Έφυγε χθες από τη ζωή ο Χρήστος Γιανναράς, καθηγητής φιλοσοφίας, διακεκριμένος φιλόσοφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1935 και σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και του Παρισιού. Ήταν διδάκτωρ φιλοσοφίας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης, υπήρξε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, του St. Vladimir’s Orthodox Seminary της Νέας Υόρκης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού Σύνορο, που εξέδωσε δώδεκα τεύχη από το 1964 ως το 1967. Από το 1982 μέχρι το 2002 υπήρξε τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δίδαξε φιλοσοφική ορολογία, και μέθοδο, πολιτική φιλοσοφία και πολιτιστική διπλωματία. Επίσης έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Παρισιού, Γενεύης, Λωζάννης και Κρήτης. Έχει επιδείξει πλούσιο συγγραφικό έργο με θεματολογία που σχετίζεται με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στην δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 10 τουλάχιστον ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο Χρήστος Γιανναράς υπήρξε υπότροφος του γερμανικού Ιδρύματος Υποτροφιών «Alexander von Humboldt Stiftung». Ήταν εκλεγμένο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων, καθώς επίσης και της Διεθνούς Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Επιστημών, ενώ για πολλά χρόνια παρέμβαινε στην κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα μέσω τακτικής αρθρογραφίας σε εφημερίδες. Το Αρχείο της ΕΡΤ, τιμώντας τη μνήμη του, παρουσιάζει την τηλεοπτική εμφάνιση του στην εκπομπή:
ΣΤΟΥΝΤΙΟ 4
(video)
Πρόκειται για μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4», την οποία παραχώρησε στη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα τον Απρίλιο του 2024.
Ο Χρήστος Γιανναράς μιλά για την πορεία του στα πανεπιστήμια και τη σχέση του με τους φοιτητές, η οποία του έδινε πάντα χαρά. «Όταν είσαι δάσκαλος μαθαίνεις να κοινωνείς, να δίνεσαι και να δίνεις», τονίζει, ενώ χαρακτηρίζει αδικημένα τα παιδιά που εισέρχονται εδώ και κάποιες δεκαετίες στο πανεπιστήμιο. «Τα αδίκησε κυρίως η πρώτη και η μέση Παιδεία. Φτάσαμε σε ένα σχολείο, το οποίο αγνοεί την κοινωνία των σχέσεων κι ετοιμάζει εγωτικά ανθρωπάκια», εξηγεί. Επίσης, μιλά για τα δικά του παιδικά χρόνια, από τα οποία έχει οδυνηρές μνήμες, αφού έζησε τον πόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο: «Μια περίοδο του ελληνισμού, η οποία ήταν πραγματικά πολύ οδυνηρή, η οποία άφησε σημάδια και σωματικά και ψυχικά μέσα μας», τονίζει, ενώ αναφέρεται και στους συμμαθητές του Θόδωρο Αγγελόπουλο, Λευτέρη Παπαδόπουλο και Αλέκο Φασιανό και στα χρόνια που πέρασαν μαζί στο 2ο Γυμνάσιο Αρένων Αθηνών. Τέλος, κάνει λόγο για την εποχή του «εγώ» και την προτεραιότητα που πρέπει να δίνουμε στις σχέσεις, διότι χωρίς ετερότητα ο άνθρωπος είναι απλά ένας αριθμός δελτίου ταυτότητας ή εκλογικού διαβατηρίου, όπως λέει χαρακτηριστικά. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης προβάλλεται πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την προσωπική και ακαδημαϊκή του πορεία.
Επιμέλεια-παρουσίαση: Νάνσυ Ζαμπέτογλου, Θανάσης Αναγνωστόπουλος
Συνέντευξη: Φανή Πλατσατούρα
Σκηνοθεσία: Θανάσης Τσαουσόπουλος
Έτος παραγωγής: 2024
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr