«How to build a girl»

Στα Φεστιβάλ του Κόσμου: Τορόντο 2019

Γράφει ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Στις 15 Σεπτεμβρίου, το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ολοκλήρωσε τη δεκαήμερη γιορτή της 7ης Τέχνης με την ανακοίνωση των βραβείων. Με αφορμή τις περίπου 40 ταινίες που παρακολούθησα, μοιράζομαι μαζί σας μερικές σκέψεις. Θα ήθελα να σας προκαταβάλω ότι στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ -όπου βλέπεις ακόμα και πέντε ταινίες στη σειρά, κάνεις συνεντεύξεις, ενημερώνεσαι για την επικαιρότητα- ενδέχεται να έχεις αδικήσει κάποια ταινία. Όποιες από αυτές αξίζουν μια δεύτερη ανάγνωση, επιλέγω να την κάνω με την κυκλοφορία τους στη χώρα μας. Οι πρώτες σκέψεις όμως δίνουν ένα στίγμα πιο αυθόρμητο, λιγότερο φιλτραρισμένο και σίγουρα πιο άμεσο.

Τα κορίτσια δεν χρειάζονται οικοδομικά υλικά για να «χτιστούν»…
Έχουν άλλα θεμέλια στο ψυχικό τους οικοδόμημα.

Με βραβείο της FIPRESCI στην κατηγορία Special Presentations έφυγε από το Φεστιβάλ το How to Build a Girl, έργο βασισμένο στο βιβλίο της Caitlin Moran. Πρόκειται για μια βρετανικής κοπής αξιόλογη κωμωδία για το στάρντομ, την ενηλικίωση των εφήβων του περιθωρίου, την αξία της φιλίας και την αόρατη διαχωριστική γραμμή της μοναξιάς από την απομόνωση.

Μια μη δημοφιλής έφηβη, με υπερβάλλοντα ζήλο στα μαθήματα δημιουργικής γραφής, θα μετατραπεί σε αναγνωρισμένη δημοσιογράφο της ροκ σκηνής. Έχοντας πλήρη άγνοια προς το είδος που έχει κληθεί να υπηρετήσει, η Johanna Morrigan (Beanie Feldstein) θα πάρει μαθήματα δημοσιογραφίας από τον νεαρό μουσικό σταρ John Kite (Alfie Allen), τον οποίο ερωτεύεται. Όταν θα της εκμυστηρευτεί ένα καλά κρυμμένο μυστικό του, η απόφασή της στο δίλημμα «έρωτας ή καριέρα» θα της δώσει μεγάλες χαρές και λύπες. Δεν θα αργήσει από καλοσυνάτη ερωτευμένη να γίνει επαγγελματίας κακιά (όλοι το έχουμε πάθει, ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας).

«How to build a girl»
Φωτογραφία: Phil Faraone/Getty Wire Images

Σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες του είδους «looser έφηβη δείχνει τι αξίζει και κερδίζει το αγόρι», που συνήθως δεν καταγράφουν και δεν απευθύνονται στο ηλικιακό target group των χαρακτήρων της, έχουμε μια τολμηρή γκρίζα, υπεραισιόδοξη φλυαρία που μιλάει τη γλώσσα των ηρώων της. Είναι πραγματικά έντιμη η καταγραφή ότι κανείς δεν ασχολείται με την ηλικία της (είναι μόλις 16 ετών) ούτε με το αν συνευρίσκεται ερωτικά με συντρόφους τής μιας βραδιάς – ακριβώς επειδή γίνεται αποδεκτή, ως επαγγελματίας hater, σε άλλες ομάδες ατόμων όπου το μίσος τους δίνει δύναμη. Στην πορεία της για να βρει τα πατήματά της θα εξοργίσει 133 (ή 134) καλλιτέχνες ή μπάντες, και θα πάρει το βραβείο «Καθίκι της χρονιάς».

«How to build a girl»
Φωτογραφία: Phil Faraone/Getty Wire Images

Η Johanna Morrigan, όμως, ακόμα και πριν αποκτήσει καριέρα, στερείται πολλών φίλων, στην ουσία όμως της αρκούν και της περισσεύουν οι ήρωες που έχει κρεμασμένους στα κάδρα του δωματίου της: Julie Andrews, Cleopatra, Karl Marx,  Jo March (ηρωίδα από τις «Μικρές Κυρίες»), Zigmund Freud, Elizabeth Taylor. Με τους περισσότερους από αυτούς συνομιλεί καθημερινά, της δίνουν απαντήσεις ή ακόμα περισσότερους προβληματισμούς. Κανένας όμως από αυτούς δεν θα της μάθει τις αλήθειες που λένε τα τραγούδια: «Oι άγγελοι δεν βάζουν άλλους αγγέλους στο κρεβάτι» και «δεν είναι κακό να λες ψέματα».

«How to build a girl»
Φωτογραφία: Phil Faraone/Getty Wire Images

Η αλήθεια και το ψέμα της παγιδεύονται σε μια φράση: «Το ντους με θλίβει. Είναι σαν να κάθεσαι στη βροχή έχοντας κάποιο σκοπό». Γι’ αυτόν τον χαμένο σκοπό των φιλόδοξων νέων, η ταινία και απαντήσεις θα δώσει, και θα προβληματίσει, και θα διασκεδάσει.

Σαν ακαθόριστο γαϊτανάκι στο οποίο οι συμμετέχοντες αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς, το εφήμερο, το οδυνηρό, το αστείο και το όνειρο θα μπλέξουν τις κορδέλες τους, για να μας θυμίσουν ότι η ενηλικίωση ενός κοριτσιού δεν συνεπάγεται αυτόματα την ωρίμανσή της. Γήινοι χαρακτήρες σε ένα σύμπαν το οποίο εξερευνούν από την καρέκλα του σκηνοθέτη, από τη θέση των ηθοποιών αλλά και την καρέκλα του κινηματογράφου, θεατές και εμπλεκόμενοι. Μια ταινία που κάθε έφηβος αξίζει να παρακολουθήσει. Μια ταινία που κάθε μεγαλύτερος πρέπει να αγκαλιάσει σαν το κινηματογραφικό δώρο που δεν έλαβε ποτέ στην εφηβεία του.


*Η κριτική της ταινίας γράφτηκε μετά την προβολή του φιλμ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.

Φωτογραφίες: TIFF/Getty Wire Images
Βίντεο για το φεστιβάλ: TIFF Talks

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