Η σημαντική Ελληνίδα χορογράφος Ραλλού Μάνου έφυγε από τη ζωή στις 15 Οκτωβρίου 1988.
Γεννήθηκε το 1915. Σπούδασε χορό στη σχολή της Κούλας Πράτσικα (1933-1934), γερμανικά στη Γερμανική Σχολή και πιάνο με την Πολυξένη Ματέϋ. Κατόπιν, διδάχθηκε ρυθμική, γυμναστική και μουσική στο Παρίσι και συνέχισε τις σπουδές χορού στο Μόναχο, όπου απόκτησε δίπλωμα διδασκαλίας χορού. Ξαναγύρισε στην Κούλα Πράτσικα για να διδάξει πια συμμετέχοντας, παράλληλα, στις παραστάσεις της. Το 1936 συμμετείχε μαζί της και με την Αλέκα Κατσέλη στην πρώτη αφή της ιερής φλόγας στην Ολυμπία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Το 1941 ίδρυσε την δική της Επαγγελματική Σχολή Χορού. Το 1947 πηγαίνει στη Νέα Υόρκη όπου συναντήθηκε με τη Μάρθα Γκράχαμ, κορυφαίο όνομα του σύγχρονου χορού, και διδάχθηκε το σύστημά της.
Το 1951 ίδρυσε το «Ελληνικό Χορόδραμα» συγκεντρώνοντας γύρω της σπουδαίες προσωπικότητες του πνεύματος και της τέχνης. Η δράση του ήταν ενταγμένη στο συνολικό πνευματικό κίνημα της εποχής και στην μακρά δημιουργική πορεία του παρουσίασε μνημειώδεις παραστάσεις που άφησαν εποχή και πέρασαν στην ιστορία.
Με αφορμή την επέτειο θανάτου της, δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ και το «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ» (Β΄ κύκλος, Επ. 009), μέρος της εκπομπής με τη Ραλλού Μάνου:
(video)
Σε τηλεοπτική της εμφάνιση το 1986 στην εκπομπή «Καλλιτεχνικό Καφενείο», η Ραλλού Μάνου συζητά με τον Βασίλη Τσιβιλίκα, έναν από τους οικοδεσπότες της εκπομπής και μιλάει για τις αρχές της σωστής χορευτικής διαπαιδαγώγησης και την ευθύνη του δασκάλου, εκφράζοντας τις σκέψεις της γύρω από την τέχνη του χορού και τη διδασκαλία της.
Αναφέρεται ιδιαίτερα στην κατάκτηση της ελληνικότητας στο χορό, ιδέα που ακολούθησε στην καλλιτεχνική της πορεία. Η ίδια προσδιόριζε άλλωστε την ουσία του «Ελληνικού Χοροδράματος» ως προσπάθεια «δημιουργίας ελληνικής χορευτικής ερμηνείας, αποφεύγοντας τη μίμηση ξένων τρόπων. Για την προβολή της Ελλάδας μέσω της τέχνης του χορού χρησιμοποιούσε χορογραφικές μουσικές και ενδυματολογικά στοιχεία της ελληνικής παράδοσης. Θυμίζει τη σχετική φράση της Αμερικανίδας δασκάλας της Μάρθας Γκράχαμ: «το αίμα μου θυμάται» συναινώντας πως υποσυνείδητα κουβαλά κανείς την παράδοση μέσα του.
Θα μείνουν στην ιστορία οι παραστάσεις που σχεδίασε και παρουσίασε η Μάνου, σε συνεργασία με σημαντικούς δημιουργούς της εποχής, όπως οι: Μάνος Χατζιδάκις, Σπύρος Βασιλείου, Γιάννης Μόραλης, Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Ξενάκης και Γιώργος Κουρουπός.
Ανάμεσα σε αυτές η ίδια ξεχωρίζει στην εκπομπή τις πρώτες της παραστάσεις όπως ο «Μαρσύας» (1950), με θέμα την ελληνική μυθολογία, σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και με κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, «Το καταραμένο φίδι», εμπνευσμένο από το Θέατρο Σκιών του Καραγκιόζη και τις «Εξι λαϊκές ζωγραφιές», «Μήδεια» (1958) και αργότερα «Οιδίποδας Άνθρωπος» σε μουσική Γιώργου Κουρουπού. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην εμπειρία της χορογραφικής δημιουργίας της για το έργο «Πιθοπρακτά» σε μουσική του Ιωάννη Ξενάκη.
Τέλος, αναφέρεται στους πιο σημαντικούς σταθμούς της πορείας του «Ελληνικού Χοροδράματος». Στο στούντιο της εκπομπής παρουσιάζεται χορογραφία από τη «Φαντασία στον Αριστοφάνη» σε μουσική Γιώργου Τσαγκάρη και διδασκαλία της Μάνου, από τις χορεύτριες Εύα Καπάζογλου, Μάρω Γρηγορίου, Ασπασία Σιδεράτου, Μαρουσώ Καραλέκα, Βάσια Λιονάκη.
Έτος παραγωγής: 1986
Τηλεσκηνοθεσία: Νέστωρ Παβέλλας
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr