Φέτος συμπληρώνονται 82 χρόνια από το θάνατο του Σπύρου Λούη.
O Σπύρος Λούης ήταν Έλληνας μαραθωνοδρόμος και ο μεγάλος νικητής στο Μαραθώνιο των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στις 29 Μαρτίου 1896. Γεννήθηκε στις 12 Γενάρη 1872 στο Μαρούσι που ήταν τότε ένα χωριό λίγο έξω από την Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς στα γύρω χωριά (σε μια εποχή χωρίς κεντρικό δίκτυο ύδρευσης) και ο Σπύρος εργαζόταν μαζί του. Xωρίς να σχετίζεται με τον αθλητισμό, ο Σπύρος ξεχώρισε για την ταχύτητά και την αντοχή του κατά τη στρατιωτική του θητεία.
Ο Λούης έτρεξε στον αγώνα του Μαραθωνίου με την προτροπή του διοικητή του, ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου, που ήταν και αθλητικός κριτής. Χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία, ο Λούης κατόρθωσε (με χρόνο 2:58:50 για τη διαδρομή των 40 χιλιομέτρων) να επικρατήσει των αντιπάλων του, επευφημούμενος από τους θεατές κατά την είσοδό του στο Καλλιμάρμαρο. Στις 3 Απριλίου 1896, στην τελετή απονομής, ο Λούης έλαβε κλάδο ελαίας και το ασημένιο μετάλλιο (τότε δεν χρησιμοποιούσαν το χρυσό). Ήταν πλέον λαϊκός ήρωας. Ο Λούης πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο ως επίσημος αντιπρόσωπος της Ελλάδας, μεταφέροντας το Ολυμπιακό σύμβολο της Ελλάδας, τον κότινο. Αυτή ήταν και η τελευταία του δημόσια εμφάνιση. Πέθανε στις 26 Μαρτίου 1940. Με αφορμή την επέτειο 82 ετών από το θάνατο του , το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει επεισόδιο της σειράς «Πρώτη σελίδα», αφιερωμένο στον ίδιο, σε παρουσίαση Φρέντυ Γερμανού, το οποίο προβλήθηκε στις 3/9/1982.
ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΥΣΤΑ, ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ, ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΤΑΛΛΙΟ
(video)
Η «Πρώτη σελίδα» ήταν σειρά αφιερωματικών εκπομπών του Φρέντυ Γερμανού. To συγκεκριμένο επεισόδιο, γυρισμένο με αφορμή τους πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου που γίνανε στο νεότευκτο Ολυμπιακό Στάδιο το Σεπτέμβριο του 1982, είναι αφιερωμένο στον Σπύρο Λούη και παρουσιάζει πως έτρεξε στον μαραθώνιο για ένα κορίτσι, κέρδισε ένα Ολυμπιακό μετάλλιο ενώ κανείς δε το περίμενε και πήρε σαν πριμ ένα κάρο.
Ο Γερμανός αποκαλύπτει στοιχεία για τη διαδρομή του πρώτου αθλητικού θρύλου της νεότερης Ελλάδας που πέθανε ξεχασμένος και γεμάτος πίκρα. Μέσα από αρχειακό υλικό και από αφηγήσεις των απογόνων του, αλλά και υπερηλίκων φίλων του, που ακόμα ζούσανε τότε, αναδεικνύεται η προσωπικότητα και πτυχές της ζωής του αλλά και το πλαίσιο της εποχής στην οποία έζησε. Για το παράπονο του Λούη από το ελληνικό κράτος και την υποτίμηση της αξίας του μιλούν οι νύφες του, σύζυγοι των γιων του, Ευτυχία και Χρυσούλα Λούη ,τα εγγόνια του Ελένη και Σπύρος και οι φίλοι του Παναγιώτης Κανέλλης και Όττο Σίμιτσεκ. Ο αυτόπτης μάρτυρας του Μαραθωνίου του 1896 Δημήτρης Πέτσας αφηγείται τις αναμνήσεις του από εκείνη την ημέρα ενώ ο γιος του δεύτερου στον τερματισμό Χαρίλαου Βασιλάκου, Κώστας, μεταφέρει την εκδοχή του πατέρα του για τον αγώνα. Τέλος, ο Στέλιος Κυριακίδης, που κατέρριψε το ρεκόρ του Λούη το 1934, αναφέρεται στη συνάντησή του μαζί του.
Προβάλλονται μεταξύ άλλων πλάνα από την οδό και την οικία Σπύρου Λούη στο Μαρούσι, δημοσιεύματα τύπου, σκίτσο που απεικονίζει το Καλλιμάρμαρο στολισμένο για να υποδεχτεί τους μαραθωνοδρόμους, φωτογραφία της συζύγου του Λούη, γελοιογραφίες και σκίτσα της εποχής για το μαραθώνιο του 1896. Aκόμη προβάλλονται πλάνα της προτομής του Λούη σε πάρκο του Αμαρουσίου, αλλά και το μοναδικό φιλμ που δείχνει το Λούη λίγο πριν πεθάνει.
Τηλεσκηνοθεσία: Γιώργος Δάμπασης
Παρουσίαση: Φρέντυ Γερμανός
Έρευνα- ρεπορτάζ: Ντέπυ Γκολεμά
Έτος παραγωγής: 1982
Πρώτη προβολή: 3/9/1982.
Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr