Η Gagosian της Αθήνας παρουσιάζει απόψε τα νέα έργα του Davide Balula. Πρόκειται για την πρώτη του έκθεση στην Αθήνα και την πρώτη του συνεργασία με την γκαλερί.
Στην Gagosian της Αθήνας ο Balula χρησιμοποιεί το δάπεδο της γκαλερί που είναι επενδυμένο με ξύλινες σανίδες τοποθετημένες σε σχήμα ψαροκόκαλου, μετακινώντας μερικές από αυτές για να τις αντικαταστήσει με ίδιου σχήματος τμήματα λευκής γυψοσανίδας.
Για τα καινούργια μαρμάρινα γλυπτά που δημιούργησε ο καλλιτέχνης στην Αθήνα είχε ως πηγή έμπνευσης τα μονοπάτια του ∆ημήτρη Πικιώνη στην Ακρόπολη, τα οποία κατασκεύασε ο αρχιτέκτονας κατά τη δεκαετία του 1950 χρησιμοποιώντας θραύσματα από μάρμαρα που έβρισκε σε κατεδαφίσεις νεοκλασικών κτηρίων. Τα θραύσματα αυτά διαβρώθηκαν στη συνέχεια, μετά από δεκαετίες ανθρώπινων πατημάτων. Κάθε μία από τις ακανόνιστες μορφές που δημιούργησε ο Balula αποτελείται από κομμάτια μάρμαρο, είτε μεγάλα θραύσματα είτε ακόμη και σκόνη. Με τον τρόπο αυτόν ενσωματώνει υλικά που αφορούν τον συγκεκριμένο χώρο, και χρησιμοποιεί χαρακτηριστικές αθηναϊκές επιρροές και αναφορές σε μια επιτόπια σκηνοθεσία.
Ο Balula τιθασεύει κάθε μορφή ύλης (στερεά, υγρά, αέρια, φωτιά), όπως και κατασκευές ή συστήματα φτιαγμένα από ανθρώπινο χέρι (αρχιτεκτονική, εικονικά δίκτυα) για να δημιουργήσει πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες, περφόρμανς και επιτόπιες παρεμβάσεις. Χρησιμοποιεί τα μέσα αυτά για να τροφοδοτήσει καλλιτεχνικές δράσεις.
Στα έργα River Paintings παρουσιάζει μια αναπαράσταση του τοπίου βυθίζοντας κομμάτια καμβά σε ποτάμια και ρυάκια ώστε να καλυφθούν με νερό, χώμα και φύκια. Η σειρά Buried Paintings φέρει υλικό και απομεινάρια από το υπέδαφος, ενώ οι πίνακες Artificially Aged Paintings έχουν τοποθετηθεί σε θαλάμους με ελεγχόμενες κλιματικές συνθήκες όπου επικρατούν η υγρασία και οι ακραίες θερμοκρασίες.
Ενίοτε εμπλέκεται και ο ίδιος ο θεατής: τα χρώματα από τα καμπύλα μεταλλικά γλυπτά της σειράς Coloring the Wi-fi μεταδίδονται μέσω ανοιχτών ασύρματων δικτύων στην οθόνη κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών που βρίσκονται εκεί γύρω.
Οι περφόρμανς και οι συνεργασίες αποτελούν επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς του Balula. Στο Endless Pace (Mechanical Clock for 60 Dancers), που παίχτηκε για πρώτη φορά στην Performa 09 στη Νέα Υόρκη το 2009, εξήντα χορευτές σχημάτιζαν έναν τεράστιο κύκλο και ερμήνευαν τις κινήσεις ενός ρολογιού, σηματοδοτώντας το πέρασμα του χρόνου με αυτοσχεδιασμούς.
“Ο χρόνος και το ευρύτερο πλαίσιο είναι μάλλον τα κύρια κριτήριά μου για την εκτίμηση της ομορφιάς, επομένως και για τις αποφάσεις που παίρνω κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.” —Davide Balula
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος