Ο Ηλίας Λογοθέτης γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1939, στη Λευκάδα, σπούδασε στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Παντείου, αγαπούσε την όπερα αλλά τελικά τον κέρδισε η υποκριτική. Φοίτησε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν μέχρι το 1967 και πήρε μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τους θιάσους Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου, Κάκιας Αναλυτή-Κώστα Ρηγόπουλου, Νίκου Ξανθόπουλου, Θανάση Βέγγου, Άγγελου Αντωνόπουλου-Μιράντας Κουνελάκη και με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1970, στο έργο «Βαβυλωνία» (διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Δ. Βυζάντιου) και ακολούθησαν εμφανίσεις του σε ταινίες όπως «Θανάση, σφίξε κι άλλο το ζωνάρι», «Πολίτες δεύτερης κατηγορίας», «’Aρπα κόλλα», «Τα παιδιά της χελιδόνας», «Τοπίο στην ομίχλη», «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», «Το μόνον της Ζωής του Ταξίδιον», για να αναφέρουμε μόνο μερικές, έγινε ευρύτερα γνωστός και από κωμικούς ρόλους που υποδύθηκε στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο και συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα στην τηλεόραση στο «Θέατρο της Δευτέρας» (ΕΡΤ1) και μουσικές παραστάσεις. Βραβεύτηκε για τις ερμηνείες του από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τις ταινίες «Βαβυλωνία» και «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κ. Βρεττάκου (1988).
Ο Ηλίας Λογοθέτης έφυγε από τη ζωή στις 28 Φεβρουαρίου 2024 και το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει την εκπομπή:
ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΗΛΙΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ
(video)
Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε το ταξίδι στη μνήμη του Ηλία Λογοθέτη, το οποίο πραγματοποιείται μέσα στην πολυσύχναστη Αθήνα μέσα σε ένα ταξί, το αγαπημένο μέσο του πρωταγωνιστή, όπου και ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων.
Ο σημαντικός Έλληνας ηθοποιός μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, την εφηβεία, τους πρώτους φίλους και την αφετηρία από την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Λευκάδα σε μια διαφορετική εποχή και μάλιστα σε ιδιαιτέρως δύσκολα χρόνια. Περιγράφει με λεπτομέρεια πώς έφηβος πια, αμέσως μετά το Γυμνάσιο, θα πάρει το λεωφορείο για ένα ταξίδι προς την μεγαλούπολη της Αθήνας και αναφέρεται με συγκίνηση στον φίλο του Γιώργο Ασδραχά, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με το Θέατρο Τέχνης. Μιλάει για τους συγγενείς του και τα πρόσωπα που του λείπουν, αλλά και τη δυσκολία επιστροφής στην αγαπημένη Λευκάδα.
Για το Θέατρο Τέχνης θυμάται το χώρο στο υπόγειο, το υποχθόνιο αυτό στοιχείο που ταίριαζε στον Κάρλο Κουν, την τελετουργία που συντελούνταν εκεί, την πίεση και την αδυναμία να αποδώσει ρόλους και να κατανοήσει στοιχεία των κειμένων και των έργων στα οποία δούλευαν. Ξεχωρίζει την υποκριτική μετάλλαξη ως δώρο από τον Κουν που κέρδισε ο ίδιος από τη μαθητεία δίπλα του και θυμάται την εμπειρία από τις πρόβες μαζί του στο Θέατρο Τέχνης, την μαγεία που ένιωσε τότε αλλά και τη θλίψη και την απογοήτευση που ακολουθεί συχνά τις σχέσεις με σημαντικά πρόσωπα.
Μιλάει επίσης για το ρόλο του στην παράσταση του Σ. Μπέκετ «Το τέλος του παιχνιδιού» στο Θέατρο Τέχνης του 1969 με αφορμή την ανακοίνωση της βράβευσης του Νόμπελ στον Μπέκετ. Θυμάται τη συνεργασία με τον Γιάννη Μόραλη, τον Γιάννη Χρήστου, την Ζουζού Νικολούδη, τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Μάνο Χατζιδάκι, επαφές με ανθρώπους οι οποίοι διαμόρφωσαν την καλλιτεχνική του αισθητική. Στέκεται στη σημασία της συμμετοχής του στους «Πέρσες» και εξηγεί τις συνθήκες, τις στερήσεις, τις δυσκολίες, την εμπειρία της μαθητείας στο Θέατρο Τέχνης, την προσποίηση, την ουσιαστική θεατρική εκπαίδευση που έλαβε εκεί, αλλά και την μοναχική του πορεία που ακολούθησε μακριά από ηγεμονικές ομάδες του θεατρικού χώρου. Μιλάει επίσης για το έργο «Μπλε / Πορτοκαλί», τη συνεργασία με την Ρούλα Πατεράκη, με τους νεαρούς ηθοποιούς Αλέξανδρο Σταύρου και Σταύρο Καλλιγά, και τη σημασία της εμπειρίας αυτής.
Κάνει μια στάση στο σπίτι του πρώτου κινηματογραφικού σκηνοθέτη με τον οποίο συνεργάστηκε, του Γιώργου Διζικιρίκη, του οποίου η «Βαβυλωνία› σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ήταν η πρώτη ταινία στην οποία έπαιζε ο Λογοθέτης και η αιτία που τον απομάκρυνε από το Θέατρο Τέχνης. Συζητούν για την ταινία και τραγουδούν μαζί, ενώ ο Λογοθέτης θυμάται και την βράβευσή του αλλά και μια θετική κριτική, την αντίδραση των δημοσιογράφων και τη συγκίνηση που ένιωσε εκείνες τις ημέρες.
Αναφέρεται στη σχέση του με τον Κάρολο Κουν, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, στον αποκλεισμό του από το Εθνικό θέατρο, αλλά και το παράπονό του για τη σύγχρονη πορεία του ελληνικού θεάτρου. Υπογραμμίζει τη σημασία της συνεργασίας με νέους ηθοποιούς, την αξία μια νέας αρχής σε μια νέα παράσταση, της συμμετοχής από την πιο απλή θέση, ακόμα και αν αυτή μοιάζει ασήμαντη ή μικρή. Μιλάει για τον πόνο που συνοδεύει τη λήξη μιας παράστασης, τον αποχωρισμό ηθοποιών και συνεργατών με τους οποίους συνδέεται κάθε φορά.
Μια άλλη στάση στο γραφείο του Έλληνα σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου και φέρνει στη μνήμη του την ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» και τις μαγικές στιγμές που έζησε σε αυτή, ενώ σχολιάζει τη σχέση ηθοποιού και σκηνοθέτη με τον Αγγελόπουλο. Εξηγεί τη σχέση του με τον κινηματογράφο και τους ρόλους που έχει υποδυθεί μέχρι και τη συμμετοχή του στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου του Βιζυηνού «Το μόνο της ζωής μου ταξίδιον» σε σκηνοθεσία του Λάκη Παπαστάθη.
Ο Ηλίας Λογοθέτης συζητάει με τον γιο του Αλέξανδρο Λογοθέτη, νεαρό ηθοποιό για το θέατρο και την παρακαταθήκη των μεγάλων δασκάλων. Η εκπομπή κλείνει με τον Ηλία Λογοθέτη στο σπίτι του όπου μοιράζεται μερικές από τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του για τη ζωή, το θέατρο και τους νέους ηθοποιούς.
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής παρεμβάλλονται πλάνα αρχείου από το Θέατρο Τέχνης, πλάνα από την παράσταση «Μπλε / Πορτοκαλί» του Τζο Πέχολ, στη «Νέα Σκηνή» του «Απλού θεάτρου», σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, το 2000, πλάνα από την ταινία «Βαβυλωνία» του Γιώργου Διζικιρίκη, από την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», από την ταινία «Το μόνο της ζωής μου ταξίδιον› του Λάκη Παπαστάθη, από «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κ. Βρεττάκου (1988), αλλά και πλούσιο αρχειακό φωτογραφικό υλικό από παραστάσεις του σημαντικού Έλληνα ηθοποιού.
Σκηνοθέτης: ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Διευθυντής Παραγωγής: ΝΟΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
Έτος παραγωγής: 2004
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr