Ο Μίνως Βολανάκης γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα, σπούδασε θέατρο στη σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη και από μικρή ηλικία εργάστηκε ως μεταφραστής θεατρικών έργων κυρίως για βιοποριστικούς λόγους. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Λονδίνο, όπου και ανέβασε από το 1958 μέχρι και το 1964 μία σειρά από έργα αρχαίων Ελλήνων κλασσικών καθώς και έργα από το σύγχρονο θεατρικό ρεπερτόριο. Κατά τη δεκαετία του 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα, συνεργάζεται με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και ανεβάζει σημαντικές παραστάσεις όπως το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ και τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη. Ο Μίνως Βολανάκης ασχολήθηκε με το ελεύθερο θέατρο και συνεργάστηκε με πάρα πολλούς θεατρικούς θιάσους της Αθήνας και ανέβασε μια σειρά από παραστάσεις με έργα των Ζαν Ζενέ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Χάρολντ Πίντερ και Αντόν Τσέχωφ. Κατά τη διάρκεια της επταετίας ο Μίνως Βολανάκης φεύγει για το Λονδίνο και επιστρέφει το 1974 για να αναλάβει τη διεύθυνση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας μέχρι και το 1977. Οι παραστάσεις του ΚΘΒΕ αυτής της περιόδου συγκαταλέγονται στα κορυφαία δείγματα θεατρικής δημιουργίας της εποχής εκείνης. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 ο Μίνως Βολανάκης ανέλαβε να δημιουργήσει θέατρα σε διάφορες περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (θέατρο Βράχων, Νίκαιας, Πετρούπολης, Λυκαβηττού, Τριανδρίας) με στόχο να δημιουργηθούν χώροι προσέλκυσης ενός κοινού που δεν πήγαινε συνήθως στο θέατρο, καθιστώντας έτσι μια υψηλή τέχνη προσιτή στα λαϊκά στρώματα. Ο Μίνως Βολανάκης διακρίθηκε επίσης για το μεταφραστικό του έργο σε αγγλικά θεατρικά έργα στα ελληνικά, αλλά και σε μεταφράσεις των ελληνικών κλασσικών έργων.
Το Αρχείο της ΕΡΤ με αφορμή την επέτειο 22 ετών από το θάνατο του σπουδαίου Έλληνα θεατρικού σκηνοθέτη, στις 15 Νοεμβρίου1999, παρουσιάζει την εκπομπή:
ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΜΙΝΩΣ ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ
(video)
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ από τη σειρά “ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΕΑΤΡΟΥ“, παραγωγής 1983, σκιαγραφεί το πορτρέτο του σκηνοθέτη και μεταφραστή Μίνου Βολανάκη. Συμπίπτει με την χρονική περίοδο που ο Μίνως Βολανάκης ασχολείται με τη μετατροπή παλιών λατομείων (του Βύρωνα, της Νίκαιας, της Πετρούπολης) σε υπαίθρια θέατρα με σκοπό την αποκέντρωση του θεάτρου και την προσέλκυση του ευρύτερου κοινού. Ο σκηνοθέτης αναφέρεται στην ιδέα του σχετικά με την αξιοποίηση των βράχων και στα πλεονεκτήματα που προσφέρουν οι ανοιχτοί αυτοί χώροι στην παρουσίαση του αρχαίου δράματος. Μιλάει για τη διαμόρφωση του παλιού λατομείου του Λυκαβηττού το 1965 όταν συνεργάστηκε με την Άννα Συνοδινού και θυμάται την παράσταση της “Μήδειας” με την Μελίνα Μερκούρη που ανέβασε στον ίδιο χώρο. Παράλληλα, παρατίθενται στοιχεία για την καλλιτεχνική διαδρομή του Μίνου Βολανάκη ενώ ο ίδιος καταθέτει τις απόψεις του για το θέατρο, το ρόλο του ηθοποιού και του σκηνοθέτη. Προσεγγίζεται, επίσης, η δημιουργική του πορεία στο εξωτερικό ως προς τα έργα με τα οποία καταπιάστηκε, όπως επίσης η συνεισφορά του στην αρχαία τραγωδία μέσα από την μεταφραστική του δραστηριότητα. Διακρίνοντας ανάμεσα στις δουλειές του ο Μίνως Βολανάκης ξεχωρίζει τις παραστάσεις των έργων “Βάκχες“, “Οι αριθμημένοι” του Ελίας Κανέττι και “Η στέψη της Ποππαίας” του Κλαούντιο Μοντεβέρντι. Την αφήγησή του πλαισιώνει φωτογραφικό υλικό από έργα που ανέβασε ενώ παρακολουθούμε αποσπάσματα από την παράσταση του “Οιδίποδα Τύραννου” για το Εθνικό Θέατρο το 1982 κατά την παρουσίασή του στο υπαίθριο θέατρο της Πετρούπολης. Περιέχονται επίσης, πλάνα αρχείου από το νταμάρι της Πετρούπολης κατά τη διάρκεια των αναγκαίων προετοιμασιών στο χώρο που προηγήθηκαν της παράστασης.
Σκηνοθεσία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Έρευνα – Επιμέλεια: ΝΑΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΥΘΙΝΟΣ
Έτος παραγωγής: 1983
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr