Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από τον θάνατο του συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη που έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιανουαρίου 2021. Ο πολυσχιδής συγγραφέας κατέθεσε έργο τόσο στην ελληνική όσο και στη γαλλική λογοτεχνία. Εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1969, ο πολυσχιδής συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης της εφημερίδας Le Monde και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά.
Το έργο του Αλεξάκη είναι εξίσου αναγνωρισμένο στην Ελλάδα (κέρδισε, ανάμεσα σε άλλα, το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2004 για τις «Ξένες Λέξεις») και τη Γαλλία (Βραβείο Médicis για τη “Μητρική Γλώσσα” το 1995, Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας για το «μ.Χ.» το 2007). Ασχολήθηκε επίσης με το χιουμοριστικό σκίτσο και με τον κινηματογράφο, ως σεναριογράφος αλλά και ως σκηνοθέτης. Το 2017, ο Βασίλης Αλεξάκης αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι γλώσσες ήταν από τα κύρια θέματα του έργου του ανάμικτα με τα προσωπικά του βιώματα.
Ασχολήθηκε επίσης με το χιουμοριστικό σκίτσο και με τον κινηματογράφο, ως σεναριογράφος αλλά και ως σκηνοθέτης.
Το Αρχείο της ΕΡΤ με αφορμή την ημερομηνία θανάτου του σημαντικού συγγραφέα παρουσιάζει την εκπομπή «Μονόγραμμα», παραγωγής του 2017, στην οποία αυτοβιογραφείται ο ίδιος.
ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
(video)
Στην εκπομπή ο Βασίλης Αλεξάκης ξεκινά την αφήγησή του αναφερόμενος σε μνήμες από τα παιδικά του χρόνια στην Καλλιθέα της δεκαετίας του ’50 και τη Σαντορίνη, καθώς και στους γονείς του. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Λεόντειο κι αυτό καθόρισε την πορεία του, αφού από το σχολείο αυτό, εξασφάλισε μια υποτροφία για να σπουδάσει δημοσιογραφία στο εξωτερικό. Έτσι, σε ηλικία 17 ετών βρέθηκε σπουδαστής στη Γαλλία, στην Ανωτάτη Δημοσιογραφική Σχολή της Λιλ. Θυμάται τα χρόνια της στρατιωτικής του θητείας, τελειώνοντας τη Σχολή, στην Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων και την γνωριμία του εκεί με στρατιώτες που είχαν σχέση με τον κινηματογράφο ή με τη δημοσιογραφία, όπως τον Πανουσόπουλο, τον Περράκη, τον Θανάση Αρβανίτη και τον Τάκη Γιαννόπουλο. Έτσι άρχισε να ενδιαφέρεται για το σινεμά.
Έπειτα αφηγείται την περίοδο παραμονής του στο Παρίσι όπου εγκαθίσταται από το 1969, μιλάει για τη δεκαπεντάχρονη συνεργασία του με την εφημερίδα Le Monde και εξηγεί πώς η εμπειρία της δημοσιογραφίας τον ωφέλησε στη μυθιστορηματική γραφή η οποία και τον κέρδισε, οπότε αφοσιώθηκε στο μυθιστόρημα. Παθιασμένος με τη γλώσσα, που αποτελεί κεντρικό θέμα των βιβλίων του, μιλάει για τη σχέση μητρικής γλώσσα και εκείνης που μαθαίνει κανείς σε ξένη χώρα, αναφερόμενος στην προσωπική του εμπειρία. Περιγράφει, επίσης, τα θέματα των βιβλίων του, «Η μητρική γλώσσα» (1995), «Το κλαρινέτο» (2016), ένα βιβλίο για τον θνήσκοντα φίλο του και την ελληνική κρίση. Το πρώτο του βιβλίο που έγραψε απευθείας στα ελληνικά ήταν το «Τάλγκο» (1982) στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Ξαφνικός έρωτας» σε σενάριο-σκηνοθεσία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου από την οποία προβάλλονται αποσπάσματα. Εξομολογείται τη σχέση του με τη συγγραφή και το πώς γράφει ένα μυθιστόρημα.
Αναφέρεται, τέλος, στη σχέση του με το σινεμά. Μιλάει για την πρώτη του ταινία, μια κωμωδία μικρού μήκους «Είμαι Κουρασμένος» και την ταινία του «Οι Αθηναίοι» που βραβεύτηκε στο Α΄ βραβείο διεθνούς φεστιβάλ ταινιών χιούμορ του Charmousse (1991). Προβάλλονται χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την τηλεταινία «Το Τραπέζι», σε σενάριο-σκηνοθεσία του ίδιου. Περιλαμβάνεται επίσης απόσπασμα από εκδήλωση με δήλωση του Τίτου Πατρίκιου για τον Βασίλη Αλεξάκη.
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κεσίσογλου
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης
Δείτε περισσότερα στο https://archive.ert.gr