάνισή σου. Είναι σαν να τα έχουν δει όλοι όλα και τίποτα δεν τους παραξενεύει.

O ήρωας μου επιβιώνει γιατί ενώ η κόλαση του είναι οι άλλοι, κάποιοι άλλοι ή πιο λίγοι, είναι και η σωτηρία του. Ζει σε έναν δύσκολο κόσμο αλλά συναντά ανθρώπους που του δίνουν αγάπη. Αυτούς τους χαρακτήρες του βιβλίου εγώ τους ονομάζω “φωτεινούς σηματοδότες”.

Είναι πολύ δύσκολο να βρεις εκδότη της προκοπής στις μέρες μας. Όταν είσαι νέος συγγραφέας οι πόρτες ανοίγουν δύσκολα. Οι εκδότες προτιμούν να βγάζουν τα ίδια και τα ίδια από τους ίδιους συγγραφείς που ενδεχομένως να μην έχουν τίποτα πια να πουν, παρά να επενδύσουν σε μια νέα συγγραφέα. Τα μίντια μιλούν για συγκεκριμένους καλλιτέχνες που είτε έχουν κάποιο δημοσιογραφικό κονέ ή πληρώνουν για να αυτοδιαφημιστούν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Στα περισσότερα τα βιβλία στα ράφια είναι θέσεις πληρωμένες. Έχει πλάκα που όλοι γράφουν σας προτείνουμε τα τάδε βιβλία, ενώ στην ουσία έχεις πληρώσει για να είναι το βιβλίο σου εκεί. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζω ακάθεκτα να ονειρεύομαι και βέβαια να γράφω. Οι συναντήσεις μου με τους αναγνώστες μπορούν και με τροφοδοτούν για καιρό. Παρόλο που γνωρίζω τον χώρο, στους μαθητές μου που διδάσκω δημιουργική γραφή προσπαθώ να εμφυσήσω μόνο αγάπη για τη γραφή. Απλά λυπάμαι όταν βλέπω γύρω μου ανθρώπους να τα παρατάνε. Τους κατανοώ βέβαια. Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι εξοντωτικό απλά να υπάρχεις. Είναι ένα σύστημα που μας κάνει να νιώθουμε συνεχώς ανεπαρκείς ή λούζερ. Αλλά όπως έλεγε και η αγαπημένη Λιλή Ζωγράφου, η ζωή νικά!

Ειρήνη Δερμιτζάκη

“Γεννημένος Λούζερ”: γράφει η Ειρήνη Δερμιτζάκη
Το βιβλίο της Ειρήνης Δερμιτζάκη Γεννημένος Λούζερ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εύμαρος (σελ.: 324, τιμή: €12,00).

Σχεδιασμός εξωφύλλου: Αλίκη Κακουλίδου

Οι εκδόσεις Εύμαρος στηρίζουν τη Δωρεά οργάνων και τις Μεταμοσχεύσεις. Από την πώληση κάθε αντιτύπου των εκδόσεων διατίθενται δέκα λεπτά στον Σύλλογο Μεταμοσχευμένων Καρδιάς-Πνευμόνων “Η σκυτάλη.

“Γεννημένος Λούζερ”: γράφει η Ειρήνη Δερμιτζάκη Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Με λένε Ειρήνη Δερμιτζάκη. Γεννήθηκα στη Σητεία Κρήτης. Σπούδασα Βιομηχανικό σχέδιο στην Κοζάνη, Υποκριτική στον Ίασμο του Βασίλη Διαμαντόπουλου, Ψηφιακό κινηματογράφο στο 4 Corners στο Λονδίνο και έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική γραφή στο Teeside University της Αγγλίας. Έχω συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά και μπλογκ ως αρθρογράφος και συγγραφέας. Διηγήματα μου έχουν δημοσιευτεί από διάφορους εκδοτικούς οίκους, σε συλλογικές εκδόσεις από τις Εκδόσεις Ανάτυπο, Παράξενες Μέρες, Ταξιδευτής κ.ά. Αρκετά από τα διηγήματα μου έχουν βραβευτεί/διακριθεί στην Ελλάδα και την Αυστραλία. Έχω επίσης γράψει τρία σενάρια για ταινίες μικρού μήκους. Το θεατρικό μου έργο ‘Αντζελέτα και Ετελβίνα’ επιδοτήθηκε από το υπουργείο πολιτισμού της Αγγλίας. Το πρώτο μου βιβλίο Αυτό που δεν γνωρίζω ακόμα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Anima (2016). Αυτήν την περίοδο διδάσκω δημιουργική γραφή στο Κολέγιο Ψυχικού.
Προσωπική ιστοσελίδα: http://www.riraki.com/

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος