Την 1η Μαρτίου 1998 έφυγε από τη ζωή ο Μανόλης Χατζηδάκης. Βυζαντινολόγος και Ακαδημαϊκός, επί σειρά ετών διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη και του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών, συγγραφέας και μελετητής, ο Μανόλης Χατζηδάκης υπήρξε μια σημαντική φυσιογνωμία της αρχαιολογίας, της ιστορίας της τέχνης, του πολιτισμού, που συνεισέφερε καθοριστικά στη μελέτη της βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής στην Ελλάδα.
Το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την «αυτοβιογραφία» του καταξιωμένου Βυζαντινολόγου και Ακαδημαϊκού, μέσα από την σειρά «Μονόγραμμα» του Γ.Σγουράκη (παραγωγής 1982).
ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
ΜΑΝΟΛΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ
Ο Μανόλης Χατζηδάκης, επί σειρά ετών διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη και διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου σε μια αυτοβιογραφική παρουσίαση της ζωής και του έργου του.
Με αφετηρία τη γέννησή του (το 1909) στο Ηράκλειο της Κρήτης, αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, τον θάνατο του πατέρα του και την εγκατάσταση της οικογένειάς του στην Αθήνα. Μιλά για τις σπουδές και το ξεκίνημα της επιστημονικής του δραστηριότητας και αναφέρεται στους σταθμούς της καριέρας του. Αφετηρία του επιστημονικού του προσανατολισμού, η πρώτη του επαφή με το μνημειακό πλούτο της Κρήτης στα σπουδαστικά του χρόνια κατά τις περιοδείες του στα μοναστήρια της Κρήτης. Αναφέρεται στη γνωριμία του με τον Αντώνιο Μπενάκη και στην υποτροφία του Μουσείου Μπενάκη, χάρις στην οποία παρέμεινε σπουδάζοντας για τέσσερα χρόνια στο Παρίσι και το Βερολίνο, όπου ειδικεύτηκε στην μουσουλμανική τέχνη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα αναλαμβάνει Υποδιευθυντής του Μουσείου Μπενάκη το 1939.
Ο Μανόλης Χατζηδάκης μιλά, ακόμη, για τη λειτουργία του Μουσείου την περίοδο της Κατοχής, την ανάδειξή του ως διδάκτορα το 1943, και το ξεκίνημα της συγγραφής κριτικών τέχνης στις εφημερίδες, για περίπου δεκαπέντε χρόνια. Ιδιαίτερο λόγο κάνει για τους τόπους ενδιαφέροντος που έχει μελετήσει-τα Μετέωρα, ένα από τα πιο σημαντικά μνημειακά συγκροτήματα της μεταβυζαντινής τέχνης-και ιδιαίτερα για τις τοιχογραφίες του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, τη συντήρηση των οποίων είχε επιβλέψει- το Άγιον Όρος, το Μοναστήρι του Σινά, καθώς και στις εργασίες του στη Ζάκυνθο, μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, ενώ αναφέρεται και στη ζωγραφική της Κρητικής Σχολής, θέμα στο οποίο διακρίθηκε ιδιαίτερα. Κάνει λόγο ακόμη, για την ίδρυση του Κέντρου συντήρησης τοιχογραφιών Ελλάδος, αλλά και ενός Φωτογραφικού Αρχείου στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, έργα τα οποία δεν ολοκλήρωσε μετά την απομάκρυνσή του από το Μουσείο επί Δικτατορίας. Τέλος, εκτός από την επιστημονική του καριέρα, στέκεται στην οικογενειακή του ζωή, και κάνει λόγο για το γάμο του με την Ευγενία Βέη και την οικογένειά του.
Έτος παραγωγής: 1982
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Χαρωνίτης
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Ηρώ Σγουράκη
Πρώτη προβολή: 27 Απριλίου 1982
Η ταινία συντηρήθηκε, ψηφιοποιήθηκε και αποκαταστάθηκε από το πρωτότυπο φιλμ 16mm, στα εργαστήρια του Αρχείου της ΕΡΤ με τον νέο εξοπλισμό (film scanner, color correction) που διαθέτει.
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr