Η Ζωή Λάσκαρη, η Ελληνίδα «σταρ» της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 2017. Από το 1961 που ο Φιλοποίμην Φίνος την επέλεξε στην ταινία «Κατήφορος» η Ζωή Λάσκαρη πρωταγωνίστησε σε πάρα πολλές επιτυχίες της Φίνος Φιλμ, φτάνοντας στα τέλη της δεκαετίας του 1960 να θεωρείται μια από τις δημοφιλέστερες ηθοποιούς του ελληνικού σινεμά. Τη δεκαετία του 1970 στράφηκε στο θέατρο και πρωταγωνίστησε σε μεγάλες θεατρικές επιτυχίες.
Το Αρχείο της ΕΡΤ, με αφορμή την συμπλήρωση επτά ετών από τον θάνατο της μεγάλης πρωταγωνίστριας, θυμάται την θεατρική παράσταση «Η Κυρία του Μαξίμ» του Ζωρζ Φεϋντώ, που προβλήθηκε στο πλαίσιο της εκπομπής «Το Θέατρο της Δευτέρας» το 1980, με τη Ζωή Λάσκαρη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Η ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜ
Η παράσταση «Η Κυρία του Μαξίμ» του Ζωρζ Φεϋντώ, προβλήθηκε στο πλαίσιο της εκπομπής «Το Θέατρο της Δευτέρας» στις 26/05/1980, με τη Ζωή Λάσκαρη στον πρωταγωνιστικό ρόλο της νεαρής χορεύτριας του Μαξίμ (“το Γαριδάκι”). Το έργο, σε μετάφραση Δέσπως Διαμαντίδου, σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, σκηνικά-κοστούμια Αντώνη Κυριακούλη, μουσική σύνθεση Λουκιανού Κηλαηδόνη, στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και χορογραφίες Γιάννη Φλερύ, είχε ανεβεί τον χειμώνα του 1979-1980 και στο Θέατρο «Διάνα». Μαζί με τη Ζωή Λάσκαρη παίζουν οι: Γιώργος Μιχαλακόπουλος στο ρόλο του γιατρού Λουσιέν Πετυπόν, Χρυσούλα Διαβάτη (Γκαμπριέλα Πετυπόν), Γιάννης Σαββαϊδης (γιατρός Μουζικούρ), Πάνος Ξενάκης (Ετιέν), Θόδωρος Έξαρχος (Στρατηγός Πετυπόν) και άλλοι. Η τηλεσκηνοθεσία της παράστασης που γυρίστηκε για το «Θέατρο της Δευτέρας» ήταν του Στέλιου Ράλλη.
Πρόκειται για μια φαρσοκωμωδία που γράφτηκε στο τέλος του 19ου αιώνα (1899) και μέσα από μια σειρά παρεξηγήσεων και λαθών σχολιάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Με λίγα λόγια, η υπόθεση του έργου, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της παράστασης Κώστα Μπάκα, συνοψίζεται ως εξής, στο περιοδικό “Ραδιοτηλεόραση”:
“Ο νεαρός και ανύπαντρος γιατρός Μουζικούρ ένα βράδυ παρασέρνει στο Μαξίμ τον φίλο του και συνάδελφό του Πετυπόν, έναν αστό, συντηρητικό, που πρώτη φορά ξεκολλά από την καταπιεστική φροντίδα της θρησκόληπτης γυναίκας του και το ρίχνουν έξω. Την άλλη μέρα βρίσκουν τον Πετυπόν να κοιμάται κάτω από τον καναπέ του σπιτιού του, ενώ στο κρεβάτι του ανακαλύπτουν ένα μικρό πονηρό χορευτριάκι, το «Γαριδάκι», που το πήρε τη νύχτα απ’ το Μαξίμ, μα ο καημένος τώρα πια δεν θυμάται τίποτα. Από εδώ αρχίζει να πλέκεται μια ιστορία με απίθανα μπλεξίματα που αγγίζουν σχεδόν το παράλογο και δημιουργούν μια ποίηση, που μόνο μέσα από την ελευθερία του εξωφρενικού μπορεί να σταθεί. Είναι καταπληκτικό το πώς ο συγγραφέας καταφέρνει να δημιουργεί μια αληθοφάνεια στην εξέλιξη των γεγονότων. Είναι αξιοθαύμαστη η ακρίβεια με την οποία η μια σκηνή διαδέχεται την άλλη, το ένα ψέμα πώς γεννά το άλλο, για να φτάσει κάποια στιγμή που να μη γνωρίζει ο σκύλος τον αφέντη του, και ο μόνος που κατέχει το νόημα του μυστικού είναι ο θεατής, γι’ αυτό και ξεκαρδίζεται από τα γέλια, γιατί αυτός ξέρει εκείνο που τα πρόσωπα στη σκηνή αγνοούν” («Ραδιοτηλεόραση», τ.537, σελ.43).
Σκηνοθεσία:
Κώστας Μπάκας
Τηλεσκηνοθεσία:
Στέλιος Ράλλης
Ημερομηνία Προβολής:
26/05/1980
Δείτε περισσότερα στο archive.ert.gr