Η ηθοποιός Ντίνα Κώνστα γεννήθηκε στη Σάμο το 1938. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, ενώ παράλληλα εργαζόταν για να πληρώσει τις σπουδές της μιας και σπούδαζε κρυφά από τους γονείς της. Μαθήτευσε δίπλα στην μεγάλη Μαίρη Αρώνη και πρωτοεμφανίστηκε στην Ελεύθερη Σκηνή το 1965, ενώ για επτά χρόνια συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο. Αν και τα πρώτα χρόνια της καριέρας της υποδυόταν δραματικούς ρόλους, σύντομα διακρίθηκε και σε κωμικούς. Στην ΕΡΤ είχε παίξει σε πολλές σειρές κατά τις δεκαετίες ’70 και ’80, όπως για παράδειγμα «Ο Συμβολαιογράφος«, «Ζηνοβία», «Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα, «Οι Άθλιοι των Αθηνών», «Ο Κίτρινος Φάκελος», «Οι φρουροί της Αχαΐας», «Το μινόρε της αυγής», «Η κυρία Κούλα», «Χαίρε Τάσο Καρατάσο», ενώ είχε δανείσει τη φωνή της στη Μαντάμ Πιπεριά στη «Φρουτοπία».
Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει την εκπομπή «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ» της Λένας Αρώνη, παραγωγής 2006 με συνέντευξη της αγαπημένης ηθοποιού, η οποία έφυγε από τη ζωή στις 3 Ιουλίου 2022:
«ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΝΑ ΑΡΩΝΗ»
ΝΤΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑ
(video)
Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς η Λένα Αρώνη φιλοξενεί την ηθοποιό Ντίνα Κώνστα, η οποία μιλάει για τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, τη ζωή στην επαρχία και στη φύση και τα πλεονεκτήματα σε σχέση με τη ζωή στην πόλη. Εξηγεί ότι από μικρή έπληττε, αγαπούσε τα βιβλία και αποφάσισε από νωρίς ότι ήθελε να κάνει μια δουλειά που θα της επέτρεπε να «φεύγει» και ότι αυτοί ήταν οι λόγοι που την οδήγησαν να ασχοληθεί με την τέχνη. Περιγράφει πώς Βρήκε δουλειά και ξεκίνησε τις σπουδές της στη σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη. Μιλάει για τη σχέση της με την κωμωδία, την ανάγκη αυτή να συνδέεται με την τραγικότητα των πραγμάτων, ενώ εξηγεί την ευθύνη που έχει ο ηθοποιός απέναντι στο συγκεκριμένο είδος θεάτρου. Αναφέρεται επίσης στους όρους υπό τους οποίους λειτουργεί το θέατρο για τον ηθοποιό και το κοινό και σχολιάζει το επίπεδο του θεάτρου και της τηλεόρασης. Γίνεται αναφορά στην τηλεόραση και τις σειρές στις οποίες συμμετείχε, στην εμπειρία της από τη συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο επί επτά χρόνια κατά τα οποία ένιωσε ότι υπήρχε μια παραπλανητική αίσθηση ασφάλειας, αλλά και απογοήτευση από κάποιες διαδικασίες που συνάντησε εκεί. Η Κώνστα υπογραμμίζει τα πλεονεκτήματα που υπήρχαν στο Εθνικό, ακόμα και αν αυτά ήταν επιφανειακά, ενώ θυμάται ως κορυφαίες στιγμές τις εμπειρίες της Επιδαύρου και του Ηρώδειου με το Εθνικό Θέατρο. Για το μέλλον εξηγεί ότι πάντα υπάρχει δίψα για κάτι καινούριο, ενώ γίνεται λόγος και για την ενασχόλησή της με την πολιτική και τη σχέση της με την αριστερά.
Σκηνοθεσία: Πένυ Παναγιωτοπούλου
Παρουσίαση: Λένα Αρώνη
Έτος παραγωγής: 2006
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr