Η Λέσχη, ο Morricone και ο Leone στη Δεξαμενή Διοκλητιανού

Η ταινία “Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» θα προβληθεί απο τη Λέσχη Ennio Morricone στις 4 και 5 Οκτωβρίου στη Λάρισα σε έναν εξαιρετικό αρχαιολογικό χώρο που “ανοίγει” για το κοινό σε μία από τις σπάνιες φορές.

Η Ρωμαϊκή Δεξαμενή του Διοκλητιανού βρίσκεται στο υπόγειο οικοδομής στην οδό Μανωλάκη 6 και το κοινό που θα παρακολουθήσει την ταινία στο χώρο αυτό θα είναι περιορισμένο και μόνο με πρόσκληση.

Στο βίντεο που επιμελήθηκε ο κινηματογραφιστής της Λέσχης Θεοχάρης Βαγγελάρας μπορείτε να δείτε το τρέηλερ της εκδήλωσης που τελεί υπό την αιγίδα της Ιταλικής Πρεσβείας Αθηνών:

The good, the bad and the ugly-coming soon

Δύο από τους ακροατές της ΕΡΤ Λάρισας, θα έχουν την ευκαιρία να προμηθευτούν από τον Σταθμό από μία πρόσκληση.

Η ταινία:
“Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» είναι ένα Ευρωπαϊκό γουέστερν που σκηνοθέτησε ο Sergio Leone με πρωταγωνιστές τους Clint Eastwood, Lee Van Cleef, και Eli Wallach στους αντίστοιχους ρόλους.
Το σενάριο γράφτηκε από τους Agenore Incrocci και Furio Scarpelli, Luciano Vincenzoni και Leone (με επιπλέον υλικό σεναρίου που έγραψε ο Sergio Donati που δεν αποδόθηκε στους τίτλους όμως) βασισμένο σε μια ιστορία των Vincenzoni και Leone.

Οι ηθοποιοί και οι ρόλοι

Ο Clint Eastwood ως “Blondie” (ξανθός) (ή αλλιώς γνωστός «Ο άνδρας χωρίς όνομα»):

Ο καλός είναι ένας ήρεμος, υπερόπτης κυνηγός κεφαλών ο οποίος συνεργάζεται με τον Tuco και
τον Angel Eyes προσωρινά για να βρουν το θαμμένο χρυσό! Ο Blondie και ο Tuco έχουν μια αμφιλεγόμενη συνεργασία. Ο Tuco ξέρει το όνομα του νεκροταφείου που είναι κρυμμένος ο χρυσός, αλλά ο Blondie ξέρει το όνομα του τάφου που είναι θαμμένος , εξαναγκάζοντας τους να συνεργαστούν για να βρουν το θησαυρό.

Παρά την άπληστη αναζήτηση, η λύπη του Blondie για τους νεκρούς στρατιώτες μέσα σε αυτήν την χαοτική σφαγή του πολέμου είναι εμφανής. Σχολιάζει: «Δεν έχω δει ποτέ τόσους πολλούς άνδρες να χαραμίζονται».
Συμπάσχει επίσης με έναν ετοιμοθάνατο στρατιώτη σκεπάζοντας τον με το παλτό του και αφήνοντας τον να καπνίσει το πούρο του.

Η σειρά στην τηλεόραση “Rawhide” είχε τελειώσει το 1966 και μέχρι τότε ούτε το “A fistful of dollars” ούτε το “For a Few Dollars more” είχαν κυκλοφορήσει στις Ην. Πολιτείες.
Όταν ο Leone πρόσφερε στον Eastwood έναν ρόλο στην επόμενη ταινία του, ήταν η μόνη καλή προσφορά που είχε, παρ’ όλα αυτά ο Eastwood έπρεπε να πεισθεί για να το κάνει. Ο Leone και η σύζυγός του ταξίδεψαν στην Καλιφόρνια για να τον πείσουν.

Ο Lee Van Cleef ως “AngelEyes” (αγγελικά μάτια) :
Ο κακός, ένας αδίστακτος, χωρίς συναισθήματα και κοινωνιοπαθής μισθοφόρος, που πάντα ολοκληρώνει την δουλειά για την οποία πληρώθηκε(η οποία είναι συνήθως να βρίσκει και να σκοτώνει ανθρώπους). Όταν ο Blondie και ο Tuco συλλαμβάνονται, επειδή παρίσταναν στρατιώτες της Συνομοσπονδίας, ο Angel Eyes, ο λοχαγός της Ένωσης που ανακρίνει και βασανίζει τον Tuco, τελικά μαθαίνει το όνομα του νεκροταφείου που είναι θαμμένος ο χρυσός, αλλά όχι το όνομα του τάφου. Ο Angel Eyes σχηματίζει μια αμφιλεγόμενη συνεργασία με τον Blondie, αλλά ο Tuco και ο Blondie προδίδουν τον Angel Eyes, όταν βρίσκουν ευκαιρία.

Αρχικά, ο Leone ήθελε τον Charles Bronson να παίξει τον Angel Eyes, αλλά είχε ήδη δεσμευθεί να παίξει στο “Dirty Dozen” (και οι 12 ήταν καθάρματα) (1967). Ο Leone σκέφτηκε να ξανά συνεργαστεί με τον LeeVanCleef: “Είπα στον εαυτό μου ότι ο VanCleef είχε πρωτοπαίξει ένα ρομαντικό χαρακτήρα στο “For a Few Dollars More”. Η ιδέα να τον πάρω να παίξει έναν χαρακτήρα εντελώς αντίθετο άρχισε να μ’ αρέσει”.

Στο αρχικό σενάριο ο Angel Eyes ονομαζόταν “Banjo” ,αλλά αναφέρεται και ως “Sentanza”(ποινή ή κρίση) στην ιταλική εκδοχή. Ο Eastwood βρήκε το όνομα Angel Eyes στο πλατό εξαιτίας της επιβλητικής εμφάνισής του και του εξαιρετικού σημαδιού του.

Ο Eli Wallach ως Tuco Benedicto Paficico Juan Maria Ramirez (γνωστός ως “The Rat” (ο αρουραίος) σύμφωνα με τον Blondie:
Ο άσχημος, ένας κωμικός, ανόητος (αν και αποδείχθηκε πολύ επικίνδυνος κατά τη διάρκεια της ταινίας) με γρήγορη ομιλία μεξικανός ληστής, ο οποίος καταζητείται από τις αρχές για πολλά εγκλήματα. Ο Tuco καταφέρνει να ανακαλύψει το όνομα του νεκροταφείου που είναι θαμμένος ο χρυσός, αλλά δε ξέρει το όνομα του τάφου- μόνο ο Blondie το ξέρει. Αυτή η κατάσταση αναγκάζει τον Tuco να γίνει απρόθυμος συνεργάτης με τον Blondie.

Ο σκηνοθέτης αρχικά σκέφτηκε τον Gian Maria Volonte για τον ρόλο του Tuco, αλλά ένιωθε ότι ο ρόλος απαιτούσε κάποιον με “φυσικό κωμικό ταλέντο”. Τελικά ο Leone διάλεξε τον Eli Wallach, βασιζόμενος στο ρόλο του στο “How the West Was Won” (η κατάκτηση της Δύσης) (1962) ,και συγκεκριμένα, στην ερμηνεία του στη σκηνή του «σιδηροδρόμου».
Στο Λος Άντζελες, ο Leone συνάντησε τον Wallach, ο οποίος ήταν επιφυλακτικός στο να ξαναπαίξει αυτού του είδους το χαρακτήρα, αλλά αφού ο Leone πρόβαλλε τους τίτλους αρχής του “For a Few More Dollars”, ο Wallach είπε: “Πότε με θέλεις;”. Οι δύο άνδρες τα πήγαιναν τέλεια έχοντας την ίδια περίεργη αίσθηση του χιούμορ.
Ο Leone επέτρεψε στον Wallach να κάνει αλλαγές στο χαρακτήρα του, όσον αφορά το ντύσιμο και τις επαναλαμβανόμενες χειρονομίες του. Και ο Eastwood και ο VanCleef κατάλαβαν ότι ο Tuco ήταν ο αγαπημένος χαρακτήρας του Leone και έτσι ο σκηνοθέτης και ο Wallach έγιναν καλοί φίλοι. Μιλούσαν στα γαλλικά, τα οποία ο Wallach μιλούσε άσχημα και ο Leone καλά.

