Βασίλης Αλεξάκης, o γεφυροποιός μεταξύ της ελληνικής και της γαλλικής γλώσσας και κουλτούρας

Έλληνας για τους Γάλλους, Γάλλος για τους Έλληνες, ο Βασίλης Αλεξάκης, που άφησε εχθές στην Αθήνα την τελευταία του πνοή στα 77 του χρόνια, έστηνε διαρκώς γέφυρες ανάμεσα σε δύο πόλεις, την Αθήνα και το Παρίσι, ανάμεσα σε δύο γλώσσες και κουλτούρες.

Έγραφε και στις δύο γλώσσες, στα Γαλλικά και στα Ελληνικά, αρχίζοντας πότε από τη μία, πότε από την άλλη. Είχε μια έμφυτη περιέργεια να ανακαλύπτει, απεχθανόταν τη σοβαροφάνεια και ήταν πάντα ερωτευμένος με τις αξίες και τις χαρές της ζωής, πάνω απ’ όλα όμως με τις λέξεις. Χαρακτηριστικό είναι συχνά στα έργα του το αυτοβιογραφικό στοιχείο: από την παιδική ηλικία στην Ελλάδα και τη δισυπόστατη ελληνογαλλική ταυτότητα μέχρι τα τερτίπια του συγγραφικού επαγγέλματος και τη σχέση με τη μητέρα.

Ο Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1943. Σπούδασε στην Ανώτατη Δημοσιογραφική Σχολή της Λιλ. Εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1969, υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης της εφημερίδας Le Monde και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά. Εκεί δούλεψε ως δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου και χρονογράφος. Έτσι εξοικειώθηκε με τη γαλλική γλώσσα στην οποία έγραψε τα πρώτα του μυθιστορήματα.

Το πρώτο έργο του που γράφτηκε στην μητρική του γλώσσα, ήταν το «Τάλγκο», το οποίο κυκλοφόρησε το 1982, σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 200.000 αντίτυπα. Στα ελληνικά έγραψε και τα βιβλία «Η Μητρική γλώσσα» (1995, εκδόσεις Εξάντας) και «Η καρδιά της Μαργαρίτας» (1999, εκδόσεις Εξάντας).

Αναγνωρισμένος συγγραφέας στην Ευρώπη, είχε κερδίσει πολλά  βραβεία όπως το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για τις «Ξένες λέξεις» (2004),και το Medicis για τη «Μητρική γλώσσα» (1995). Το 2007 η Γαλλική Ακαδημία τού απένειμε το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος, ενώ το 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Επιμέλεια: Φούλη Ζαβιτσάνου