Φώτης Σιώτας: “Με το τραγούδι γνώρισα τη μουσική… Και τώρα είναι η ώρα του”

Ο βιολιστής Φώτης Σιώτας μας μίλησε για το νέο του μουσικό όχημα, τους Σωτήρες, με το οποίο κυκλοφόρησαν στη δισκογραφική εταιρία της Κύπρου, Louvana Records, έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ελληνικούς δίσκους της χρονιάς που ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει. Η παρουσίαση του πρώτου τους δίσκου στη Θεσσαλονίκη θα γίνει την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου στο Υπόγειο (Μελενίκου 13).

Για την παρουσίαση του ομώνυμου άλμπουμ διαβάστε λεπτομέρειες εδώ.

Με το Λευτέρη Μουμτζή γνωρίζεστε περίπου επτά χρόνια, είχατε παίξει με τους Sancho στο Φέγγαρο, το Φεστιβάλ της Κύπρου και από τότε γίνατε φίλοι… Στους Σωτήρες συνεργάζεστε πλέον και μουσικά. Πες μας περισσότερα για αυτή τη δουλειά.

Με τον Λευτέρη γνωριζόμαστε περίπου οκτώ χρόνια. Καθόμουν σε μια μπάρα στην Αθήνα και ήρθε κάθισε δίπλα μου και μου είπε. ” ‘Έχεις κάνει κάτι δικό σου? Θέλω να έρθεις στην Κύπρο να παίξεις, θα σου κλείσω εγώ κάποιες εμφανίσεις.” Αν και το φυσιολογικό θα ήταν να μην εμπιστευθώ κάποιον που δεν ξέρω και μου προτείνει δουλειά , μέσα σε ένα μπαρ, παρόλα αυτά πήγαμε και παίξαμε σαν SANCHO 003! Με το ίδιο θράσος μετά από δύο χρόνια με ρώτησε γιατί δε γράφω τραγούδια αφού τραγουδάω. Και τελικά μπλέξαμε και εγώ και ο Κώστας Παντέλης με τον Βασίλη Μπαχαρίδη, μας “έψησε” η παρέα της Κύπρου , (Αντρέας Τραχωνίτης και Μικαέλα Τσαγκάρη), ο Αντρέας και ο Λευτέρης με βοηθό την Μικαέλα έχουν κάνει την παραγωγή του δίσκου. Όχι όμως μόνο η παρέα, μα και οι δράσεις τους εκεί (LOOP FESTIVAL, Φέγγαρος Φεστιβάλ, Μουσικό Χωριό, δίσκοι , βίντεο κλπ) και έτσι δεθήκαμε και αυτό μας έβγαλε να κάνουμε μουσικές μαζί.

“Ξέρω μια πόλη γέρικη  κλειδομανταλωμένη… οι νόμοι της παράθυρα φύλακες νυσταγμένοι… θαρρείς για πυροτέχνημα το φως για το καντήλι” είναι οι πρώτοι στίχοι που ακούς στο «Τελώνια». Τα τελώνια είναι λέει «δαιμονικά όντα προικισμένα με πολύ μεταμορφωτική δύναμη, όχι πάντα επιβλαβή για τους ανθρώπους» Σε τι αναφέρεται το συγκεκριμένο τραγούδι;

Οι στίχοι είναι του Γιάννη Μελισσίδη, δεν μπορώ να πω σε τι αναφέρεται…  Μπορώ να πω πώς το μεταφράζω… Έτσι όπως ζούμε στις σύγχρονες κοινωνίες, με τόση αβεβαιότητα, άγχος, λάθος προτεραιότητες, θάβοντας δηλαδή τα βασικά και ζωογόνα , ασχολούμενοι με ασήμαντα δήθεν σημαντικά κατασκευασμένα προβλήματα τα οποία επινοούμε συνεχώς λαίμαργα, μη τυχών και ξεμυτίσει κάνα κλαράκι ανθρωπίλας, έχουμε γίνει μετρίου δυναμικού πλάσματα που δεν μπορούμε να εξελιχθούμε.  Στην “πόλη” που περιγράφει το τραγούδι ζουν κάποιοι άλλοι… Το λέει και το τελευταίο στιχάκι που κακώς έκοψα απ’ το τραγούδι:

“Εδώ δεν παίζουν όργανα

δεν αντηχούν τραγούδια

γενναίοι σκάβουν άμυνες

και οι δειλοί λαγούμια “.

«Ξένο τον είπαν άνθρωπος ήτανε… δεν παίρνω θέση είμαι στη μέση… και προπάντων φοβισμένοι όταν σβήνει η TV… στο όνειρο μας πάντα ξένοι» σημειώνω γρήγορα τους στίχους γιατί με βάζουν σε σκέψεις. Θέλατε να περιγράψετε μέσα από αυτά τα λόγια όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια;

Εδώ τα λόγια είναι της Φωτεινής Λαμπρίδη.  Η αίσθηση που έχει κάποιος ακούγοντας το δίσκο είναι μία περιγραφή των τελευταίων 20 χρόνων από κάποιον ο οποίος προσπαθεί να καταλάβει τι έγινε, ποιος είναι τελικά  ο ίδιος, αν θα πρέπει να γελάσει ή να κλάψει, αν θα πρέπει να αισθάνεται υπεύθυνος για το ότι δεν πήρε ισχυρή θέση όλα αυτά τα χρόνια, αν θα πρέπει να πενθήσει ή αν τελικά ελευθερώθηκε από όλη αυτή τη σαπίλα και μπορεί να βαδίζει καθαρός.

Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ θα έλεγες ότι φτάσατε κοντά σε αυτό που θέλατε ως αποτέλεσμα; Τόσο μουσικά όσο και από την άποψη της συνολικής παραγωγής;

Είναι όπως μας βγήκε από την αρχή. Η παραγωγή μου αρέσει πολύ. Δεν προσπάθησε να το «φτιασιδώσει»…

«Μες το θαύμα ανεπαρκείς…». Η «Κοκκινοσκουφίτσα» είναι το πρώτο single που κυκλοφόρησε, έχει κάτι σκοτεινό και τρυφερό ταυτόχρονα, όπως και το «Ο Βασιλιάς της παγερούπολης»… Πώς δουλεύετε για τη δημιουργία των τραγουδιών (κ των στίχων);

Στα συγκεκριμένα κομμάτια όπως και στα πιο πολλά του δίσκου έγραψα τους στίχους σε μικρό διάστημα μέσα σε 40 μέρες. Πήγαινα στις πρόβες της “ΚΑΤΑΣΤΡΟΥΠΟΛΗ” του Φίλιπ Ρίντλευ, μια παράσταση σε σκηνοθεσία του Μανώλη Μαυροματάκη στην οποία γράψαμε τη μουσική με τους SANCHO 003  και στα διαλείμματα προέκυψαν τα στιχάκια. Έφαγα πετριά από το κείμενο. Η μουσική σύνθεση έγινε στην Κύπρο , μαζί με τον Λευτέρη,  όπου ταξίδεψα πολλές φορές τα τελευταία τρία χρόνια.

Έχεις συνεργαστεί και ακόμα συναντιέσαι μουσικά με πάρα πολλούς Έλληνες μουσικούς, ταξιδεύεις διαρκώς, παίζεις μπροστά σε διαφορετικό κοινό. Πειραματίστηκες σε άλλα μονοπάτια με τους Sancho. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στους Σωτήρες;

Με το τραγούδι γνώρισα τη μουσική , απλά για πολλά χρόνια εκφράζομαι με το βιολί και είχα την τύχη να  εξελίξω αυτή τη σχέση μέσα από μπάντες και συνεργασίες με μουσικούς που αγαπώ. Και το τραγούδι αγαπώ. Και τώρα είναι η ώρα του.

Είχες δηλώσει ότι λίγα χρόνια πριν γνωριστείς με τα παιδιά του Φέγγαρου και της Louvana Records είχες μια πιο… τουριστική εντύπωση για την Κύπρο, όπως αρκετοί από εμάς που τη συνδέουν με τις σεφταλιές, το θερμό κλίμα και την οικονομική άνεση των κατοίκων. Που θα εντόπιζες τις διαφορές στον τρόπο δουλειάς για την παραγωγή του δίσκου, αλλά και στο κοινό και τη συνεργασία σου με τους μουσικούς;

Τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο δείχνει ότι κάτι αλλάζει. μιλάμε για μια μικρογραφία της Ελλάδας με κάποιες επιμέρους διαφορές. Ο κόσμος , ο νέος κόσμος που σπουδάζει έξω , επιστρέφει στην Κύπρο. έτσι δημιουργείται σιγα-σιγά μια μεγάλη παρέα με κοινό ενδιαφέρον την τέχνη , την πραγματική ζωή και τη δράση μέσα στην κοινωνία. Διαφορές στον τρόπο δουλειάς δε βρίσκω. Η δίψα, η χαρά, το να παίζουμε καινούργιες μουσικές , είναι το ίδιο παντού.

Σε μια ραδιοφωνική μας κουβέντα μου είχες πει ότι είχες συχνά τρακ και άγχος πριν βγεις στη σκηνή- ακόμη και μετά από εκατοντάδες συναυλίες. Απόλυτα φυσιολογικά νομίζω. Έχεις καταφέρει να το ξεπεράσεις ή απλώς έμαθες να το διαχειρίζεσαι;

Συνειδητοποιώντας ότι αυτό που κάνω δεν είναι “σημαντικό”, ο πανικός εγκαταλείπει και μένει ένα γλυκό τρεμούλιασμα της προσμονής να “περάσω ” την ώρα του live αυτό που έχω μέσα μου και να το αφήσω να αλληλεπιδράσει. Δηλαδή “κάπως καλύτερα από παλιά”.

Θα το παρουσιάσετε στη Θεσσαλονίκη στο Υπόγειο, έναν χώρο που φιλοξενεί ιδιαίτερα live. Δε θα σε ρωτήσω «τι να περιμένουμε από αυτή τη συναυλία;» όπως συνηθίζουν να ρωτούν οι μουσικογραφιάδες, αλλά… Τι περιμένετε εσείς από αυτό το live;

Να το χαρούμε! Να γουστάρουμε!

Στη συνέχεια θα το παρουσιάσετε σε άλλες πόλεις;

Παίζουμε στις 11 Δεκεμβρίου στο Υπόγειο στη Θεσσαλονίκη, στις 13 Δεκεμβρίου στο club του Σταυρός του Νότου , στις 21 στη Λεμεσό και στις 22  στη Λευκωσία.

Αναπόφευκτα θα σε ρωτήσω γιατί… «Σωτήρες»;

Όταν γράφαμε το ντέμο στο σπίτι του Λευτέρη ήταν και ο Σωτήρης ο γάτος του. Μετά άρχισε το θέμα… Σωτήρης, Σωτήρες… Ζήσαμε και όλο αυτό με τους Σωτήρες που περιμέναμε… ήρθαμε να μας σώσουμε και τέτοια… Το πήραμε και λίγο χαλαρά… δεν ήταν τελικά και τόσο σημαντικό για μας το όνομα,  όσο το να κάνουμε αυτή τη μπάντα .. έστω και μ’ αυτό το όνομα! (γελάει)

Δημιουργήσατε ένα δικό σας ηχητικό σύμπαν, πολύ ξεχωριστό θα έλεγα! Έχει κάτι το… ψυχεδελικά ελληνότροπο σίγουρα… Κάτι καθόλου «Βλαχομπαρόκ» για να δανειστώ τον εύστοχο τίτλο του κομματιού που κλείνει το δίσκο. Πώς θα περιγράφατε τη μουσική των Σωτήρων σε κάποιον που δεν άκουσε το  άλμπουμ;

Δύσκολο… Είναι  χειροποίητο… Πρέπει να το ακούσει…