Συμπληρώνονται φέτος δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο της αγαπημένης ηθοποιού του μουσικού θεάτρου και του κινηματογράφου Σπεράντζας Βρανά, η οποία έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 29 Σεπτεμβρίου του 2009. Η Ελπίδα Χωματιανού, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1928 στο Μεσολόγγι. Έμεινε ορφανή σε νεαρή ηλικία, γεγονός που καθόρισε τη ζωή της. Ξεκίνησε τη θεατρική της πορεία την περίοδο της Κατοχής από τους θιάσους των λεγόμενων ”μπουλουκιών”. Σε αυτούς τους θιάσους εκπαιδεύτηκε σε όλα τα θεατρικά είδη (πρόζα, μουσική κωμωδία, οπερέτα). Το 1948 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη θεατρική Αθήνα, στην σκηνή του ”Μετροπόλιταν” στην επιθεώρηση των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου ”Άνθρωποι, Άνθρωποι” όπου και ερμήνευσε για πρώτη φορά το ”Τραμ το τελευταίο”, τραγούδι που έμελλε να ταυτιστεί με τη φωνή της.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα καθιερώθηκε στην επιθεώρηση ερμηνεύοντας μερικά από τα πιο γνωστά επιθεωρησιακά τραγούδια (”Μάμπο μπραζιλέρο”, ”Δώσε”, ”Η Βαλίτσα”). Τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 θεωρούταν μία εκ των κορυφαίων πρωταγωνιστριών της επιθεώρησης. Το 1985 εγκατέλειψε οριστικά την υποκριτική και αφοσιώθηκε στην συγγραφή βιβλίων, την οποία είχε ξεκινήσει από το 1981 με το βιβλίο της ”Τολμώ”. Ακολούθησαν και άλλα βιβλία: ”Τα μπουλούκια, το θέατρο και εγώ” (1982), ”Επιθεώρηση καψούρα μου” (1985), ”Ποιος θα μου πει την αλήθεια;” (1997), κ.ά.
Παράλληλα, συμμετείχε σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Πρωτοεμφανίστηκε στην κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου ”Έλα στο θείο…” (1950). Ακόμη έπαιξε στις ταινίες: ”Η ωραία των Αθηνών” (1954), ”Κάλπικη Λίρα” (1955), ”Μέλπω” (1958), κ.ά. Το 1966 παντρεύτηκε τον τραγουδιστή Παύλο Πατάκα, με τον οποίο έζησε μαζί τέσσερις δεκαετίες.
Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει ένα επεισόδιο της σειράς ”Σαν παραμύθι…” παραγωγής 2004, στο οποίο η Σπεράντζα Βρανά παραχωρεί μια μακρά συνέντευξη.
ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ…
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΚΟΡΗ
Η εκπομπή ”Σαν παραμύθι…” είναι μια σειρά εκπομπών που παρουσιάζει σημαντικές στιγμές, γεγονότα και ξεχωριστές ανθρώπινες ιστορίες, μέσα από την αφήγηση των πρωταγωνιστών τους. Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι αφιερωμένο στην ηθοποιό Σπεράντζα Βρανά.
Στην αρχή του επεισοδίου, η Σπεράντζα Βρανά μιλά για την απώλεια της μητέρας της στην περίοδο της Κατοχής, η οποία την στιγμάτισε. Έπειτα, θυμάται πως ξεκίνησε να δουλεύει στο θέατρο και ειδικότερα σε διάφορα θεατρικά μπουλούκια που ανέβαζαν παραστάσεις κάτω από δύσκολες συνθήκες σε πλατείες, καφενεία και αποθήκες στην επαρχία. Ακόμη, περιγράφει τη γνωριμία της με τον ηθοποιό Κώστα Χατζηχρήστο την περίοδο της Κατοχής και την συνεργασία τους.
Στην συνέχεια, η Σπεράντζα Βρανά μιλά για το πως ξεκίνησε να παίζει σε επιθεωρήσεις και ειδικότερα για το πρώτο της σόλο νούμερο στο θέατρο Ακροπόλ όπου και ερμήνευσε το τραγούδι ”Δώσε”, που έμελλε να γίνει μία από τις μεγάλες της επιτυχίες. Η αναδρομή της συνεχίζει με διάφορες στιγμές από την μακρά πορεία της στην επιθεώρηση. Ακόμη, θυμάται την ερωτική σχέση της και παρ’ ολίγον γάμο της με τον ηθοποιό Κώστα Βουτσά και μιλά για τον σύζυγο και σύντροφο της ζωής της, Παύλο Πατάκα.
Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου προβάλλονται αποσπάσματα από ταινίες και θεατρικές παραστάσεις στις οποίες πήρε μέρος.
Έτος παραγωγής: 2004
Σενάριο-σκηνοθεσία: Νίκος Παπαθανασίου
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Αθηνά Καμπάκογλου