“Νικήτας Δέλτα”: γράφει η Μαριλένα Παπαϊωάννου

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Αυτό που με βεβαιότητα δεν μου συνέβη είναι μια στιγμή πνευματικής αναλαμπής κατά την οποία αποφάσισα πως θα γράψω ένα βιβλίο για τον Νικήτα Δέλτα. Με βεβαιότητα μπορώ επίσης να πω πως σε καμία στιγμή παρά μόνο προς το τέλος, δε γνώριζα ούτε και είχα προκαθορίσει την εξέλιξη της ιστορίας του. Εξάλλου αυτή πήρε ζωή μέσα από υποσυνείδητες συναισθηματικές διεργασίες που συνέβαιναν μέσα μου και ιστορικές αναζητήσεις που συνέβαιναν έξω μου για μια περίπου δεκαετία.

Ο Νικήτας Δέλτα δεν είναι πρόσωπο υπαρκτό. Δεν είναι όμως ούτε και φανταστικό. Και η Καίτη, το ίδιο. Κι όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες που τους συντροφεύουν στο ταξίδι τους, ζουν και δε ζουν. Κάπου τους γνώρισα και κάπου τους φαντάστηκα. Αυτά που δε γνώριζα τα επινόησα κι αυτά που γνώριζα τα αλλοίωσα. Τίποτα δεν προϋπήρχε αυτούσιο στο μυαλό μου˙ όλα αυτά για τα οποία έγραψα, υπήρχαν μόνο στο υποσυνείδητό μου.

Και όσο έγραφα, δεν έκανα καμία ερώτηση στον εαυτό μου. Καμία. Μόνο έγραφα, κι έγραφα ώρες και μέρες ατελείωτες. Ώσπου ήρθε η στιγμή που ένιωσα πως αυτό που έγραφα έφτανε στο τέλος του. Αισθάνθηκα ότι οι άνθρωποι της ιστορίας μου είχαν πει αυτά που είχαν να πουν και είχε έρθει η ώρα να τους αφήσω να ησυχάσουν. Και μόνο τότε έκανα κι εγώ μια παύση και ρώτησα για πρώτη φορά τον εαυτό μου τι ακριβώς ήταν αυτό που είχα θελήσει να πω. Εν ολίγοις, γιατί είχα γράψει όλο αυτό το κατεβατό (τότε μη έχοντας σκεφτεί ούτε και επιθυμήσει να το αντιμετωπίσω ως «βιβλίο»);

Και πέρασαν κι άλλες ατελείωτες ώρες, αυτή τη φορά όμως άνευ γραψίματος, μόνο μ’ αυτή την ερώτηση να μου τυραννάει τη σκέψη. Κι οι ώρες έγινες μέρες, κι οι μέρες μήνες. Και πολύ καιρό αργότερα, σχεδόν έναν χρόνο μετά, όταν πια αποφάσισα να κάνω το επόμενο βήμα στέλνοντας την ιστορία μου σ’ εκδοτικούς οίκους και μην έχοντας ακόμη δώσει ικανοποιητική απάντηση, έκανα μια ήσυχη συμφωνία με τον εαυτό μου, του είπα πως δεν έχει νόημα ν’ αναρωτιέται κάτι τέτοιο και πως αν πράγματι υπάρχει απάντηση, τότε αυτή θα μου φανερωθεί από μόνη της, όταν και αν έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Και πέρασε κι άλλος, μπόλικος, καιρός, ο Νικήτας έφτασε στην Εστία, ύστερα μπήκε σε σελίδες, μετά σε ράφια και στο τέλος, έφυγε από πάνω μου και ξεκίνησε μόνος του πια το δικό του ταξίδι. Τον γνώρισαν άλλοι άνθρωποι, γνωστοί μου κι άγνωστοι, κι άλλοι τον αγάπησαν, άλλοι τον λυπήθηκαν, άλλοι τον ένιωσαν δικό τους άνθρωπο, άλλοι δεν τον κατάλαβαν, κι άλλοι έψαξαν να τον βρουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, κάπου μέσα τους ή και κάπου έξω τους.

Και κάποια μέρα, καθώς έφερνα στο νου μου την εικόνα ενός αγαπημένου μου ανθρώπου, κάτι συνέβη μες στο κεφάλι μου, σαν έκρηξη ένα πράγμα, σαν βροχή μ’ αστραπές και βροντές μαζί, κι όλα ήρθαν και βρήκαν τη σειρά τους. Κι εκείνη η απάντηση που αναζητούσα, ήρθε και μου αποκαλύφθηκε, έτσι, από μόνη της, όπως επίπονα είχα αποδεχτεί ότι θα συμβεί˙ αλλά δεν μου αποκαλύφθηκε στο μυαλό, στην καρδιά μού φανερώθηκε, γιατί αυτήν αφορούσε τελικά. Και τότε μόνο συνειδητοποίησα πραγματικά τι είχα θελήσει να πω, για τι πράγμα είχα επιθυμήσει να γράψω. Και δεν ήταν τίποτα φοβερό αυτό, ούτε και κάτι πρωτάκουστο, ήταν απλά μια αίσθηση αξεπέραστη, μια ανάγκη πανανθρώπινη, ήταν αυτό που όλοι το λέμε αγάπη.

Αυτό που ξεπερνάει την πραγματικότητά μας, μα και τα όνειρά μας τα ίδια.

Μαριλένα Παπαϊωάννου

Η ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Σπούδασε Μοριακή Βιολογία και Γενετική στην Αλεξανδρούπολη και στη Γενεύη. Έζησε στη Φιλαδέλφεια και αργότερα στη Νέα Υόρκη, όπου και εργάστηκε ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον σύγχρονο χορό.
Ο Νικήτας Δέλτα (2013) είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας (σελ.: 157, τιμή: €10).
Το λογοτεχνικό περιοδικό Κλεψύδρα απένειμε το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη για το έτος 2013 από κοινού στη Μαριλένα Παπαϊωάννου και στον Γιάννη Αστερή για τα βιβλία τους Νικήτας Δέλτα (εκδ. του Βιβλιοπωλείου της Εστίας) και Νουθεσία Ημιόνου (εκδ. Ίνδικτος) αντίστοιχα.