Ο VanCleef παρατηρεί : “Ο Tuco είναι ο μόνος από το τρίο για τον οποίο το κοινό μαθαίνει πολλά. Γνωρίζουμε τον αδερφό του και μαθαίνουμε από πού κατάγεται και γιατί έγινε ληστής. Αλλά οι χαρακτήρες του Clint και του AngelEyes παραμένουν μυστήριο.”

Στο κινηματογραφικό τρέιλερ, ο Angel Eyes αναφέρεται ως ο Άσχημος και ο Tuco ως ο Κακός. Αυτό οφείλεται σε μεταφραστικό λάθος, ο αρχικός ιταλικός τίτλος κατά λέξη μεταφράζεται ως «Ο Καλός, ο Άσχημος, ο Κακός».

*Τα σκίτσα των ηθοποιών φιλοτέχνησε ο Άστέριος Λάσκαρης, καλλιτεχνικός δ/ντης της Λέσχης Ennio Morricone.

Παραγωγή
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στη Cinecitta στη Ρώμη στα μέσα Μαΐου του 1966, συμπεριλαμβανόμενης και της εναρκτήριας σκηνής ανάμεσα στον Eastwood και το Wallach, όταν ο Blondie πιάνει τον Tuco για πρώτη φορά και τον στέλνει στη φυλακή. Η παραγωγή μετά μεταφέρθηκε σε περιοχή της Ισπανίας κοντά στο Burgos στο Βορρά, που αντικατέστησε τις νοτιοδυτικές Ην. Πολιτείες και ξανά μετά κινηματογράφησαν τις σκηνές γουέστερν στο νότο.

Αυτή τη φορά η παραγωγή απαιτούσε περίτεχνα σκηνικά, όπως μιας πόλης υπό επίθεση κανονιών, μια μεγάλη φυλακή και ένα πεδίο μάχης του αμερικανικού εμφυλίου, και για την κορύφωση, αρκετές εκατοντάδες ισπανοί στρατιώτες μισθώθηκαν για να χτίσουν ένα νεκροταφείο με αρκετές χιλιάδες ταφόπλακες, ώστε να μοιάζει με ένα αρχαίο Ρωμαϊκό τσίρκο.

H σκηνή, όπου η γέφυρα ανατινάσσεται, γυρίστηκε 2 φορές καθώς στην πρώτη λήψη και οι τρεις κάμερες καταστράφηκαν από την έκρηξη! Ο Eastwood θυμάται, “θα τους ένοιαζε εάν έκανες ταινία για την Ισπανία και τους Ισπανούς. Θα σε εξέταζαν εξονυχιστικά. Αλλά, το γεγονός ότι γύριζες ένα γουέστερν που λάμβανε χώρα στη νοτιοδυτική Αμερική ή στο Μεξικό δεν τους ένοιαζε καθόλου.”

Ο κορυφαίος ιταλός κινηματογραφιστής Tonito DelliColli ήρθε για να γυρίσει την ταινία και ωθήθηκε από τον Leone να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στο φως από τις δύο προηγούμενες ταινίες. Ο Ennio Morricone συνέθεσε τη μουσική ξανά. Ο Leone ήταν σαφής, όταν ζήτησε από τον Morricone να συνθέσει ένα κομμάτι για την τελική σκηνή της μονομαχίας στο νεκροταφείο, ζητώντας του να συνθέσει αυτό που θα ένιωθες σαν “τα πτώματα να γελούν μέσα από τους τάφους τους”…