Υπήρξαν πραγματικά οι Αμαζόνες;

Υπήρξαν πραγματικά οι Αμαζόνες, αυτές οι γενναίες πολεμίστριες που ζούσαν στην ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Σκυθίας ή ήταν απλά ένας άλλος αρχαίος ελληνικός μύθος;

Μέχρι τη δεκαετία του ’90, οι ιστορικοί υπέθεταν ότι οι Αμαζόνες, τι οποίες είχε αναφέρει για πρώτη φορά ο Όμηρος τον όγδοο αιώνα π.Χ., ήταν ένας μύθος. Στη δεκαετία του 1990, οι αρχαιολόγοι άρχισαν να ανακαλύπτουν αρχαίους γυναικείους σκελετούς θαμμένους σε τάφους πολεμιστών στην ίδια περιοχή.

Ορισμένοι σκελετοί ήταν σημαδεμένοι από μάχες και είχαν θαφτεί μαζί με όπλα που ταίριαζαν με αυτά που κρατούσαν οι Αμαζόνες, οι οποίες απεικονίζονταν σε αρχαία ελληνικά έργα τέχνης, σύμφωνα με την Αντριέν Μέγιορ, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

«Σήμερα γνωρίζουμε χάρη στην αρχαιολογία, ότι οι μύθοι των Αμαζόνων που κάποτε θεωρούνταν φανταστικοί, περιέχουν ακριβείς λεπτομέρειες σχετικά με τις γυναίκες νομάδες της στέπας, που ήταν οι ιστορικοί ομόλογοι των μυθικών Αμαζόνων», εξηγεί η Μέγιορ, συγγραφέας του βιβλίου «Αμαζόνες: Αλήθειες και μύθοι των πολεμιστριών της αρχαιότητας».

Αυτές οι πολεμίστριες ήταν μέρος των νομαδικών φυλών των Σκυθών, οι οποίοι ήταν δεινοί ιππείς και τοξοβόλοι. Ζούσαν σε μια τεράστια περιοχή στην ευρασιατική στέπα, που εκτεινόταν από τη Μαύρη Θάλασσα έως την Κίνα, από περίπου το 700 π.Χ. έως το 500 μ.Χ., σύμφωνα με την επιστήμονα.

Οι Σκύθες ήταν σκληροτράχηλοι άνθρωποι. Έπιναν υπερβολικές ποσότητες αδιάλυτου κρασιού (σε αντίθεση με τους Έλληνες, οι οποίοι αναμίγνυαν το κρασί τους με νερό) και γάλα φοράδας και μάλιστα κατανάλωναν κάνναβη, σύμφωνα με το Βρετανικό Μουσείο. Σώματα αντρών Σκυθών ανακαλύφθηκαν διατηρημένα σε πάγο στη Σιβηρία, των οποίων τα άκρα και ο κορμός καλύπτονταν από περίτεχνο τατουάζ μυθικών ζώων και από μυθικά πλάσματα στους ώμους, στους καρπούς και στον αντίχειρά τους, σύμφωνα με το μουσείο. Οι Σκυθικές κοινωνίες δεν ήταν αποκλειστικά γυναικείες όπως αναφέρει ο ελληνικός μύθος, απλά ορισμένες γυναίκες κυνηγούσαν και πολεμούσαν πλάι στους άνδρες.

«Είναι συναρπαστικό να γνωρίζουμε ότι κορίτσια και γυναίκες στις στέπες έμαθαν να ιππεύουν και να ρίχνουν τα βέλη τους όπως τα αδέρφια τους», δήλωσε η Μέγιορ στο Live Science. Η ιστορικός εξήγησε ότι σε μια μικρή ομάδα που διασχίζει την στέπα υπό τη συνεχή απειλή των εχθρών, όλα τα μέλη της βοηθούν στην άμυνα και τις επιδρομές ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου.

Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί σκελετοί πολεμιστριών ηλικίας 10 έως 45 ετών σε χώρους ταφής της Σκυθίας, σύμφωνα με άρθρο της Μέγιορ που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Foreign Affairs». «Μέχρι στιγμής, οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει περισσότερα από 300 υπολείμματα πολεμιστριών που έχουν θαφτεί με τα άλογα και τα όπλα τους, και ανακαλύπτουν περισσότερα κάθε χρόνο», δήλωσε η ιστορικός στο Live Science.

Οι Σκύθες δεν ήταν η μόνη κοινωνία στην οποία οι γυναίκες συμμετείχαν στον πόλεμο και στο κυνήγι, και οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν οι μόνοι που αφηγούνταν ιστορίες για τις Αμαζόνες και τις γυναίκες που έμοιαζαν με αυτές. «Υπάρχουν συναρπαστικές ιστορίες – μερικές φανταστικές και κάποιες βασισμένες στην πραγματικότητα – για γυναίκες που μοιάζουν με τις Αμαζόνες από την αρχαία Ρώμη, την Αίγυπτο, τη Βόρεια Αφρική, την Αραβία, τη Μεσοποταμία, την Περσία, την Κεντρική Ασία, την Ινδία και την Κίνα», λέει η Μέγιορ. «Και σε πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο έχουν υπάρξει γυναίκες που πολεμούσαν από το Βιετνάμ έως τα εδάφη των Βίκινγκ, στην Αφρική και την Αμερική».

Το όνομα του ποταμού Αμαζονίου στη Νότια Αμερική συνδέεται με μια τέτοια ιστορία. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Britannica, το 1541 ο Ισπανός στρατιώτης Francisco de Orellana, ο πρώτος Ευρωπαίος που εξερεύνησε τον Αμαζόνιο, έδωσε το όνομα αυτό  στο ποτάμι αφού δέχθηκε επίθεση από πολεμίστριες τις οποίες συνέκρινε με τους μυθολογικούς πολεμιστές του Αμαζονίου οι οποίοι βασίζονται στους Σκύθες.

ΠΗΓΗ: LiveScience

Δείτε ακόμη: Σέρρες: Συνεχίζονται τα Μαθήματα Κλασσικής Παιδείας